Hnignun mannauðsins

er viðfangsefni ásgeirs Ingvarssonar sem skrifar um Sádi Arabíu.

Þar fóru Arabarnir öfuga leið við Norðmenn sem lögðu auðlindarentuna í Olíusjóð sem landsmenn komust ekki í til að eyða.Þeir vissu sem var að stjórnmálaskúmarnir myndu nota þetta sé til þess að fjármagna dellur sínar sem myndu eyðileggja mannauð landsins.

Sádarnir fóru aðra leið og settu alla á kaup sem hefur gert flestan almenning þar að aumingjum.  Alaska gerir smávegis í þessa átt en svo lítið að það gjörspillir ekki fólkinu heldur seður sárast hungrið í auðslindapeningana af olíunni.

Ásgeir rifjar upp spillingaráhrif gullsins úr nýlendunum Spánverja.

Síðan segir hann:

". Önnur lönd eru smám saman að taka við því hlutverki að leiða og sameina hinn íslamska heim. Tyrkland hefur t.d. látið að sér kveða í Sýrlandi, Katar, Írak, Líbíu og víðar og reynir að stuðla að friði og stöðugleika á milli íslamstrúarlanda.

Þá er fólk frá múslimaríkjum Asíu alls ekkert æst í að fylgja línu Sádi-Arabíu enda þekkir það af fyrstu hendi hvaða mann Sádi-Arabar hafa að geyma. Er örugglega leitun að þeim Pakistana, Indverja, Egypta, Indónesa eða Bangladessa sem hefur búið í SádiArabíu í lengri eða skemmri tíma og ber heimamönnum vel söguna. Að hugsa sér hvað Sádarnir hefðu getað gert fyrir allan þennan pening. Það sem þeir hefðu getað lært, þroskast og ferðast. En í staðinn hefur þjóðin staðnað.

Sást það best á meðferðinni sem blaðamaðurinn Jamal Khashoggi fékk hjá samlöndum sínum á sínum tíma að undir gullhúðuðu yfirborðinu eru Sádarnir sömu ruddarnir og dusilmennin og þeir voru á dögum ArabíuLárens.

Það vantar ekki hallirnar og glæsivagnana, en mannréttindi eru fótum troðin og mannsandinn rís ekki hátt á Arabíuskaganum. Að hafa eitthvað fram að færa Hvaða lexíu má svo læra af þessu öllu saman?

Sowell bendir á að vandi Sádi-Arabíu birtist hér og þar, bara ekki alltaf með jafn afgerandi hætti.

Hann hefur t.d. lengi haft áhyggjur af því hvernig velferðarkerfi Bandaríkjanna skapar hvata sem rýra mannauð svarta minnihlutans þar í landi svo að með hverri kynslóðinni gengur svörtum Bandaríkjamönnum erfiðar að fóta sig.

En mannauður snýst líka um gildi, seiglu og þroska, og margt langskólagengið fólk býr ekki yfir þeim mannkostum en fer samt víða með allt of mikil völd.

Við sjáum þannig fólk í röðum bandarískra lögreglumanna, og við sjáum það í röðum bandarískra þingmanna, í röðum mótmælenda og álitsgjafa.

Við eigum meira að segja nokkur þannig eintök á litla Íslandi.

John Cleese talaði um þennan hóp fólks þegar hann lýsti gremju sinni yfir ritskoðun sjónvarpsþáttar síns: „Í dag eru það markaðsmenn og smámunasamir kerfiskarlar sem ráða ríkjum hjá BBC,“ sagði hann.

„Sú var tíð að inn á milli mátti finna töluverðan fjölda fólks sem hafði það fyrir atvinnu að búa til sjónvarpsþætti, en það á ekki lengur við. Í dag eru ákvarðanirnar teknar af fólki sem hefur það sem sitt aðalmarkmið að tryggja eigið starfsöryggi.“

Þetta er athyglisverð greining hjá Ásgeiri.

Margur verður nefnilega af aurum api sem er sama og hnignu mannauðs.