Botninum náð

í ríkisbankabullinu.

Öll bankastarfsemi er að mestu kominn yfir í rafrænt form. Bankaútbú eru orðin sjaldgæf, maður verður eiginlega  hissa að sjá eitt slíkt í Bjarnabúð í Bláskógabyggð. Skyldi það borga sig?

Þá steypir ríkisbankinn svona botnplötu:

 Þessi umsvif sæma vel Þorvaldi Gissurarsyni stórverktaka af Haukdælaætt en þeir hafa löngum verið þekktir fyrir stórar veizlur eins og þessi steypuveizla fyrir Landsbankann er.

Er ekki ein ástæðan fyrir því að þessu er yfirleitt hleypt af stað af fjármálaráðherranum sé sú að þessi bílageymsla og hús muni geta rúmað aðra starfsemi en Landsbankann, sem sumum getur fundist vera orðinn einskonar risaeðla í nútímanum?

Erfitt er nefnilega að sjá fyrir sér að Landsbankinn, ríkisbankinn á rústum Björgólfs, þurfi á þessu húsi að halda í tæknivæddum heimi.

Alexander mikli hélt ræðu yfir hernum við Hindu-Kusk og spurði hermennina hví í fjáranum þeir vildu fara heim í stað þess  að halda áfram innrásinni í Indland?  Sæju þeir ekki að það væri herförin sem væri dýrðlegust í sjálfri sér og meiri en allt annað?

En þeir vildu ekki sjá og hann varð að snúa við.

Eins er þessi steypuframkvæmd dýrðleg í sjálfu sér og Þorvaldur er eins og Alexander áreiðanlega í essinu sínu við svona stórframkvæmd og honum er óskað til hamingju með verkið.