Þorsteinn hrærir

fullveldissöluna ótrauður.

Það er alltaf gott að hafa sannfæringu en allt orkar tvímælis þá gert er.

Þorsteinn Pálsson fyrrum formaður sjálfstæðisflokksins segir í dag eins og að hlustað sé á hann einhversstaðar:

"Ríkisstjórnin hefur ákveðið opnun samfélagsins í júní og birt síðasta efnahagspakkann vegna Covid19. Vel má þó vera að við þurfum að lifa með veirunni næstu ár, hugsanlega með reglulegum bólusetningum.

En með þessum tveimur ákvörðunum verða þáttaskil. Þjóðfélagið fellur að mestu í sömu skorður og áður. Tími róttækra sóttvarna og bráðabirgðaráðstafana í efnahagsmálum er þá að baki.

Það þarf því ekki nýjar efnahagsráðstafanir til þess að hagvöxtur verði fljótlega sá sami og fyrir veirukreppuna. Það gerist sjálfkrafa. Og um leið fer atvinnuleysi minnkandi. Þessi mynd er tiltölulega einföld.

Of þröng staða

Flóknari myndi blasir við þegar horft er á verkefni næstu ára. Pólitíkin ætti að snúast um þá framtíðarsýn en ekki karp um bráðabirgðaráðstafanir liðinna mánaða.

Þó að ferðaþjónustan blómstri á ný getum við ekki lokað augunum fyrir hinu, að svigrúm okkar til að leysa skuldastöðu ríkissjóðs er þrengra en flestra grannríkja vegna verðbólgu, hærri vaxta og gengisáhættu. Samkeppnisstaða Íslands til að byggja upp þekkingariðnað er fyrir sömu sakir þrengri en annarra.

Lítill ágreiningur virðist vera um nauðsyn nýsköpunar í atvinnumálum og mikilvægi ábyrgrar fjármálastjórnar. Vandinn er að finna leið, sem gefur ríkissjóði sama svigrúm og grannlöndin hafa og styrkir samkeppnisstöðu atvinnulífsins.

Kaldar staðreyndir

Eftir að ferðaþjónustan nær sér stendur þjóðin andspænis nokkrum köldum staðreyndum:

1. mun meiri verðbólgu en þekkist í flestum vestrænum löndum,

2. miklu hærri vöxtum en í samkeppnislöndunum,

3. yfir þúsund milljarða króna ríkisskuldum vegna veirunnar,

4. allt að fimmtíu milljarða króna skattahækkunum á miðju næsta kjörtímabili samkvæmt fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar,

5. flótta erlendra fjárfesta út úr hagkerfinu vegna vantrausts á gjaldmiðlinum og

6. stórum erlendum lántökum ríkissjóðs, sem færir gengisáhættuna sem hvíldi á erlendum fjárfestum yfir á skattgreiðendur.

Stærstu kosningamálin

Í kosningum eru engin mál undanskilin.

En viðreisn þjóðarbúsins með stefnumörkun til langs tíma er óhjákvæmilega höfuðviðfangsefnið. Á næsta áratug þarf þekkingariðnaður að verða einn af burðarásum gjaldeyrisöflunar.

Seðlabankastjóri setti svo annað stórmál á dagskrá á dögunum. Allra stærsta óleysta mál stjórnmálanna gagnvart hagsmunum stórfyrirtækja snýst um virka eða óvirka þjóðareign auðlinda.

Tvær leiðir

Allir stjórnmálaflokkarnir vilja minnka þörfina á þeim rosalegu skattahækkunum, sem ríkisstjórnin boðar í fjármálaáætluninni. Allir vilja þeir stöðugan gjaldmiðil til þess að auðvelda atvinnulífinu að hlaupa hraðar, verja kjör launafólks og tryggja lægri vexti.

Tvær leiðir eru færar til að ná þessum markmiðum.

Ríkisstjórnin hefur lagt fram frumvörp um gjaldeyrishöft og skerðingu lífeyrisréttinda. Þetta er eina leiðin til að stuðla að stöðugleika krónunnar og ná fram varanlegri lækkun vaxta, ef viðhalda á sjálfstæðum gjaldmiðli án alþjóðlegs samstarfs. Ríkisstjórnin er með þetta á hreinu.

Hin leiðin er tillaga, sem óháðir sérfræðingar settu fram á sínum tíma og Viðreisn hefur nú tekið upp. Hún felst í því að halda krónunni en tryggja stöðugleika með formlegu gjaldmiðlasamstarfi við Evrópusambandið líkt og Danir gera.

Fyrri leiðin varðveitir sjálfstæði okkar í peningamálum en takmarkar frelsi í viðskiptum og leiðir óhjákvæmilega til skerðingar á lífeyrisréttindum. Seinni leiðin takmarkar frelsi í peningamálastjórn en tryggir meira viðskiptafrelsi og kemur í veg fyrir skerðingu á lífeyrisréttindum.

Báðum leiðum fylgja kostir og gallar. En minni skerðing á viðskiptafrelsi auðveldar okkur að hlaupa hraðar.

Lýðræði eða sérhagsmunir

Langstærsta óleysta málið gagnvart hagsmunaöflunum er einkarétturinn á nýtingu fiskimiðanna.

Enginn pólitískur ágreiningur er um þjóðareign auðlinda. Lítill ágreiningur er um að einkaréttur er nauðsynlegur til að tryggja hagkvæma nýtingu. Deilan stendur um það hvort þjóðareignin á að vera virk með tímabundnum einkarétti eða óvirk með ótímabundnum einkarétti.

Stærstu sjávarútvegsfyrirtækin vilja ótímabundinn einkarétt.

Í stjórnarskrármálinu hefur Sjálfstæðisflokknum tekist að koma í veg fyrir að samstarfsflokkarnir geti staðið við stefnu sína um tímabindingu. Stjórnarandstaðan er einhuga um tímabindingu að Miðflokknum undanskildum, sem hefur enn ekki tekið afstöðu.

Þetta er spurning um það hvort meirihluti þjóðarinnar eigi að ráða, eða stórfyrirtækin í gegnum stærsta stjórnarflokkinn."

 

Svartagall Þorsteins birtist svo og fullveldisvantrú í þessum setningum:

..."vegna verðbólgu, hærri vaxta og gengisáhættu. Samkeppnisstaða Íslands til að byggja upp þekkingariðnað er fyrir sömu sakir þrengri en annarra.

1. mun meiri verðbólgu en þekkist í flestum vestrænum löndum,

2. miklu hærri vöxtum en í samkeppnislöndunum,

3. yfir þúsund milljarða króna ríkisskuldum vegna veirunnar,

4. allt að fimmtíu milljarða króna skattahækkunum á miðju næsta kjörtímabili samkvæmt fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar,

5. flótta erlendra fjárfesta út úr hagkerfinu vegna vantrausts á gjaldmiðlinum og

6. stórum erlendum lántökum ríkissjóðs, sem færir gengisáhættuna sem hvíldi á erlendum fjárfestum yfir á skattgreiðendur."

Stórkostlegar erlendar fjárfestingar eins og í fiskeldi,baðaðstöðu á Kársnesi og víðar afhjúpa fáránleikann og þröngsýnina  í þessum málflutningi Þorsteins. Það bannar enginn neinum að taka erlent fé að láni og koma með hingað, ávaxta það með tilliti til þess og gera upp í þeim gjaldmiðlum sem menn kjósa. Það ríkir gjaldeyrisfrelsi á Íslandi.

Algjör steypa birtist svo í setningunni:" Hún felst í því að halda krónunni en tryggja stöðugleika með formlegu gjaldmiðlasamstarfi við Evrópusambandið líkt og Danir gera."

Alveg ósambærilegar aðstæður þar sem Danir eru í raun á markaðssvæði Þýzkalands.Það eru Íslendingar ekki heldur þveröfugt.

Síðan virðist Þorsteinn vera kominn í lið ,e'Dóru Björtu Pírata þegar hann úrskurðar um Sjálfstæðisflokkinn:

"Í stjórnarskrármálinu hefur Sjálfstæðisflokknum tekist að koma í veg fyrir að samstarfsflokkarnir geti staðið við stefnu sína um tímabindingu. Stjórnarandstaðan er einhuga um tímabindingu að Miðflokknum undanskildum, sem hefur enn ekki tekið afstöðu."

Hvernig ætlar Þorsteinn að samræma þessi atriði:

"Allir vilja þeir stöðugan gjaldmiðil til þess að auðvelda atvinnulífinu að hlaupa hraðar, verja kjör launafólks og tryggja lægri vexti."

Stöðugur gjaldmiðill er ávísun á litlar hreyfingar í efnahagslífinu og kjör launafólks hafa aldrei verið í takti við gengi gjaldmiðils heldur þveröfugt.Kjaradeilur hafa ávallt skaðað gengi gjaldmiðilsins en ekki styrkt.

Auðvitað verður þjóðin að borga til baka kostnaðinn af kóvídinu með einum eða öðrum hætti. Við getum bara þakkað fyrir ef tekst að halda Þorsteini Pálssyni og fullveldissöluflokki hans Viðreisn sem víðast fjarri þeim ráðstöfunum.