Halldór Jónsson

11.7.2017 | 16:59

Sannleikurinn um viðbrögð Borgarstjórnar

við mengunarstórslysinu sem vanhönnuð skolpælustöð á Ægissíðu hefur valdið.

Morgunblaðið segir svo í leiðara í dag:(Vinstrimenn og kommatittir lesa ekki Mogga segja þeir en koma oft á þessa síðu til að skamma höfundinn fyrir heimsku sína!)

"Formaður borgarráðs Reykjavíkur tjáði sig seint og illa um viðbjóðinn sem bíað hafði út strandlengjur höfuðborgarinnar vikum saman, án þess að fólkið, borgarbúarnir, væri látið vita og gæti gætt sín og barna sinna. Fjöldi starfsmanna borgarinnar á veitusviði og heilbrigðissviði vissi um vandræðin og um ógnina sem af þeim stafaði.

Það eru sumardagar. Margir borgarbúar eru í sumarfríi og strandlengjan fagra heillar. Vikur liðu og engar aðvaranir bárust frá þeim sem ástæða var til að ætla að stæðu vaktina. Loks kvörtuðu borgarbúar í fjölmiðlana. Af hverju ekki við borgaryfiröld? Af því að þeir vissu sem var að borgaryfirvöldin hlutu að hafa vitað af þessu. Ekkert í málinu gert og vísvitandi þagað yfir því við og gjörsamlega brugðist fólkinu sem greiðir þeim launin.

Þegar formaður borgarráðs komst ekki undan að standa fyrir málinu, fyrst hvergi náðist í borgarstjórann, sem er þó endranær fjölmiðlaglaðasti maður landsins. þá kom lítið og ónýtt tíst. Hann sagðist telja að það hefði verið »heppilegra« ef borgaryfirvöld og þær mörgu stofnanir borgarinnar sem að komu hefðu látið í sér heyra. Engin iðrun, engin beiðni um forlát og fyrirgefningu. Það hefði verið »heppilegra« var orðið sem sökudólgarnir sjálfir höfðu um alvarleg afglöp sín gagnvart borgarbúum. Það hefði sjálfsagt verið »heppilegra« fyrir þá sjálfa að standa ekki berstrípaðir í áliti gagnvart borgarbúum í stórmáli eins og þessu.

Þeir sem sendir voru til svara voru ekki borgaryfirvöldin sem glenna sig meira en góðu hófi gegnir við öll önnur tækifæri. Það voru embættismenn sem enginn kannast við að hafa heyrt eða séð nokkru sinni áður sem voru látnir taka skömmustulegir við hrópandi spurningum. Þeir komust ekki vel frá því. Að mati embættismannanna voru það »verkferlar« sem brugðust vikum saman. Þessir verkferlar hafa ekki sést eða heyrst áður. En embættismennirnir sögðust búnir að gera upp við sig að skoða þessa verkferla. Hvaða óráðshjal er þetta eiginlega?

Strendur borgarinnar eru útbíaðar í saur og viðbjóði vikum saman og það eru »verkferlar« sem hafa ákveðið að almenningur sé ekki varaður við! Síðustu árin hefur stjórnkerfi borgarinnar margoft verið splundrað í allar áttir. Sífellt fleiri og óljósari »svið« hafa verið stofnuð um verk sem áður lutu ljósri ábyrgð. Málaflokkar hafa hvað eftir annað verið hlutaðir í sundur og ólíkum þáttum skeytt saman, þótt enginn ávinningur hafi verið af því. Afleiðingin er ekki aðeins sú að borgaryfirvöldin sjálf hafa tapað þræði. Þau máttu ekki við því. Eftir því sem samhengi stjórnsýslunnar hefur orðið óljósara hefur þjónustan við borgarbúa versnað jafnt og þétt um leið og kostnaður við hana hefur farið úr böndum.

Embættisheiti sem borgarbúar nauðaþekktu var fargað án skynsamlegra skýringa en tekin upp í staðinn ógagnsæ heiti þar sem verksviðið deildist á svo margar hendur að algjörlega óljóst varð hvar ábyrgðin lá í einstökum tilvikum. Þetta er uppskrift að upplausn. Þetta voru allt óþarfar breytingar, gerðar breytinganna vegna, og fúlgum fjár fórnað í vasa »ráðgjafa« sem lágu yfir hverri löngu vitleysunni af annarri. Jafnvel gömul og gróin götuheiti voru lögð af vegna tilgerðarþarfar meirihluta borgarstjórnar með tilheyrandi óhagræði og útgjöldum fyrir borgarbúa og fyrirtæki þeirra.

Í áratugi hitti borgarstjórinn tuttugu æðstu embættismenn sína, sem höfðu þræði um allt borgarkerfið, tvisvar í viku, árið um kring. Stjórnskipulag borgarinnar var öfundarefni, ekki síst fyrir ríkið. Það hefði engum embættismanni dottið í hug að láta stórmál, eins það sem hér var nefnt, ónefnt á fundi með borgarstjóra. Og þeir borgarstjórar sem tóku starf sitt alvarlega hefðu á sama fundi lagt drög að viðbragðsáætlun sem birt hefði verið ekki seinna en strax.

Núverandi borgaryfirvöld halda að borgin snúist um þá sjálfa. Reykjavíkurborg á að gæta að því umfram allt annað að veita borgarbúum fullkomna þjónustu með hagkvæmum hætti, tryggja hreinlæti, snyrtimennsku, öryggi og framtíð, svo sem með lóðaframboði og öflugri þjónustu fyrir unga sem aldna. Það tekst ekki á meðan stór hluti fjármunanna sem úr er að spila hverfur í óráðsíu og æðstu menn borgarinnar hafa ekki áhuga á öðru en gervivandamálum sem snerta ekki borgarbúa beint. Hneykslið, sem borgarbúar hafa þurft að horfa upp á og fundið fnykinn af að undanförnu er til komið vegna þess að yfirvöldin í borginni þekkja hvorki verkefni sitt né vitjunartíma og myndu ekki valda því, þótt hin einfalda mynd rynni upp fyrir þeim.

Slíka menn þarf að finna í fjöru sem fyrst. Það er ekki kræsilegt en hjá því verður ekki komist."

Í stað þess sem leiðarahöfundur lýsir um bein afskipti Borgarstjóra af tæknideildum eru komnar hjarðir af nýjum starfsmönnum á félagsmálasviði í Ráðhúsið. Eitt batteríið er Mannréttindaráð Halldór Auðars Svanssonar Pírata sem honum var mútað með til þess að samþykkja Dag Bergþóruson sem borgarstjóra.

Kannski að Mannréttindaráð gæti ályktað eitthvað um nauðsynleg sannleiksviðbrögð í neyðartilvikum mengunarslysa hugarfarsins sem lýsa sér í opinberum viðbjóði óviðkomandi almennings á klósettúrgangi með eyrnapinnum og túrtöppum í öllum fjörum höfuðborgarsvæðisins?

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Facebook