Þorsteinn getur enn

sýnt að honum eru ýmsir hlutir lagnir umfram aðra menn. 

Burtséð frá þvi að Bryndís Schram hafi snemma fundið að það  skorti á nauðsynleg litbrigði hjá Þorsteini Pálssyni sem stjórnmálamanni til alþýðufylgis  þá má spyrja hvernig maður dregur slíkar markalínur?

Til dæmis í samanbrði við eiginmann hennar Bryndísar verður  fjölbreytileikinn ef til vill eitthvað erfiðari.

 En Þorsteini tekst hinsvegar aftur að hrífa mig með sér í fjölbreytileika stjornmálaumræðunnar eins og raunar hann gerði hér oft áður.En nú hefur hann skriplað á þeirri ESB-skötu sem gerir málefnin nú of fjöbreytt til að frekari samvinna í pólitík  sé líkleg fyrir mig. 

 

En Þorsteinn skrifar á fimmtudaginn sinn vikulega pistil í Fréttablaðið:

 

 

"Skoðanakannanir hafa í gegnum tíðina sýnt mikla óánægju með stjórnkerfi fiskveiða. Afgerandi meirihluti er yfirleitt á móti. Við fyrstu sýn lýsa skoðanakannanir því mjög eindreginni afstöðu alls almennings.

Einföld spurning en flókinn veruleiki

Frá því að fyrstu kvótalögin voru sett fyrir nærri fjórum áratugum hefur þjóðin gengið ellefu sinnum til alþingiskosninga. Þessi afdráttarlausa afstaða í skoðanakönnunum hefur hins vegar aldrei skilað sér inn í stjórnarsáttmála að kosningum loknum.

Hvers vegna í ósköpunum er þetta svona?

Svarið er: Veruleikinn er flóknari en einfaldar spurningar í skoðanakönnunum. Það kemur til að mynda fram í því að innan margra stjórnmálaflokka eru afar skiptar skoðanir á málinu.

Þótt mikill meirihluti þjóðarinnar lýsi óánægju með kerfið í könnunum eru skoðanir kjósenda jafn skiptar og flokkanna á því hverju eigi að breyta eða hvað eigi að koma í staðinn.

Afleiðing sundrungar

Afleiðingin af þessari sundrungu er sem sagt þessi: Stærsti minnihluti á Alþingi hefur frá fyrsta degi ráðið ferðinni.

Þegar margar ólíkar skoðanir eru innan sama flokks leiðir það einnig til þess að forystumenn hans setja ekki fram kröfur um breytingar þegar þeir fá tækifæri til að semja um aðild að ríkisstjórn. Stærsti minnihlutinn heldur þá stöðu sinni.

Litlu minnihlutarnir verða svo áhrifalausir. Þannig er staðan enn í dag.

Helstu ágreiningsefnin eru þessi: 1. Gjaldtaka. 2. Tímamörk veiðiréttar. 3. Framsal. 4. Veðsetning. 5. Úthlutun eftir veiðireynslu, með uppboði eða samkvæmt pólitísku mati.

Þjóðareign eða séreign

Breið samstaða hefur verið um að líta á fiskimiðin sem þjóðareign. Innan Sjálfstæðisflokksins heyrðist þó nýlega það sjónarmið að breytingar jafngiltu þjóðnýtingu.

Forsætisráðherra kom ekki fram stjórnarskrártillögu um þjóðareign í fyrra þó að afgerandi meirihluti sé fyrir henni á Alþingi.

Þetta kann að skýrast af því að innan stærsta stjórnarflokksins líti sumir á veiðiréttinn sem séreign útgerðarinnar.

Tímamörk veiðiréttar

Viðreisn, Samfylking, Framsókn, VG, Píratar, Flokkur fólksins og hluti Sjálfstæðisflokks vilja tímabundinn veiðirétt. Meirihluti Sjálfstæðisflokks og Miðflokkur eru á móti.

Ríflegur meirihluti er því á Alþingi fyrir þessari mikilvægu breytingu.

Hún nær hins vegar ekki fram að ganga vegna þess að Framsókn hefur fallið frá þessu grundvallarstefnumáli í fimm ríkisstjórnum frá aldamótum, VG í þremur og Samfylking í tveimur.

Framsal og veðsetning

Frjálst framsal nýtur stuðnings Viðreisnar, Sjálfstæðisflokks, Samfylkingar, Framsóknar, Miðflokks og hluta VG. Öruggur meirihluti er þannig fyrir því á Alþingi.

Veðsetning skipa hefur alltaf náð til aflaheimilda þeirra. Ef lánastofnanir fengju ekki veð í aflahæfi skipa fengi enginn lán. Ríki eða sveitarfélög yrðu því að gera út flest öll skip, þar á meðal smábáta.

Ótvíræður meirihluti er fyrir veðsetningu en Samfylking, Píratar og Flokkur fólksins eru á móti. Hluti VG er einnig á móti.

Úthlutunarreglur

Viðreisn og Samfylking styðja uppboð á veiðiheimildum. Hluti Sjálfstæðismanna og fylgjenda Pírata eru einnig þeirrar skoðunar.

Framsókn, Miðflokkur, hluti VG og meirihluti Sjálfstæðisflokks styðja óbreytt ástand.

Hluti Pírata og hluti VG vilja pólitíska úthlutun út frá byggðasjónarmiðum.

Auðlindagjald

Ekkert raunverulegt auðlindagjald er greitt í dag. Í þess stað greiða útgerðir mjög lágan viðbótartekjuskatt, sem kallast veiðigjald.

Meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknar og Miðflokkur vilja óbreytt ástand. VG vilja óbreytt ástand þegar þau eiga aðild að ríkisstjórn.

Viðreisn, Samfylking, Píratar og Flokkur fólksins vilja hærri greiðslur fyrir veiðirétt. Það gerir einnig hluti Sjálfstæðisflokks, hluti Framsóknarflokks og hluti VG þegar þau eru í stjórnarandstöðu.

Grundvöllur sáttar

Þetta er grautarleg mynd. En meðan þeir flokkar, sem fara í samstarf með stærsta minnihlutanum, sætta sig við óbreytt ástand heldur það áfram.

Verði á hinn bóginn unnt að knýja fram breiðari málamiðlun er líklegast, samkvæmt þessari greiningu, að áfram verði byggt á aflahlutdeildarkerfi með framsali. Breytingarnar fælust aftur á móti í tímabindingu veiðiréttar og hærra gjaldi, sem mögulega fengist með uppboði á litlum hluta aflahlutdeilda á hverju ári.

Sátt með þessum breytingum myndi viðhalda þjóðhagslegri hagkvæmni en gera þjóðareignina virka.

Hvað er að óttast? "

 

Það er margt í þessu skrifi Þorsteins sem er til fyrirmyndar hvað varðar rökhyggju,stíl og yfirsýn yfir flókinn málaflokk.Hann sleppir þætti strandveiðanna algerlega.

Efnið skýrir sig sjálft þar sem í því felst hversu flókið viðfangsefnið er og af hverju deilurnar rísa svo hátt.

Það er nefnilega margt að óttast og ekki líklegt að nokkur málamiðlun finnist þegar menn eins og Þorsteinn Pálsson leggjast svo á árar á annað borðið.

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 4.3.2022 kl. 16:39]

Þú ert alltaf jafn svag fyrir ofurskattlagningu kommúnismans Halldór.

Varstu kannski fylgjandi Stalínisma Þorsteins??, þegar hann sem sjávarútvegsráðherra sagði að hagræðing íslensks sjávarútvegs gengi ekki nógu vel, vísaði hann þar til nýfrjálshyggjunnar í Nýja Sjálandi þar sem hið frjálsa framsal kvóta endaði hjá 3 fyrirtækjum, á eftir urðu strandbyggðirnar algjörar auðnir.

Þrjú fyrirtæki Halldór átti sér engin fordæmi í borgarlegum kapítalisma, en fordæmið var vissulega til staðar í ríkiskapítalisma Stalíns og Sovétsins þar sem örfá risafyrirtæki sáu um alla framleiðslu.

Þú játar að hafa verið svag fyrir Þorsteini á þessum árum Halldór, var það kannski þessi nýkommúnismi sem hreif þig svo mjög??

Hins vega veit ég ekki hvort maður eigi að vorkenna ykkur Ný-kommúnistunum í dag, eða hreinlega hlæja að ykkar heimsku, svona í ljósi þeirra lífskjara sem íslenski sjávarútvegurinn hefur skilað til þjóðarinnar.

Sérstaklega núna í dag þegar ljóst er að uppsjávarveiðarnar, gullgæs íslensks sjávarútvegs (þar er ofurhagnaðurinn í dag eftir mikla fjárfestingu í nútímaskipum og vinnslu, fjárfesting sem hefði aldrei átt sér stað í umhverfi ofurskattlagningar ný-kommúnista, sér fram á markaðshrun í kjölfar innrásar Rússa í Úkraínu, þá veit maður ekki hreinlega hvort þið kommarnir séu firrtir öllu viti.

Núna reynir á fjárhagalegan styrk uppsjávarfyrirtækjanna, styrk sem er núverandi kerfi að þakka, en væri ekki til staðar í kerfi ofurskattlagningarinnar.

Ef eitthvað er tímaskekkja í dag Halldór þá eru það þessi skrif Þorsteins, en Stalínistum er alveg sama á meðan þeir þjóna þessum Örfáum stórfyrirtækjum sem eiga að eiga allt og gína yfir öllu, þar er þeim launað, þar fá þeir þakkirnar.

En ég vissi ekki að þið kommarnir sem tækjuð undir þetta væru á launaskrá.

Kannski ertu orðinn Pírati Halldór??

Kveðja að austan.