Betur lesinn en ólesinn

er leiðari Morgunblaðsins í dag, hver svo sem skyldi skrifa hann.

"Kettir koma iðulega við sögu í stjórnmálum og svo ósanngjarnt sem það nú er þá er það sjaldan af tilhlýðilegri virðingu fyrir þeim ágætu ferfætlingum.

Þegar Vinstri græn hófu ferðalag sitt inn í Evrópusambandið strax að loknum kosningum árið 2009 töldu margir kjósendur flokksins réttilega að þeir hefðu keypt köttinn í sekknum. Þáverandi forsætisráðherra, sem hafði barið samstarfsflokkinn til hlýðni, var þó ekki sáttari en svo við niðurstöðuna að hann taldi samskiptin við þingmenn samstarfsflokksins líkust því að þurfa að smala köttum. Þessi miður vinsamlega framkoma við þá þingmenn samstarfsflokksins sem ekki vildu beygja sig möglunarlaust undir aðlögunarferli forystumanna Samfylkingar og VG og töldu sig þurfa að halda hagsmunum Íslands til haga varð til þess að allt fór í hund og kött hjá vinstristjórninni.

Sú stjórn sýndi þó að hún átti fleira skylt með kattardýrunum, enda hafði hún níu líf þar sem hún naut þess að lukkuriddarar á borð við núverandi kaptein Pírata vildu ekki fyrir nokkra muni verða til þess að kjörtímabilið yrði stytt.

Þannig tókst Jóhönnu, Steingrími og Katrínu að sitja í ráðherrastólum sínum út kjörtímabilið, eða þangað til landsmenn fengu tækifæri til að grípa til sinna ráða, sem þeir gerðu með afgerandi og eftirminnilegum hætti. Í stjórnmálaumræðum kemur líka iðulega fram að ýmsir, ekki síst þeir sem hagsmuna eiga að gæta, telja að útgjöld ríkisins til ákveðinna málaflokka séu ekki upp í nös á ketti. Og þá gildir einu þó að umrædd útgjöld séu aukin verulega, sú aukning þykir varla heldur upp í nös á ketti.

Skattgreiðendur eru gjarnan annarrar skoðunar, en fáir hafa áhuga á áliti þeirra nema þá helst rétt fyrir kosningar. Nú um stundir fær þessi þjóðfélagshópur, sem raunar inniheldur alla landsmenn, sorglega litla athygli. Svo er í stjórnmálabaráttunni stundum farið eins og köttur í kringum heitan graut þegar kemur að vissum málefnum sem þykja viðkvæm eða vandræðaleg. Fátítt er að þetta eigi við um meginstefnumál flokka, miklu frekar einhver minniháttar mál sem þó þykja erfið í umræðunni. En svo sérkennilega vill til að ekki alls fyrir löngu var stofnaður stjórnmálaflokkur um eitt mál, þó að fyrir væri annar flokkur sem hefði einmitt aðeins það eina mál í forgrunni stefnu sinnar.

Samfylkingin hefur lengi litið á aðild Íslands að Evrópusambandinu sem einu von þjóðarinnar og öll stefna flokksins hefur snúist um að lauma þessu máli inn á þjóðina, lokka hana nær og nær hengifluginu og vonast svo til að henni skriki fótur þegar á brúnina er komið. Landsmenn hafa hins vegar séð í gegnum þessa tilburði Samfylkingarinnar og hún hefur búið við stórfellt fylgisleysi um langa hríð og heyr að sögn sumra forystumanna sinna bar- áttu fyrir eigin tilvist, ef ekki dauðastríðið sjálft. Við þessar aðstæður hafa aðrir, sem haldnir eru sömu þráhyggju og þeir sem enn eru eftir í Samfylkingunni, ákveðið að stofna flokk um málið eina.

En þeir vita sem er að málið er óvinsælt meðal þjóðarinnar og hafa þess vegna gripið til þeirra pólitísku klækjabragða að tala um nokkur önnur mál sem flokkseigandinn telur til vinsælda fallin í umræðu dagsins. Um leið fara talsmenn flokksins eins og kettir í kringum heitan graut þegar kemur að þessu máli, aðild Íslands að Evrópusambandinu. Á landsþingi flokksins um helgina hélt þetta áfram, en myndin er þó smám saman að verða skýrari eftir því sem hringferðunum um heita grautinn fjölgar.

Nú liggur til dæmis fyrir að flokkurinn vill festa íslensku krónuna við aðra mynt og formaður flokksins upplýsti á laugardag að sú mynt hlyti að verða evra. Með þessu er ætlunin að stíga skref inn í Evrópusambandið án þess að hleypa þjóðinni nokkuð að þeirri ákvörðun. Þá vill flokkurinn sækja um aðild að ESB og sjá svo til hvaða „samningum“ Ísland nær í viðræðum við sambandið. Allir vita þó, ekki síst eftir að „samningaviðræður“ voru fullreyndar á síðasta kjörtímabili, en raunar ekki síður vegna þess að Evrópusambandið sjálft segir það skýrum orðum að engar samningaviðræður fari fram vegna aðildarumsóknar.

Einu viðræðurnar sem fara fram eru aðlögunarviðræður um útfærslu þess hvernig umsóknarland tekur upp lög og reglur Evrópusambandsins. Þetta vita talsmenn Viðreisnar mætavel og þess vegna þarf almenningur að fylgjast með þessari miklu grautarferð flokksins. En það er umhugsunarvert að á sama tíma og þessi blekkingarleikur er stundaður vegna meginstefnumáls flokksins skuli formaður hans saka aðra um óheilindi en segjast sjálfur standa fyrir viðreisn trausts í stjórnmálum.

Er það traustvekjandi málflutningur?"

Mér finnst þetta athyglisvert að fleiri en einni ástæðu.Þetta mætti nota sem skólabók í hvernig er hægt að skrifa hnitmiðað og skemmtilega. Svo er þetta sannleikurinn hreinn og tær.

Þetta er betur lesið en óslesið.

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 26.9.2016 kl. 20:44]

Já, Halldór, þessi leiðari Morgunblaðsins er meistaralega vel skrifaður og sannarlega ekki sá fyrsti þar.

Þessir daglegu dálkar tveir standa upp úr í íslenzkri blaðamennsku þessi árin, en vinstri menn fælast mjög að kannast við það, gjalda Davíð líka aldrei þá virðingu sem honum með réttu ber og lesa hann helzt ekki. Það segir meira um þá sjálfa en hann.

Og ekki var aðeins stíllinn með eindæmum skemmtilegur, heldur er röksemdafærslan og inntakið skothelt. Flokks-viðrinið "Viðreisn" ber naumast sitt barr eftir þessa glöggu kynningu, en enginn virðist treystast til að koma til varnar þeim foringja flokksins sem þarna var afhjúpaður í hvelli. En þeim er svo sem velkomið að mjálma hér, ef þeir geta.

Snilldarrök eru þarna um Evrópusambandsmálin, þökk fyrir það, meistari.

[Halldór Jónsson, 26.9.2016 kl. 22:31]

Já þökkum báðir meistara Davíð fyrir þessa snilldar færslu.