Halldór Jónsson

4.1.2017 | 12:46

Seðlabankastjóri hefur talað

og gaf þeim Óttari Proppé, Benedikt Jóhannessyni og Sigurði Inga nauðsynlega tilsögn í efnahagsmálum í útvarpsviðtali.

Það er ekki nóg að einblína á eina stærð í efnahagsmálum. Ef lækka á vexti í eftirspurnarþenslu eins og nú ríkir , þá spyr Már Guðmundsson þeirra einföldu spurningar:

Hvaða annað aðhald á að koma í staðinn?

Ekkert aðhald myndi það ekki leiða til verðbólgu?

Því telur Már vaxastigið eðlilegt miðað við aðstæður.

En því miður eru það lífeyrissjóðirni sem eru ábyrgir fyrir vaxtaþenslunni frá byrjun til enda með óraunhæfu 3.5 % raunávöxtunarkröfunni. Slík ávöxtun er hvergi í boði í öllum heiminum í dag.

Ríkið þarf að draga tennurnar úr lífeyrissjóðunum með því að sækja skattainneignir sínar þangað.

Benedikt, Grímur í Bláa Lóninu, Óttar Proppé og Sigurður Ingi krefjast gengisfalls.Útgerðarmenn eru hinmsvegar mun þögulli sem einhverjir gætu undrast. Jafnframt tala þeir síðarnefndu um lækkun vaxta og nauðsyn stöðugleika í efnahagslífinu.

Enginn spyr þessa menn hvort gengisfall leiði til lækkunar verðbólgu? En myndi ekki allt verðlag í landinu hækka sem afleiðing af gengisfalli?

Er þetta ábyrgur málflutningur?

Það er hinsvegar ömurlegt að allt Alþingi skuli vera svo blint að sjá ekki að standi ákvörðun Kjararáðs um 40 % launahækkun í þeirra eigin vasa þá er stjórn efnahagsmála á Íslandi í algjöru uppnámi. Eru Alþingismenn svo blindaðir í eigin græðgi að þeir sjái ekki samhengið. Er þetta afleiðing af kjöri láglaunastétta á Alþingi?

Ef nokkurntímann er nauðsyn ám þjóðarsátt þá er það núna. Aðeins Alþingismenn geta sýnt það fordæmi sem gæti verið grundvöllur fyrir slíkri sátt með því að ganga á undan með góðu fordæmi eins og Ríkið gerði 1990.

Seðlabankastjóri hefur hinsvegar talað yfirvegað um stjórnun efnahagsmála sem aðrir gera yfirleitt ekki.

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 12:52 | Facebook