Gaman & Alvara

fléttast saman á snilldarlegan hátt í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins. þar er farið á kostum gamansins um alvöru heimskunnar sem ræður för í íslensku þjóðlífi um þessar mundir.

Höfundur skrifar svo:

"Það gustar um hvíta riddarann í Hvíta húsinu þessa dagana, eins og alla hina dagana. Nú síðast skrifaði einn úr meirihlutanum í Reykjavík, Halldór Auð- ar Svansson, oddviti Pírata þar, „Ávarp til mannkynsins“, þar sem hann kveður upp úr um það að Donald Trump Bandaríkjaforseti sé óhæfur, skorti siðferðislegt hugrekki og allt raunveruleikaskyn og verði að víkja þegar í stað.

Hvað mun nú gerast?

Enginn getur efast um raunveruleikaskyn meirihlutans í Reykjavík, svo Donaldi Trump hlýtur að vera illa brugðið við þessa kveðju, sem svona víða fer. Vissulega hefur verið heldur betur sótt að forsetanum frá því að hann var svo ósvífinn að ná kjöri gegn hlutlausu og faglegu mati allra réttsýnna manna, en ekki þó með jafn skeleggum hætti og þarna var gert og úr þessari átt.

Það hlýtur hverjum manni að bregða illa við ef meirihlutamenn í Reykjavík hóta að finna hann í fjöru og þá ekki síst eins og hún er útleikin eftir þá núna.

Rétt er þó að taka fram að síðast þegar fréttist hafði mannkynið ekki enn svarað erindi Halldórs, en enginn gerir því þó skóna að svar þess muni dragast úr hömlu þegar svo mikið er í húfi og þegar slíkt ávarp berst svo óvænt úr þessari átt.

Enn og aftur

Hryðjuverk í Evrópu eru næstum að verða óþægilega kunnuglegar fréttir, álfunnar daglega brauð. Nú voru 14 myrtir í miðborg Barcelona og gerð tilraun til að myrða 130 manneskjur þar til viðbótar. Það vill stundum gleymast að hinir særðu ná sér vart nokkru sinni til fulls eftir það andlega og líkamlega áfall sem svo svívirðileg árás á saklausa borgara er. Sama gildir einnig um þá sem nærri standa, alla íbúa og velunnara þessarar fögru borgar.

Hann er mikill tollurinn sem hermdarverk af þessu tagi taka. Þau þrúga mannlíf í hinum „frjálsa heimi“ sífellt meir og það er því miður megintilgangurinn. Sú öryggistilfinning sem fylgt hefur því að búa í lýðræðisríki sem lýtur lögum og almennum mannréttindum, byggðum á kristnum gildum, er ekki söm og áður.

Breyttar aðferðir, bílar sem vopn

Á seinustu árum hefur óaldarmönnunum tekist að breyta tækjum sem eru eðlilegur þáttur hins daglega lífs í ógnvænleg morðtól heppileg til fjöldamorða. Það þarf ekki að fela þau, og það er nær ómögulegt að forðast þau. Komið er á daginn að það þarf ekki öfluga stórtrukka til. Smábílar duga til að drepa eða limlesta ekki aðeins tugi heldur hundruð manna.

Eftir árásir þar sem skotvopnum var beitt hafa kröfur heyrst um að takmarka aðgang fólks að þeim enn meir en áður. Almennir friðsamir borgarar fylgja reglusetningunum en hinir ekki. Það er skiljanlegt að yfirvöld leiti að gefnu tilefni leiða til að draga úr hættunum. En skotvopnareglurnar eru gagnslausar. En vandinn er að auki sá að þeir hryðjuverkamenn sem nú herja á Vesturlönd setja sér fáar eða engar skorður. Þekktir hermdarverkahópar í síðari tíma sögu sóttu einkum að fulltrúum eða táknmyndum þess kerfis og „þess óréttlætis“ sem þeir töldu sig þurfa að uppræta.

Þeim var jafnvel í mun að kalla ekki á almenna fordæmingu á baráttuaðferðum sínum. Lágmarks pólitískur stuðningur var þeim nauðsynlegur.

Hatur og hefnd

Þeir sem nú er við að eiga líta á vestræn þjóðfélög almennt og þau gildi sem þau byggja á sem andstæðinga sína.

Hver maður er í rauninni réttdræpur og því meiri ólga, skelfing og reiði sem ódæðið vekur, því betri árangur.

Þessi nýja tegund ofstækismanna hafði náð fótfestu í Írak, Sýrlandi og Líbíu og réði þar fyrir miklum landsvæðum samanlagt. Þeir uppfylltu að því leyti til að nokkru það skilyrði að geta með trúverðugri hætti en ella kallað sig „ríki“.

Þangað gátu þeir safnað liði. Þeir áttu einnig skjól í fleiri löndum og fengu fjárhagslegan stuðning frá æðstu yfirvöldum í enn öðrum ríkjum, sem þrengt hefur verið að upp á síðkastið. Fjölgun hryðjuverka í Evrópu er að nokkru rakin til þessarar breyttu stöðu.ISIS getur ekki lengur kallað lið til sín. Herkallið er því að „píslavottarnir“ haldi kjurru fyrir og veiti heimaríki sínu eins mikinn skaða og verða má og geri það í nafni málstaðarins.

Vafalítið er þó að þegar landfræðileg yfirráð ISIS á stórum svæðum í Írak og Sýrlandi verða endurheimt mun grunnur þessara samtaka veikjast mjög. Þegar til lengri tíma er horft mun það einnig draga úr getu þeirra til að skipuleggja hermdarverk annars staðar. En þetta gerist hægt og mun jafnvel aldrei nást með öllu.

Óleystur vandi

Því miður höguðu fyrirmenni ESB og einstakra ríkja þess sér glannalega og ábyrgðarlaust þegar ákvarðanir voru teknar um að hleypa aðkomufólki varanlega inn fyrir landamærin, að svo miklu leyti sem þau eru enn til staðar. Afleiðingar yfirþyrmandi stefnuleysis og þróttleysis þessara ríkja verða ekki lagfærðar í bráð.

Það var kallað á það að fólk í milljónatali stefndi sér í lífsháska til að ná fótfestu á álfunni opnu. Mjög stór hópur fólks er í miklum vandræðum á meginlandi Evrópu og er þar í sífellt meiri óþökk þeirra sem eru þar fyrir.

Miklu stærri hópur er geymdur innan gaddavírsgirðinga í Tyrklandi, Grikklandi og á Ítalíu og svo víðar í minni skömmtum. Þetta eru milljónir manna. ESB greiðir Tyrkjum milljarða evra á ári fyrir að halda fólki, sem taldi sig velkomið til Evrópu og hafði ástæðu til, við þessar aumu aðstæður, sem enginn endir er á. Lítið land eins og konungsríkið Jórdanía var eitt sárafárra Arabaríkja sem brugðust við af ábyrgð. En það er nú að kikna undan þeirri byrði sem nálega milljón flóttamenn eru fámennu ríki.

Þar og annars staðar innan flóttamannagirðinganna er fólk fullt vonbrigða yfir „svikum Evrópu“ sem af sögulegri fljótfærni hafði opinberlega boðið allt þetta fólk velkomið til sín, en reyndi svo að skella í lás við nefið á því. Vonbrigði, reiði og niðurlæging í bland við eilífðar ömurleika er kröftug uppeldisstöð þess sem Evrópuríkin þurfa síst á að halda.

Þessar hrjáðu milljónir innan girðinganna eru óneitanlega hluti af mannkyni veraldar. Það er þó ekki víst að þær liggi yfir ávarpi píratans Halldórs Auðar Svanssonar, oddvita í meirihluta borgarstjórnar Reykjavíkur. Og jafnvel þótt það gæfi sér tíma til, bíðandi í biðröðunum í 40 stiga hita eftir vatns- og matarskammtinum sínum, að glugga í ávarpið, þá er óvíst að það eigi eitthvað sökótt við Donald Trump. Hann stóð ekki fyrir „vorhreingerningunum“ sem settu allt í öngþveiti í Líbíu, Túnis, Egyptalandi og Sýrlandi. Fyrsta „hreina vinstristjórnin“ stóð að því innan NATO að knýja með valdi til stjórnarskipta og breytinga, og ýta undir ólgu í löndunum og borgarastyrjöld í Sýrlandi, sem er ein hin mannskæðasta á síðari tímum.

Litið sér nær

Á Íslandi eru innflytjendamálin vita stjórnlaus. Táknmynd þess er að milljarða vantar upp á að ný- samþykkt fjárlög um það efni standist. Hvernig í ósköpum má þetta vera? Og hvers vegna þessi ærandi þögn?

Á sama tíma er öllum fjölmiðlum send frétt frá fjármálaráðherra um að ríkisstjórnin hafi ákveðið að skylda ráðuneyti ríkisins til að greiða framvegis 10 milljóna króna áfengisgjald til ríkisins.

Bréfritari, sem ætíð vill leggja sitt af mörkum, ákvað í tilefni dagsins að flytja fimmhundruð króna seðil, sem hann var með í vasanum, yfir í rassvasann og mun næstu þrjá mánuði flytja seðilinn vikulega á milli vasanna í buxunum. Í lok tímabilsins mun hann fara yfir bókhaldið og kanna hver staðan sé og ákveða framhaldið með hliðsjón af því.

Samansúrrað stefnuleysi

En þótt sex mánaða gömul fjárlög séu með gat upp á marga milljarða vegna innflytjendamálanna einna hafa íslenskir „stjórnmálamenn“ aldrei rætt þennan málaflokk af alvöru. Í þessum efnum, eins og svo mörgum öðrum, eru allir íslenskir stjórnmálamenn í sama flokknum. Það væri ósanngjarnt að segja að þeir stæðu þar allir hreyfingarlausir. Öðru nær. Þeir eru allir á harðahlaupum. Allir stefna þeir blindandi að sama markinu, hengifluginu, sem þeir vita hvorki né vilja vita hvar er.

Vissulega mætti ætla að þeir sem hlaupa svona hratt og með bundið fyrir augu séu ólíklegir til að ljúka hlaupinu. En menn geta ekki treyst því. Þegar allir eru jafn einbeittir í að vita ekki hvað þeir eru að gera skiptir þá engu þótt þar bruni blindingjar. Vissulega detta þeir reglubundið hver um annan þveran. En það er hluti af lögmálinu um að sælt sé sameiginlegt skipbrot og breytir engu um aðferðafræðina.

Ónæmir fyrir dæmum

Nýlegir atburðir í Svíþjóð, Danmörku, Þýskalandi, Belgíu, Tyrklandi, Frakklandi, Bretlandi og nú á Spáni breyta heldur ekki neinu. Sá óþægilegi sannleikur, sem lengi var afneitað, um að lögregla, sjúkralið og slökkvilið neiti að fara inn í fjölmörg hverfi í þessum sómakæru lýðræðislöndum, nema með góðum fyrirvara og í fylgd með þungvopnuðum vígasveitum, breyta heldur engu. Blindingjaleikurinn sér til þess.

En það væri óneitanlega fróðlegt að fá svar við því hverjum datt það í hug að eina leiðin til þess að komast að sæmilegri niðurstöðu, bæði í umboði og í þágu almennings, væri að „valdamennirnir“ þreifuðu sig áfram í heimatilbúnu niðamyrkri og fylgdu eingöngu stígum sem sannreynt hefði verið annars staðar að leiddu alla í ógöngur.

Mörgu þótti hnigna á hinum „myrku miðöldum“, sem voru kannski ekki eins einsleitnar og yfirskriftin. En svarti dauði var ekki ónýtur lokadráttur slíkrar myndar.

Hin heimamyrkvaða „öld okkar“ er önnur tíð og stendur vonandi styttra við.

Ef einhver þeirra sem lofað hafa að gæta hagsmuna þjóðarinnar hefði uppurð til að opna augun, jafnvel bara að píra aðeins, gætum við hugsanlega enn náð að koma betur út úr sameiginlegum ógöngum en stefnir í. Einkum þó ef í framhaldinu myndu augu nægjanlegra margra opnast fyrir því að við eigum síst að öllu að hengja okkur aftan í þá sem lakast hafa haldið á sínum málum síðustu misseri og ár.

En meðal annarra orða.Hefur Benedikt Jóhannesson sagt umheiminum frá því snilldarbragði sínu og ríkisstjórnarinnar að láta stofnanir ríkisins framvegis færa 10 milljónir króna á milli vasa þess? Kannski ætti ríkisstjórnin að segja frá þessu í ávarpi til mannkynsins. Vera má að Svíar myndu þá láta Bensa fá nóbelinn í hagstjórn. Eða þá að kunngera að þeir myndu hér eftir kalla hann Bensa Vasa, sem í Svíþjóð er talinn enn meiri heiður.

Hver veit?

Kannski bílstjórinn."

Þeir vinstrisinnar sem aldrei lesa Mogga hafa gott af að renna yfir þessi skrif til þess að reyna að sjá þá alvarlegu hluti sem þjóðin stendur frammi fyrir vegna slappleika stjórnmálamanna sinna. Þeirra stefna er bara undanhald. Þeir eru hvergi að veita viðnám heldur láta berast með straumnum. Hengja Ísland aftan í ESb og refsiaðgerðir þess gegn Rússlandi sem stórskaða okkur en ekki Þjóðverja eða Frakka sem flytja ekki út fisk til Rússlands heldur vélar og tól sem við gerum ekki og eru ekki á bannlista Rússa um innflutning. Við aularnir sitjum uppi með tjónið vegna ræfildóms okkar ráðamanna. Sama er um innflytjendamálin og hælisleitendurnar. Þeir eru allir í sama uppgjafarflokknum sem kallaður er stundum góða fólkið sem neitar öllum vísbendingum um aðsteðjandi vá. Eru bara sammála um eitt og það er að gera helst ekki neitt.

Við búum við sívaxandi takmarkanir á skotvopnareglum þegar skotvopn koma við sögu í minnihluta mannskæðustu hryðjuverkanna. Í Orlando ber óþekktur fjöldi borgara á sér skotvopn innanklæða. Ekki til að fremja hryðjuverk heldur til að koma í vega fyrir slíkt og vegna eigin öryggis. Hér á landi hafa verið framin morð með skærum, skrúfjárnum og hnífum. Flugvélum hefur verið beitt erlendis. Engar takmarkanir eru á eign slíkra tóla hér á landi hvað þá bíla af öllum gerðum. Hvar eiga áherslur yfirvalda til almannaheilla að liggja? Við þráttum um hvort lögreglan eigi að fá gamlar norskar hríðskotabyssur að gjöf.En við heyrum í fréttum að það er aðeins góður gæi með byssu sem getur stöðvað vondan gæja sem er að drepa fólk.Hérlendis yrði góði gæinn líklega fljótt að vondum gæja við slíkar aðstæður.

Mig langar ekki til að búa í þjóðfélagi þar sem ég teldi mig þurfa að bera byssu á mér. En slíkar aðstæður geta skapast ef við látum allt reka á reiðanum. Leggjum öll nöfn að einu mati þegar múslími með arabiskt nafn vill fá aðgang að Íslandi. Þá eiga allir að vera jafn réttháir þó að hryðjuverkamenn með slík nöfn og uppruna séu flestir af því sauðahúsi. Ekkert má gera til að greina að kristna menn eða múslíma, skandínava, indogermani, blámenn eða araba. Um það eitt eru íslenskir ráðamenn sammála. Og hvorki í gamni né alvöru.

 

 

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 20.8.2017 kl. 00:10]

Þakka þér birtinguna, Halldór. Snjall er hann Davíð, sem sennilega á þetta Reykjavíkurbréf að mestu leyti eða öllu, og rétt mælir þú sjálfur um margt.

Sannarlega var lögreglumaðurinn spænski, sem felldi fjóra þessara hryðjuverkamanna í Katalóníu, þarfari landi sínu en þeir, sem þorðu ekki að taka á málum með því að taka ekki mark á yfirlýsingu öfgamúslima um að hans æðsta ósk væri að drepa trúleysingja.

[Halldór Jónsson, 20.8.2017 kl. 09:12]

Takk fyrir Jón Valur

Hafa svonefndir ísleskir múslímar verið spurðir um sína afstöðu til trúvillinga og hvursu skuli með þá fara?. Manni skilst að þeir styðji sharíalög til framkvæmda hér. Óhugnanlegar fréttir um morð á manni sem neitaði eað myrða dætur sínar á grundveli heiðursákvæða í sharíalögum virðast engan snerta hérna né vekja spurningar um okkar þjóðfélag. Er eitthvað vitað um hvernig íslenskir múslimar umgangast meybörn eða hvað er prédikað í moskunum þeirra? Hvaða erlendir kennimenn þeirra eru hér og hvað þeir séu að boða í sambandi við jafnrétti kynjanna samkvæmt íslenskum lögum til dæmis? Barnagiftingar einnig?

Mér finnst að Íslendingum komi þetta við.