Vandinn greindur

af Herði Ægissyni í fréttablaðinu í dag:

"Peningastefnunefnd Seðlabankans er vandi á höndum.

Við aðrar og eðlilegri aðstæður, þar sem útlit væri fyrir kjarasamninga sem myndu styðja við stöðugleika og auka líkur á mjúkri lendingu, væri útilokað að vextir yrðu hækkaðir. Staðan í dag er því miður allt önnur. Ástæður þessa eru flestum vel kunnar.

Óvissa á vinnumarkaði hefur aukist til muna eftir að stærstu stéttarfélögin opinberuðu kröfugerðir sínar sem myndu, næðu þær fram að ganga, hækka launakostnað fyrirtækja um meira en 100 prósent. Afleiðingarnar eftir að þessar glórulausu kröfur voru settar fram, sem eru sagðar „hófsamar“ og „ábyrgar“, hafa verið fyrirsjáanlegar og birtast ekki hvað síst í því að gengi krónunnar hefur gefið mjög eftir á skömmum tíma og verðbólguvæntingar hafa í kjölfarið rokið upp.

Tímabil verðstöðugleika er að renna sitt skeið á enda og fátt virðist geta komið í veg fyrir að verðbólgan verði komin vel upp fyrir fjögur prósent um mitt næsta ár.

Flestir greinendur gera því ráð fyrir því að vextir Seðlabankans verði hækkaðir þegar peningastefnunefndin kemur saman næstkomandi miðvikudag.

Slík vaxtahækkun, sem verður þá í boði leiðtoga helstu verkalýðshreyfinga landsins, mun koma á afar slæmum tíma núna þegar hagkerfið er að kólna mun meira og hraðar en fyrri spár gerðu ráð fyrir.

Ef Seðlabankinn væri með nægjanlega mikinn trúverðugleika, þar sem hann gæti horft fram hjá hækkandi verðbólguvæntingum til skamms tíma, væru líkur á vaxtahækkun eflaust mun minni. Svo er hins vegar ekki heldur hefur lítil og stöðug verðbólga síðustu ára fremur grundvallast á sterku gengi krónunnar og hagstæðum ytri aðstæðum.

Sá valkostur að gera ekki neitt er þess vegna líklega ekki í boði heldur er spurningin aðeins hvort nefndin muni samhliða vaxtahækkun stíga löngu tímabært skref og samþykkja að losa um innflæðishöft á fjárfestingar erlendra aðila í skuldabréfum.

Hafi verið rök fyrir því að setja á innflæðishöft á sínum tíma þá eiga þau alls ekki lengur við í dag. Vaxtamunur við útlönd, einkum gagnvart Bandaríkjunum, hefur snarminnkað og gengið hefur hríðfallið.

Röksemdir seðlabankastjóra um að afnám haftanna gæti leitt til mikillar gengisstyrkingar sem aftur gæti valdið skaða og óvissu halda ekki lengur vatni. Öllum má vera ljóst að hætta á ofrisi krónunnar við núverandi aðstæður er hverfandi. Hættan er hins vegar sú að þótt losað verði um höftin þá verði þær breytingar of litlar og gangi of skammt.

Skaðinn er um margt skeður, sem endurspeglast í hækkandi áhættuálagi á Ísland, og því er ólíklegt að innflæði fjármagns muni aukast til muna. Það er áhyggjuefni.

Fjármagn til fyrirtækja er nú af skornum skammti og Ísland þarf nauðsynlega á erlendum fjárfestum að halda til að standa undir hagvexti á komandi árum. Væntanleg vaxtahækkun Seðlabankans ætti að vera áminning um hvað skiptir hagsmuni meginþorra almennings mestu máli. Stöðugleiki og lægri vextir.

Sökum sterkrar stöðu þjóðarbúsins hafa vextir lækkað verulega á undanförnum árum – vextir á húsnæðislánum hafa þannig aldrei verið lægri – og margt hefur bent til að Ísland gæti, ef rétt væri haldið á spilunum, farið að þokast í átt til þess að vera líkara lágvaxtalöndum.

Sá málflutningur sem við heyrum frá nýjum forystumönnum verkalýðshreyfingarinnar hefur hins vegar sett af stað atburðarás sem mun að óbreyttu leiða til hans gagnstæða. Þeir sem munu borga reikninginn fyrir þetta rugl eru venjulegt íslenskt launafólk."

Það er ástæða til að leggja við eyrun þegar svo raunsætt er talað. Þegar Gunnar Smári Egilsson er farinn að slá taktinn fyrir verkalýðshreyfinguna þá er hætta á ferðum að æst verði upp til óhæfuverka.

Fundaherferð Halldór Benjamínssonar um landið til að tala fyrir skynsemi  var merkilegt átak og hlýddu á annað þúsund manns á málflutning hans.

Minnir þetta framtak Halldórs á þá tíma þegar Einar Oddur talaði um fyrir mönnum með þeim afleiðingum að verðbólgudraugurinn var kveðinn niður og langt stöðugleikatímabil tók við af 4000% taxtahækkunum sem höfðu leitt til 14% kaupmáttarrýrnunar. Nú eru þessir tímar gleymdir en tilraun Halldór Benjamínssonar til að feta í fótspor  Einars Odds er allra þakka verð þó að Guðmundur J., Ólafur Ragnar  og Ásmundur séu lítt í augsýn hinu megin frá.

Hástemmdar yfirlýsingar frá forystumönnum verkalýðsfélaganna um nauðsyn þess að afnema verðtryggingu fara illa saman við þann trúnað sem þeir eiga að rækja við tryggingu eftirlauna skjólstæðinga sinna. Sparnaður viðist vera orðið útdautt hugtak í fjármálum einstaklinga, hvað þá verðtryggður nema til hlægilega langs tíma.Auðvitað eiga almennar verðtryggðar sparisjóðsbækur að vera í boði með þá hæfilega litlum vöxtum. 

Allt rekur sig á annars horn sem vonlegt er þegar yfirlýsingar eru gefnar í hita leiksins sem ekki standast skoðun sem eðlilegt er þegar óvandaðir áróðursmenn eru að verki sem helstu ráðgjafar.

En vandinn er greindur þó að verkalýðsforystan neiti að hlusta.

Athugasemdir

[Óskar Helgi Helgason (IP-tala skráð) 2.11.2018 kl. 12:42]

Sæll Halldór - sem og aðrir gestir, þínir !

Halldór !

Er ekki: að bera í bakkafullann lækinn, að vitna sýnkt og heilagt, til blaðurs Harðar Ægissonar ?

Hörður gengur grímulaust - erinda Samtaka atvinnulífsins o.fl., auk þess, sem hann spilar sig, sem einhvern opinberan talsmann Más Guðmundssonar, og hinnar kúnstugu peninga nefndar hans.

Hvar: voru áhyggjur Harðar litla Ægissonar, þegar Kjararáðið sáluga, var sð splæsa Tuga Prósenta launahækkununum á ýmsa broddborgara hins þjófavæna íslenzka samfélags ?

Þingmanna / ráðherra og ráðherfa:: auk Byskuppunnar furðu legu (Agnesar M. Sigurðardóttur), auk fjölda annarra fígúra.

Gunnar Smári Egilsson - hinn furðulegi Sósíalistaforingi, nokkurra róttæklinga hér á landi, hefur ekki þau áhrif, sem honum eru eignuð, svo nokkru nemi Halldór.

Flestir landsmanna: kannazt við skrautlegan feril hans, sbr. Noregsflokkinn (sem var nú ekkert svo vitlaus hugmynd), um innlimun Íslands í Noreg, auk fjölda annarra upphlaupa, sem honum gafst ekki minnsta tóm til, að fylgja eftir.

Því - tökum við Gunnar Smára, ekkert of alvarlega.

Hvað um það: predikanir Harðar Ægissonar, eru svona viðlíka gáfulegar, líkt:: boðskap Ásgeirs Jónssonar (Bjarnasonar) svo kallaðs hagfræðings, síðustu dagana í September 2008 / sem og þeirra fyrstu, í Október sama árs, eins og við munum.

Með beztu kveðjum - engu að síður, af Suðurlandi /