Eitthvað annað?

er það sem manni heyrist oft að lýsi pólitískri afstöðu fólks. Það sé búið að fá nóg af sama grautnum í sömu skálinni. Samt er það ekki alltaf tilbúið að nefna úr hverju þessi grautur sé búinn til.

Hugsanlega á fólkið við að stjórnmálaflokkar séu allir að boða svipaðar lausnir. Þeir lofi allir að bæta kjör eldri borgara af því að þeir eigi slíkt skilið. Svo líða kosningar fram hjá og ekkert gerist eða bara versnar. Svo halda margir að hægt sé að afnema verðtryggingu og auka útlán til húsnæðiskaupa. Hver skyldi afstaða manna til jafnræðisreglunnar verða eftir að nýju lánin verða tekin upp?

Það virðist vera útbreidd skoðun að ekkert skipti máli í lífi einstaklingsins nema aðgengi hans að lánsfé. Það er eiginlega aldrei minnst á möguleika mannsins til að leggja fyrir. Hver sé munur á krónu sem maður á eða þeirri sem annar á og maður þráir svona heitt að fá lánaða? Ég heyri færra sagt um hvernig hægt sé að varðveita sparifé og lausa aura fyrir verðbólgu? Verðbólguskot eru ekki sama og verðbólga þegar verið er að semja um kaup og kjör heldur eitthvað annað.

Enda er peningalegur sparnaður yfirleitt hvergi til umræðu í heiminum. Allir prentaðir peningar verða minna virði á morgun en þeir eru í dag. Aðeins föst verðmæti virðast geta breytt verðgildi sínu eftir markaði. Fasteignir, hlutbréf,eiturlyf og þess háttar. Svo hvað er til ráða?

Ekkert nema reyna að krafsa til sín eftir bestu getu. Fara í stjórnmál  til þess að komast í aðstöðu til að skattleggja náungann og eyða því fyrir hann í manngæsku. Það eru mjög fáir stjórnmálamenn sem vilja í raun takmarka opinber útgjöld og fara vel með. Það virðist engu skipta í Forsetakosningunum til dæmis, að einn frambjóðandi segist ekkert taka fyrir það að vera Forseti. Miklu fremur túlka menn þetta svo að hann ætli þá ekkert að gera heldur.

Það er töluð síbylja um á Ísland sé ónýtt land, stjórnarskráin ónýt, krónan ónýt, landbúnaðurinn verri en ónýtur, allt sé í rauninni handónýtt nema kvótakerfið því það sé einokun náttúruauðlinda. Það verði að stýra aðgengi vandlega að takmörkuðum auðlindum eins og orkuvinnslu. Sama hvort eru fallvötn eða beislun vindorku,. Þetta er svo vandasamt að það er eiginlega ekkert hægt að gera. Svo kemur 17.júní  og þá allt í einu er Ísland besta land í heimi sem allir vilji eignast. Og þá sé um að gera að gefa það til að sýna hvað við erum góðir Íslendingar.

Nú rísa óðfluga upp nýir stjórnmálaflokkar, þjóðfylkingar, Viðreisn, Endurreisn og Píratar. Þeir síðastnefndu eru heiðarlegir í því að þeir krefjast 100 milljarða aukningar á samneyslu þjóðarinnar. Tveir flokkar ætla að ganga í Evrópusambandið fái þeir tækifæri til en afsaka sig með að tækifærin séu nánast engin, það verði að sæta lagi.Þjóðfylkingar vilja varðveita landið og kynstofninn með takmörkun á aðstreymi múslíma.Fylgi við slíkar tillögur eru miklu almennari en nokkrir stjórnmálamenn þora að ræða upphátt. Þó munu þeir verða að búast við því að til dæmis að Landsfundi Sjálfstæðisflokksins verði ekki hægt að stýra með þeim hætti sem flokksforystan gerði á síðasta Landsfundi þegar umræðan um flóttamenn var kveðin niður með samanteknum ráðum.

En það er samt þessi krafa um eitthvað annað sem heldur fyrir stjórnmálamönnum vöku.Hvort það eitthvað verður betra eða verra á eftir að koma í ljós.