Kjörnir fulltrúar fólksins

eiga að fara með framkvæmdavaldið samkvæmt stjórnarskrá Íslands.

Vilhjálmur Hans Vilhjálmsson hæstaréttarlögmaður skrifar grein í Fréttablaðið í dag og reynir að halda þeirri skoðun fram að svo eigi ekki að vera.

"Við flutning á máli Jóns Höskuldssonar gegn íslenska ríkinu í Landsrétti á fimmtudaginn í síðustu viku var settur ríkislögmaður spurður að því hvort að fyrrverandi dómsmálaráðherra hefði verið frjálst að skipa hvern sem er af þeim umsækjendum sem ekki voru á lista hæfnisnefndar yfir 15 hæfustu umsækjendurna sem dómara við Landsrétt vorið 2017.

Með öðrum orðum var íslenska ríkið spurt að því hvort að fyrrverandi dómsmálaráðherra hefði verið heimilt að skipa hvern sem er af umsækjendum nr. 16-33 á lista hæfnisnefndar í stað einhvers af þeim 15 hæfustu sem hæfnisnefndin lagði til að yrðu skipaðir. Íslenska ríkið svaraði því játandi að því gefnu að Alþingi hefði samþykkt skipunina.

Svarið er hárrétt með hliðsjón af dómi Hæstaréttar í Landsréttarmálinu. Þar komst Hæstiréttur að þeirri niðurstöðu að ítrekuð lögbrot fyrrverandi dómsmálaráðherra og Alþingis í skipunarferlinu breyttu engu, vegna þess að Forseti Íslands hefði með undirritun sinni á skipunarbréf dómarans staðfest ótímabundna skipun hans í embætti dómara við Landsrétt.

Eins og íslenska ríkið staðfesti með málflutningsyfirlýsingu sinni í Landsrétti í síðustu viku leiðir niðurstaða Hæstaréttar í Landsréttarmálinu til þess að dómsmálaráðherra er frjálst að skipa hvaða umsækjanda sem er óháð tillögu hæfnisnefndar sem embættisdómara við íslenska dómstóla (héraðsdóm, Landsrétt og Hæstarétt) svo lengi sem viðkomandi umsækjandi uppfyllir almenn hæfisskilyrði og Alþingi samþykkir skipunina. Það samþykki ætti ekki að vera vandkvæðum bundið eins og dæmin sanna.

Afleiðingin er sú að skipun dómara á Íslandi er á nýjan leik orðin geðþóttaákvörðun þess einstaklings sem gegnir embætti dómsmálaráðherra hverju sinni. Það er í beinni andstöðu við gildandi lög og reglur sem er ætlað að takmarka vald dómsmálaráðherra og búa svo um hnútana að skipun dómara sé reist á málefnalegum grunni.

Niðurstaða Hæstaréttar í Landsréttarmálinu felur því í sér beina aðför að sjálfstæði íslenskra dómstóla.

Þess vegna var nauðsynlegt að skjóta Landsréttarmálinu til mannréttindadómstóls Evrópu. Málið hefur verið dómtekið í Grand Chamber og bíður dóms. Höfundur er hæstaréttarlögmaður og flutti mál nr. 10/2018 í Hæstarétti. Heldur þann versta en þann næstbesta "

Ég tel að Stjórnarskrá Íslands sé lögspeki þessa Vilhjálms æðri. Hún mælir fyrir um það að skipunarvaldið sé hjá kjörnum fulltrúa fólksins sem starfar í umboði Alþingis Íslendinga.Það voru svívirðilegar aðfarir að Sigríði Andersen að flæma hana úr embætti dómsmálaráðherra fyrir engar sakir aðrar ena að skipa dómara með samþykki Alþingis. 

Þessi Vilhjálmur hefur orðið Íslandi til óþurftar með þvælingi máls fyrir Mannréttindadómstól Evrópu sem hefur enga lögsögu í innri málum Íslands. Enda hefur málsmeðferðin þar mjög orkað tvímælis vegna persónutengsla lögmannsins og eins dómarans sem situr í tveimur dómsstigum svo furðulegt sem það er. 

Sú stefna að takmarka skipunarvald ráðherra og draga það til ókjörinna og ábyrgðarlausra nefnda er óráð mikið og aðför að lýðræðinu. Ráðherra á að ráða því hann er kjörinn fulltrúi fólksins sem Vilhjálmur Hans verður líklegast aldrei.

 

Athugasemdir

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 10.3.2020 kl. 11:14]

Hvar lestu þetta í stjórnarskránni Halldór? Eiga kjörnir fulltrúar ekki að fara með löggjafarvaldið ? Er ekki búið að skilja að löggjafa- og framkvæmdavald ?

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 10.3.2020 kl. 11:28]

2.g Alþingi og forseti Íslands fara saman með löggjafarvaldið. Forseti og önnur stjórnarvöld samkvæmt stjórnarskrá þessari og öðrum landslögum fara með framkvæmdarvaldið. Dómendur fara með dómsvaldið." Samkvæmt þessu fara kjörnir fulltrúar ekki með framkvæmdavaldið nema forsetinn . Er ekki verið að brjóta stjórnarskránna með því leyfa þingmönnum að taka að sér ráðherraembætti ?

[Vagn (IP-tala skráð) 10.3.2020 kl. 12:21]

Samkvæmt stjórnarskrá Íslands fara kjörnir fulltrúar fólksins aðeins með löggjafarvaldið. Ráðherrar fara með framkvæmdavaldið og eru skipaðir af og fá vald sitt frá forseta en eru ekki kjörnir.

 13. gr.
 Forsetinn lætur ráðherra framkvæma vald sitt.
 Ráðuneytið hefur aðsetur í Reykjavík.
 14. gr.
 Ráðherrar bera ábyrgð á stjórnarframkvæmdum öllum. Ráðherraábyrgð er ákveðin með lögum. Alþingi getur kært ráðherra fyrir embættisrekstur þeirra. Landsdómur dæmir þau mál.
 15. gr.
 Forsetinn skipar ráðherra og veitir þeim lausn. Hann ákveður tölu þeirra og skiptir störfum með þeim.

[Grímur (IP-tala skráð) 10.3.2020 kl. 18:08]

Það er augljóst á þeim málum sem streyma nú til Mannréttindadómstólsins hverjir eru að greiða launa Villa og vina

enda fjölmenntu spilltustu lögmenn landsins út til að vera viðstaddir "málaferlin" og auglýsa þjónustu sína um leið og þeir kíktu í kaffi til íslenska dómarans í málinu til að tryggja áframhaldandi tekjur sínar vegna skaðabótamála gegn íslenska ríkinu Pírötum til mikillar gleði

[Grímur (IP-tala skráð) 11.3.2020 kl. 08:13]

Hver er raunverulega bak við Villa og vini?

Og eru nú öl að skríða undan steini og heimta skaðabætur?

Elín og Sig­ur­jón voru sak­felld fyr­ir markaðsmis­notk­un árið 2016 í einu af hrun­mál­un­um svo­kölluðu. Í maí á síðasta ári féllst end­urupp­töku­nefnd á kröfu Sig­ur­jóns um end­urupp­töku og átti mál­flutn­ing­ur fyr­ir Hæsta­rétti

[Benedikt Halldórsson, 11.3.2020 kl. 10:23]

Spilling. 

ECHR: CONFLICTS OF INTEREST BETWEEN JUDGES AND NGOS

After a 6 month investigation, we are releasing an important REPORT (appendices available here) outlining the extent of the relationship between NGOs and ECHR judges, and the resulting problems and conflicts of interest.

The study has found that, out of the 100 judges who have served on the bench of the European Court of Human Rights in the period 2009-2019, nearly a quarter (22) have strong links to George Soros’ Open Society Foundation or to NGOs like Amnesty International and others which are funded by it. Human Rights Watch, for instance, has received $100 million from the Open Society Foundation since 2010.

These NGOs are extremely active at the ECHR....For instance, a case can be defended by lawyers from one NGO with pleas heard from other NGOs as third parties, even though the other organizations are in fact financed by the same source as the applicant, usually Soros.