Einar G.E.Sæmundsen

skógarvörður var ógleymanlegur maður öllum þeim sem kynntust honum. Hann var svo kátur og einstaklega skemmtilegur í orðræðum, góður yfirmaður og verkstjóri og vandaður til orðs og æðis. Hestamaður mikill og forystumaður í þeim hópi og hagyrðingur og skáld gott sem verið hafði faðir hans Einar Sæmundsen skógarmaður sem kallaður var.

Ég man aðeins Einar eldri þá er hann var orðinn gamall og slitinn. En hann hafði verið léttleikamaður á yngri árum. Guðmundur Pálsson frá Hjálmsstöðum spurði hann að því hvort satt væri að hann hefði runnið skeið þegar gossúlan úr Geysi féll niður og stokkið þvert yfir gospípuna sem fer víst beint niður eina 70 metra. Hann sagði að Einar hefði hrist sig og sagst ekki mega til þess hugsa.

En kvæði hans Einars Sæmundsen skógarmanns lifa með þjóðinni eins og snilldarverk þeirra Inga T. Lárussonar sem þeir gerðu saman um nótt "það er svo margt að minnast á..."

Einar yngri G. E. Sæmundsson og faðir minn Jón Á.Bjarnason rafmagnsverkfræðingur, Birgir Kristjánsson járnsmíðameistari og skeifnasmiður, Grímur Guðmundsson kenndur við Íspan og synir þeirra voru ferðafélagar um fjöll á hestum. 

Eftir einn slíkan túr komu þeir Einar og Birgir í Haukadal og gistu í skemmu pabba. Þeir vöknuðu um morgun og þreif þá Einar panelfjöl eina sem er meira en metri á lengd og hóf að yrkja á enda hennar og hætti ekki fyrr en hann hafði ort á alla fjölina. Þennan brag náði ég að skrifa niður af fjölinni sem er orðin dálítið máð og lúin:

Birgis-Raunir:

Þegar loksins Birgir brá

blundi á þessum degi,

í kveisusting og kvölum lá

karlinn vörpulegi.

 

Keifaði hann á kamarsfund

keikur allavega.

Settist þar um stutta stund

og stundi óskaplega.

 

Ýlda, fýla og iðradót

ofan af honum gengu.

Það voru beysin blíðuhót

sem Biskupstungur fengu.

 

En kannski loksins fæ ég frið

fyrir skotum þínum

og við ljúfan lækjarnið

að loka augum mínum.

 

Þá skal sofið sætt og rótt

uns sólin roðar fjöllin

og endurvakin vökunótt

með vizku og hlátrasköllin.

 

Birgis Von:

 

Augu Birgis upp á þil

í ástaþorsta mæna.

Hann mun líka langa til 

að leggjast hjá þér væna.

 

Matarást:

 

Jón í margri fjallaferð

fyllti á manni svanginn.

Ennþá snillings grautargerð

gleður ferðalanginn.

 

Sumarlok:

 

Nú skín sól á Suðurland

sumarið er á förum.

Eins og báran upp við sand

eða koss á vörum.

 

Viðarþurrð:

 

Þrýtur óðum við og vit

um vínið lítt ég hirði,

og allt er þetta andans stritA

ósköp lítils virði.

 

Þetta voru kátir kallar á sinni tíð og manni finnst að varla finnist þeirra margir jafningjar á nýrri öld flatneskjunnar og sérvisku.

Einar G. E. Sæmundsen var okkur öllum sem þekktum hann mikill harmdauði þegar hann beið bana í hörmulegu bílslysi árið 1969 á leið í Biskupstungur.  

 

 

Þessi mynd var tekin þegar Einar var að steypa undir sumarbústað sinn á Bergstöðum síðsumars 1968.

Aðrir á Myndinni eru frá vinstri. Líklega Ólafur sonur Einars,mér óþekktur(Birgir?) , Þórarinn Benedikz skógfræðngur, Einar G. E. Sæmundsen, bloggarinn með Pétur Hákon son sinn ársgamlan á háhesti, Gunnar Skaptason tannlæknir, Þorsteinn Halldórsson og Grímur Guðmundsson kenndur við Íspan

 

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 4.8.2019 kl. 12:56]

Ég á "eldgamla" stílabók sem faðir minn átti sem inniheldur rúmlega 200 vísur og tilvitnanir um þær. Þar eru margar eftir Einar Sæmundssen og læt ég hér eina flakka:

Einar Sæmundssen orti vísu þessa um sjálfan sig þegar hann gifti sig:

Skulfu af gleði skógartrjen

skárra var það standið

Þegar Einar Sæmundssen

sigldi í hjónabandið. 

[Halldór Jónsson, 4.8.2019 kl. 13:03]

Það væri gaman að fá að sjá þessar vísur. Er einhver leið til þess?

[Sigurður I B Guðmundsson, 4.8.2019 kl. 16:58]

 Skoðum það síðar.