Patentlausnir

við fátækt?

Hvernig hljóða þær í útgáfum Sólveigar Önnu, Ingu Sæland og að maður ekki tali um nýkommúnistana Egilssyni, Gunnar Smára og Sigurjón M.?

Hvernig hljóðar svona einföld patentlausn við fátækt eins og hún er lögð upp í verkföllum ?

Þessir Egilssynir og Sólveig Anna ættu að skýra út hvaðan það fé á að koma sem útrýmir fátækt og hversvegna allir sem vilja eigi að fá nóg af henni. Myndi einhver nenna að hlusta á Ingu Sæland þrusa um það efni? Hvað þá Björn Leví eða Malbikarann? 

Eru þetta ekki frekar ómerkilegir lukkuriddarar heldur en  einhverjir lýðfrelsarar? Gera þeir nokkuð nema efna til ófriðar á grundvelli þess að lögmál framboðs og eftirspurnar eigi ekki að gilda í atvinnumálum?

Eiga 1000 félagsfræðingar skilyrðislaust að fá vellaunaða vinnu hjá ríki og bæ ef þeir vilja vinna við félagsfræði? Skiptir eftirspurn eftir félagsfræði engu máli? 

Skiptir framboð á leikskólaplássum máli og hvað þau kosta? Eða hver á að borga, notandinn eða barnleysinginn?

Patentlausnir kommúnista gáfust ekki vel hjá Lenin og Stalin í lengdina frá 1918.