EES samningurinn úrelti

er til umfjöllunar í pistli Hjartar Guðmundssonar í Morgunblaðinu í dag.

Hjörtur( Hann lofsamlega til fyrirmyndar skrifar með  Zetu eins og við lærðum í den!)  segir:

"Fyrir mánuði var þess minnzt að aldarfjórðungur væri liðinn frá því að samningurinn um Evrópska efnahagssvæðið (EES) var undirritaður. Meðal þeirra ríkja sem stóðu að þeirri undirritun var Ísland og hefur landið síðan verið aðili að samningnum. Eins og staðan er í dag er 31 ríki aðili að EES-samningnum; 28 ríki Evrópusambandsins og þrjú af fjórum ríkjum Fríverzlunarsamtaka Evrópu (EFTA).

Auk Íslands eru það Noregur og Liechtenstein en svissneskir kjósendur höfnuðu aðild að samningnum í þjóðaratkvæðagreiðslu 1992. Margt hefur gerzt á þessum aldarfjórð- ungi síðan Ísland gerðist aðili að EES-samningnum. Ekki sízt þegar kemur að heimsviðskiptum.

Þegar samningurinn var gerður var hinn valkosturinn einfaldur fríverzlunarsamningur sem tók einungis á vöruviðskiptum. Flest ríki í dag, ekki sízt stærstu efnahagsveldi heimsins, eru hins vegar í dag að semja um svokallaða annarrar kynslóðar fríverzlunarsamninga sem taka auk vöruviðskipta til þjónustuviðskipta, opinberra útboða, höfundarréttarmála, öryggisstaðla, vörumerkinga og annars sem skiptir máli í nútímalegum milliríkjaviðskiptum. Slíkir samningar voru ekki til fyrir 25 árum.

Meðal þeirra sem lagt hafa áherzlu á gerð slíkra viðskiptasamninga þegar kemur að því að semja um við- skipti við önnur ríki er Evrópusambandið. Sömuleiðis Bandaríkin og Kína svo ekki sé minnzt á EFTA. Hvorki Bandaríkjunum, Kína eða öðrum hefur látið sér detta í hug að semja um viðskipti við önnur ríki á hliðstæðum forsendum og EES-samningurinn gengur út á. Þar sem annar aðilinn, EFTA-ríkin þrjú, taka upp einhliða regluverk frá hinum aðilanum, Evrópusambandinu. Með öðrum orðum þar sem báðir aðilar sitja ekki við sama borð.

Fríverzlunarsamningar eru gerðir á jafnréttisgrunni, ólíkt EES-samningnum þar sem samið er um að samræma löggjöf sem fyrst og fremst gildir um þau viðskipti sem eiga sér stað á milli ríkjanna og standa ekki í vegi fyrir viðskiptum við önnur ríki og markaðssvæði eins og í tilfelli EES-samningsins.

Þannig hefur EES-samningurinn beinlínis stuðlað að því að dregið hefur úr viðskiptum íslenzkra fyrirtækja við Bandaríkin vegna regluverks Evrópusambandsins sem tekið er upp hér á landi og stangast á við það regluverk sem í gildi er vestanhafs. Samningur sem ætlað var að greiða fyrir viðskiptum við Evrópusambandið hefur þannig dregið úr viðskiptum til að mynda við Bandaríkin.

Það kemur því vart á óvart að Bretar hafa lýst því yfir að þeir hafi ekki áhuga á því að byggja tengsl sín við sambandið eftir að þeir yfirgefa það á hliðstæðum grunni.

Tímabært er nú þegar aldarfjórðungur er frá undirritun EES-samningsins að taka til endurskoðunar aðild Íslands að honum. Einstakir viðskiptasamningar geta enda aldrei verið markmið í sjálfu sér. Markmiðið hlýtur alltaf að vera hagsmunir Íslands og hvernig þeir verða bezt tryggðir."

Síðasta setning Hjartar ætti að vera Alþingi áminnig um hlutverk sitt.Þar hafa setið þingmenn sem hafa viðurkennt opinberlega að þeir hafi brugðist hlutverki sínu í tilvikum þegar afgreiddar voru og lögleiddar tilskipanir Evrópusambandsins án þess að þingmenn leggðu á þær mat.Þessi afgamli EES-samningur er fyrir löngu farinn að stórskaða Ísland og Íslendinga.

Þessum aldarfjórðungs gamla og úrelta EES-samningi með Schengen aðildinni ber að segja upp hið fyrsta og að þjóðin hafni því að láta mata sig lengur á tilskipunum ESB sem eru margar andstæðar hagsmunum Íslands.