Lúpínan ljúfa

þekur nú að lágmarki 314 ferkílómetra, samkvæmt kortlagningu Náttúrufræðistofnunar.

Líklega er um vanmat að ræða þannig að hún þeki nær 400 ferkílómetra.

Þessi þjóðargersemi Íslendinga hefur gert stórkostlegar breytingar á landgæðum allt frá því að hann Hákon Bjarnason skógræktarstjóri kom með nokkur fræ í vestisvasa sínum frá Alaska eftir stríðið.

"Alaskalúpína er skilgreind sem ágeng, framandi tegund hér á landi. Hún breiðist hratt út, er orðin mjög útbreidd og þekur víða stór svæði. Því þótti ástæða til að kortleggja útbreiðsluna sérstaklega. " Svo segir í Mogga.

Þetta er fráleit staðhæfing. Lúpínan er auðvita innflytjandi. En hún er löngu orðin Íslendingur og allar lúpinurnar eru fæddar hérlendis í marga ættlið. Hún er ekki ágeng nema við hrjóstrugt land og grjótklungur. Sjáið hana vaxa í sprengdri klöpp við Suðurlandsveg. Hún sækir ekki inn á berjalyngsmóa sem ég þekki austur á Bergstöðum þar sem ég fylgist með í mörg ár. Hún hörfar fyrir birki og grasi, það geta allir séð uppi við Rauðavatn.

Lúpínan ljúfa er ástmögur þjóðarinnar og sannkölluð þjóðargersemi.

 

 

Athugasemdir

[Jóhann Elíasson, 13.10.2016 kl. 18:16]

Ég get ekki gert að því aað mér finnst þessar fjólubláu fallegu breiður af Alaskalúpínu gefa mun skemmtilegri og fallegri svip en einhverjir grýttir melar og grýttar auðnir.  Ég get alls ekki skilið fólk sem kallar lúpínuna illgresi.

[Halldór Jónsson, 13.10.2016 kl. 18:43]

Sammála Jóhann og við erum ekki einir í Lúpínuvinafélaginu. Meira að segja rollurnar eru okkur sammála.