Evrutrúin

ríður húsum hjá tiltölulega fáum hópi strangtrúarmanna sem geysa sig reglulega um nauðsyn inngöngu i ESB og upptöku Evru.Eru þeir ef tl vill að hugsa meira um eigin skuldastöðu og fyrri gjaldþrot en framtíðarhagsmuni þjóðarinnar?

Gunnar Rögnvaldsson greinir evrumálin svo:

"Bandaríkin (Nýi heimurinn): 2,5 prósent innlánsvextir fyrir fjármálastofnanir (e. federal funds rate). Síðasta ákvörðun tekin 19. júní 2019. Ástand: eðlilegt.

b) Evrusvæðið (Gamli heimurinn, aðallinn og Deutsche Bank, sem er ári eldri en Þýskaland, og hyggst segja upp 20 þúsund manns á næstu 12 mánuðum): -0,4 prósent skattur tekinn af innistæðum fjármálastofnana (e. deposit facility).

Síðasta ákvörðun tekin á 36 tommu snjóþrúgum úti á næfurþunnu peningagólfi evrusvæðis, þann 6. júní 2019. Dósinni sparkað áfram niður götuna til að minnsta kosti á síðari hluta næsta árs, því að lítið sem ekkert gengur með að koma hvorki peningapólitískum markmiðum, efnahagsmálum né peningamálum myntsvæðisins í lífvænlegt horf.

Ástand: mjög óeðlilegt, en þó í samræmi við hinn pólitíska Frankenstein peningamála sem evran er. Hún hefur ekkert með efnahagsmál að gera, því evran er 100 prósent pólitísk mynt."

Það er eðilegt að skuldaþrjótar sjá vaxtaleysi í

hillingum. Evrutrúin er fyrir slíka.