Villi Bjarna

þingmaður grípur á máli sem lengi hefur þvælst fyrir mér. það er þessi síbylja um of háa vexti fyrir lántakendur. Það er aldrei minnst orði á sparandann í þjóðfélaginu eða hagsmuni hans. Hversu þýðingarmikið það sé að honum sé gefinn kostur á að verjast. Það er erfitt í aðstæðum þar sem fjármagnstekjur eru skattlagðar 39.6 %

Í hvert sinn sem málefni fyrirtækja eru rædd þá byrjar söngurinn um fjármagnskostnað. Ef meðalfyrirtæki þarf að fjármagna þriggja mánaða veltu sína þá er fjármagnskostnaður örfá prósent af heild. En jarmurinn er allur um þetta litla atriði en ekki önnur.

Ég hef aldrei geta skilið það af hverju bankar hafa (ólöglegt?) samráð sín á milli um að neita fólki um verðtryggingu til minna en þriggja ára bindingar. Af hverju má ekki verðtryggja til þriggja mánaða til dæmis án vaxta?

Vilhjálmur skrifar:

"Það eru talin alkunn sannindi að frelsi og sjálfstæði mannsins er fólgið í því að skulda ekki neinum neitt og vera á þann veg sjálfs sín ráðandi. Þetta er mikil einföldun á fjárhagslegu sjálfstæði því það er einnig hluti af frelsi að geta tekið að láni. Það er ætíð háð greiðslugetu hvers einstaklings og hverrar þjóðar hvað hann eða hún getur tekið að láni og takmarkað aðra möguleika sína eða byggt upp til framtíðar til að öðlast meira frelsi. Þannig er með ungt fólk, að það velur að taka lán þegar greiðslugeta er nokkur til að byggja sér framtíðarheimili. Það að byggja upp heimili skerðir frelsið um sinn en eykur framtíðaröryggi. Leigustefna eða séreignastefna er val um frelsi nú og þvingun síð- ar, eða öfugt. Því miður er það svo að þegar starfsævi lýkur lækka ráðstöfunartekjur svo mjög að gott er að leigugjöld og húsnæðsskuldir skuli vera frá. Þá á frelsið að hafa tekið við. Landsmenn eru flestir þeirrar skoðunar að þeir ásælast ekki annarra manna gróða og vilja ekki þurfa að bera annarra manna töp.

Hvernig tengist þetta almannatryggingum?

Þetta viðhorf tengist almannatryggingum sem byggjast á nokkrum stoðum: – Ein er lífeyrissjóðir. – Önnur er séreignasparnaður sem tengist launatekjum. – Sú þriðja er bætur frá Tryggingastofnun. – Enn önnur er frjáls sparnaður með arðstekjum og vaxtatekjum. – Að lokum er sparnaður, sem felst í eigin húsnæði. Sú kvöð er lögð á alla launþega að greiða hluta launa sinna í lífeyrissjóð til að greiða ellilífeyri og örorkulífeyri ef til þess kemur.

Frjáls sparnaður til að skapa frelsi

Umfram allt vill fólk frelsi til athafna. Jón Hreggviðsson sagði að sér væri sama hvort hann væri sekur eða saklaus; hann vildi að- eins hafa bátinn sinn í friði. Báturinn var hin frjálsi sparnaður Jóns. Gluggaumslög með innheimtubréfum eru merki um helsi. Sjálfstæðir menn fá varla sendibréf! Því miður er það svo að allir hvatar í þessu samfélagi, sér í lagi skattalegir, eru til að auka skuldsetningu og draga úr sparnaði. Raunar er það svo að slíkir hvatar leiða að lokum til erlendrar skuldsetningar, greiðsluhalla við útlönd og þeirra meina sem af slíkum halla leiða, sem eru gengisfellingar og kjaraskerðingar sem fylgja gengisfellingum. Þeir sem vilja draga úr peningalegum sparnaði eru landsölumenn. Öfugmælin eru þau að vaxtabætur hvetja til lántöku og fjáreignatekju-skattur dregur að öðru jöfnu úr peningalegum sparnaði. Sá er þetta ritar hefur lagt það í vana sinn að stofna sparireikninga fyrir nýfædd börn, sem hann telur að standi sér nærri, til að hægt sé að venja börn á sparnað frá fæðingu. Sum börn hafa átt fyrir reið- hjóli, bíl eða hluta af íbúð af þessu nurli sínu og ættingja sinna, fermingargjöfum og þúsundköllum af og til.

Annað afrek greinarhöfundar var að verðtryggja orlofsfé verkafólks í Vestmannaeyjum í 30-130% verðbólgu þegar Póstgíróstofa bauð 4% vexti. Það var mikil kjarabót á þeim tíma. Raunar er það umhugsunarvert hví ekki hefur tekist að koma því á að fólk geti stofnað húsnæðissparnaðarreikninga með skattalegum hvötum. Það verður þó að vera einhver trygging fyrir því að slíkur sparnaður haldi verðgildi sínu, en verði ekki afétinn af þeim sem taka skuldahvatningu.

Umræða um skattbreytingar

Nú um stund er nokkur umræða um skattbreytingar. Þeir sem best gengur á atkvæðaveiðum telja fjáreignatekjuskattinn gott andlag til að hækka. Það góða fólk virðist hafa sérlegan áhuga á að ná til fólks í Garðabæ. Nú er það svo að 20% fjáreignatekjuskattur af vöxtum og verð- bótum, eins og hann er nú, miðað við 2% raunávöxtun og 2% verð- bólgu, er 39,6% raunskattur. Sparnaður er aldrei hættulegur. Sparnaður er forsenda framfara og nýsköpunar. Í öllu tali um skattlagningu fjáreigna er hvatinn sá að gera útlendinga ríka. Auðvitað á markmiðið að vera að gera Íslendinga frjálsa. Önnur umræða er sú að með tekjuskattsbreytingum virðist eiga sérstaklega að hlífa almenningi. Þá er spurning um hina. Með því að skattleggja tekjur yfir 1,5 milljnum króna á mánuði næst í tvær sérlega hættulegar stéttir. Það eru læknar og sjómenn í Neskaupstað. Þeir eru vissulega tekjuháir! Læknar njóta engrar samúðar nema þegar fólk þarf á þeim að halda. En sjómenn njóta samúðar á sjómannadaginn. Er þetta ætlan VG/Alþýðubandalagsins? Verði þjóðinni að góðu!

Tími til tvö hundruð og einnar breytingar og endurskoðunar

Það eru um tvö hundruð skattbreytingar, sem leiðinlegasta ríkisstjórn allra tíma kom í gegn. Af þeim hefur ein runnið sitt skeið á enda. Þá eru eftir hundrað og níutíu breytingar sem þarf að taka til endurskoðunar og snúa ofan af. Þeim til viðbótar er skattlagning, sem síðasta ríkisstjórn kom í gegn með stuðningi stjórnarandstöðu en með andstöðu eins þingmanns. Það er skattur á skuldir banka en það eru lántakendur sem greiða þann skatt. Að auki er ástæða til að afnema svokallaðan sumarbústaðaskatt því hann er mjög óréttlátur og er í raun 20% eignarnám.

Af hverju þetta hjal um frjálsan sparnað?

Það er nefnilega þannig að almannatryggingakerfi sem hér hefur verið byggt upp greiðir einungis lágmarksbætur. Til þess að treysta það þurfa einstaklingar að byggja upp sinn viðbótarlífeyrissparnað og eiga frjálsan sparnað því til viðbótar. Til þess þarf að vera hvati en ekki að sparnaðurinn sé einungis skattandlag. Hinn frjálsi sparnaður byggir upp velferð allra í samfélaginu, ekki aðeins þeirra sem eiga, þótt þeir njóti síðar. Með þeirri aldursskiptingu sem er með þjóðinni geta bætur almannatrygginga aldrei orðið grundvöllur ellilífeyris. Frjáls sparnaður og hvatar hans geta einungis bætt úr vanda almannatrygginga og lífeyriskerfis.

Hvað sagði Guðbjartur?

Að lokum er rétt að minna á orð Guðbjarts í Sumarhúsum: Ég segi fyrir mig, maður fer á mis við lífið þángaðtil maður er orðinn sjálfstæður. Fólk sem ekki er sjálfstæðisfólk er ekki fólk. Frjálst fólk með frjálsri þjóð!"

Í okkar samfélagi heyrist ekki annað en jarmið um skaðsemi verðtryggingarinnar og of háa vexti handa skuldurum.

Hvort á líf manna að byggjast á skuldum eða á sparnaði?

Hér finnst mér talað svo heyrast ætti.