Hvernig túlkar maður skoðanakannanir Gallups ?

Í Mbl. á mánudag er greint frá því að stuðningur við hertar reglur um heimild útlendinga til að setjast hér að sé mestur meðal framsóknarmanna, en 70 % þeirra styður slíkt. 58.7 % sjálfstæðismanna styður þetta líka ,42.3 % samylkingarinnar og 55.9 % VG. Meirihluti allra sem taka afstöðu eru fylgjandi hertum reglum nema hjá samfylkingunni eru 46.5 % andvíg. 66.8 % þeirra sem skipað er í aðra flokka eru fylgjandi hertum reglum. Alls vildu 56.2 % aðspurðra herða reglur er svo sett í undirfyrirsögn.

Þessar niðurstöður eiga ekki uppá pallborðið hjá Mbl. sem er eins og kunnugt er þeirrar skoðunar að við slíkt fólk sé ekki talandi.

Svo er það hins spurningin. Hversu margir eru 70 % framsóknarmanna á móti 58.7 % sjálfstæðismanna ? Á móti hverju  þúsundi framsóknarmanná gætu komið svona 4500 sjálfstæðismenn, og svona 2000 stykki af hvorri tegundinni fyrir sig, samfylkingunni og VG og þá svona 800 af öðrum flokkum.

Þá eru svona 700 framsóknarmenn , 2641 sjálfstæðismaður , 846 samfylkingarmenn, 1118 vinstrigrænir og 534 úr öðrum flokkum fylgjandi hertum reglum , samtals 5839 af alls 10.300 kjósendum  , samkvæmt þessum gefnu forsendum. 

Hvort eru meiri tíðindi að 700 framsóknarmenn séu fylgjandi hertum reglum um útlendinga heldur en að 2641 sjálfstæðismaður hafi líka þessa afstöðu ? Eða 846 manns úr samfylkingunni til viðbótar þessu fólki styðji þessar hugmyndir ? Hvað þá að 1118 vintrigrænir fylli flokkinn þarofaná ? Og svo að 534 menn úr hópi hinna ósnertanlegu skuli bætast í þennan hóp ? Auðvitað gengur þetta alls ekki, þetta eru óleyfilegar skoðanir með öllu sem enginn má hafa samkvæmt forskriftinni úr Mbl.

Nei, maður matbýr auðvitað hver á sinn hátt í pólitíkinii eins og gengur. 

 

"Mínar eru sorgirnar þungar sem blý ". Jón Baldvin á landsfundi

Athyglisvert er að fylgjast með sálarangist Jóns Baldvins þar sem hann situr á landsfundi Samfylkingarinnar, sem er svona 200 manna hópur ef marka má tölur úr atkvæðagreiðslum, og veltir fyrir sér gengi flokksins í skoðanakönnunum:  

"Hvað hefur gerst? Hver er skýringin á þessum umskiptum? Skýringin er tvíþætt: Annars vegar skýrist þetta af mistökum Samfylkingarinnar, sem virðist einhvern veginn ekki kunna að reka pólitík á eigin forsendum, né heldur að endurnýja liðskostinn og virkja hæfileikafólk til starfa. Samfylkingarfólk fer gjarnan með það sem betur hljómar, en það er eins og því fylgi engin sannfæring. Og svo sannarlega enginn eldmóður. Það er alveg sama, hverjir gefast upp á að fylgja stjórnarflokkunum að málum: Alltaf gera þeir lykkju á leið sína framhjá garði Samfylkingarinnar. Meira að segja kvenfólkið flykkist frá Samfylkingunni, þótt stuðningur við hana eigi að gefa þeim von um að sjá konu í fyrsta sinn sem húsráðanda í forsætisráðuneytinu. Sá kostur virðist ekki hafa mikið aðdráttarafl.? ¨"

Er þetta ef til vill "Schadenfreude" Jóns sem er að velta því fyrir sér hvort hann hafi ekki verið einstakur og ómissandi? Allir sem komu á eftir eru bara aular í pólitík ? Alla vega ekki hæfileikafólk !  Eða þá Jón Sigurðsson sem nú er fenginn að semja stefnuskrá fyrir liðið ? Eru það bara þeir gömlu og afdönkuðu sem hafa eitthvað umhlaup í kollinum ? Allavega ætti þessi Jón að vita meira um verðbólgu heldur en flestir á landfundi fylkingarinnar. Líka ætti hann að geta reiknað fyrir Kristrúnu Heimisdóttur hvað góðverkin öll munu kosta . En aðspurð í sjónvarpinu hafði Kristrún ekki grænan grun um upphæðirnar. Þetta væru hinsvegar allt svo ágæt mál orgaði hún upp fyrir sig í hrifningu.

 

Gróðurhúsaáhrifin

Í Time Europe er mynd af vorum þjóðkjörna forseta Ólafi Ragnari Grímssyni, sem heyrir ekki undir neitt ráðuneyti af því að hann skipar jú ráðherrana, eins og fram kom í viðtali við hann í sjónvarpinu. Hann stendur þar prúðbúinn einsamall í snjónum með gufumekkina í baksýn. Forsetinn ætlar með aðstoðramönnum sinum að fara að dæla koltvísýringi niður í basaltið til að binda það þar og þannig vinna á móti lofslagsbreytingunum og gróðurhúsaáhrifunum.

Dr. Baldur Elíasson var áður búinn að sigla á haf út á vegum BBC(Brown Bovery Corp.) til að dæla kolsýrunni niður í sjóinn í sama tilgangi

Það eru margir að gera út á kolsýruna þessa dagana og vinna gegn hnatthitnuninni. Það á hver maður að planta trjám til að vinna upp mengunina af einkabílnum sínum. Það verða margir sem munu gera sér góðan pening úr þessu hysteríi öllu.

Ég vil hvetja alla sem vilja hugsa um þessi mál að fara á bloggið hans Ágústar H. Bjarnason verkfræðings, agbjarn. Hann hefur viðað að sér aragrúa upplýsinga um þessi mál og hefur verið í sambandi við þekkta vísindamenn, sem horfa meira til sólarinnar sem orsakavalds heldur en áhrifa mannsins.

Það er mörg góð og gild rök að finna á vef Ágústar frænda míns fyrir því að ekki sé allt sem sýnist. Það er ekki víst að Al Gore hafi svo rétt fyrir sér. Hversvegna skyldi til dæmis hafa verið mun meira af gróðurhúsaloftegundum í andrúmsloftinu á forsögulegum tímum ?

Kynnið ykkuir málin hjá Ágústi !

hvernig

ég næ ekki upp forsíðumyndinni

Bannsöngur blaðsins míns

MARGT er breytt í þjóðfélaginu frá því að ég man fyrst eftir mér. Um margt er það endurlausn frá útbreiddu basli og fátækt fólks. Þá voru flestir í lægri tekjuhópum. Fleiri fannst manni þó vera ánægðir en í dag, enda var skorturinn sameign allra. Þeir sem voru taldir ríkir á Íslandi í mínu ungdæmi þættu það ekki í dag. Í kennarastéttinni voru fleiri karlar en konur, virðulegir menn sem gáfu manni á’ann ef með þurfti, sem þurfti reglulega. Konur unnu heima og leikskólar voru ekki til.

Ég var alinn upp við sterka þjóðernisvitund, bæði í skólanum og á götunni. Danir voru djöflar sem píndu alþýðuna, DDPA, og við höfðum mikla fordóma í þeirra garð. Þjóðverjar voru nasistar og frekjur. Bretar og Kanar keyptu fiskinn og voru vinir okkar. Við Íslendingar áttum hins vegar fornsögur og þjóðsögur með draugum og álfum umfram aðrar þjóðir. Biflíusögur voru kenndar í skólanum, hellt var upp í okkur volgu lýsi í kennslustundum hvort sem við vildum eða ekki og gerð á okkur berklapróf á sömu nótum. Vandræðabörn voru send í sveit, berklasjúklingar sendir nauðugir á hælin, rónar voru rónar og sódóar voru sódóar sem við forðuðumst.

Nú er eitthvað sem er kallað persónuvernd sem kemur í veg fyrir allt svona. Það má ekki kenna uppsláttarfagið biflíusögur lengur vegna múslímakrakka. Víðsýnin býður okkur að kenna á erlendum málum í skólunum. Við verðum að aðlaga okkur að innflytjendum, ekki öfugt.

Forsætisráðherra Ástralíu, John Howard, segir núna blákalt við innflytjendur: Við báðum ykkur ekki að koma. Ef þið viljið ekki semja ykkur að áströlskum guðsótta og góðum siðum, þá skuluð þið fara annað. Hér verður engin fjölmenning eða fjölgyðistrú heldur kristið ástralskt þingræðisríki og samveldi. Ein lög og eitt tungumál sem þið skuluð læra. Ef þið viljið búa í trúarríki við sjarjalög þá hafið þið frelsi til að fara héðan.

En í Morgunblaðinu mínu er það meiri frétt að ríkið ætli að fara að þýða biblíuna upp á nýtt. Vorum við þá alltaf með rangan texta? Það er hins vegar talið til slíkra ótíðinda í blaðinu, að stjórnmálamenn, sem vilja ræða stjórnun á straumi innflytjenda til landsins, eru bannsungnir, svipað og gert var í pápískunni. Blaðið mitt úrskurðar að við þá menn eigi og megi engir tala.

Vilji maður flytja hund til landsins er hann settur í einangrun úti í Hrísey til langtíma. Það má ekki flytja beljukyn til landsins sem mjólkar meira. Það má ekki flytja inn arabíska stóðhesta, eða setja sænskar geddur í Þingvallavatn. En það eru engin takmörk fyrir því hversu margir eða hvers konar útlendingar mega flytjast hingað.

Við gömlu rasistarnir úr Norðurmýrinni, sem lifðum í áþvinguðu fjölmenningarsamfélagi styrjaldaráranna, vorum heimagangar hjá Kananum, vorum með hor í nefinu og töluðum ensku fyrir átta ára aldur, erum orðnir þegnar í íslenzku fjölmenningarsamfélagi, sem einhverjir eru að skapa án þess að við værum spurðir. Vorum við þó með talsverða reynslu.

Nú skilst okkur að það megi ekki einu sinni leita að illlæknanlegum bráðaberklum lengur af því að þá myndum við stuða innflytjendurna. Og þaðanafsíður megum við spyrja að því hvort innflytjandi geti hafa verið axarmorðingi eða barnaníðingur á heimaslóð eða hafi HIV.

Okkur er sagt að ríkið verði bara að kenna þessu fólki íslenzku á okkar kostnað svo verði þeir jafngóðir Íslendingar og við gömlu bísarnir. Ekki er spurt hvort innflytjendurnir yfirhöfuð vilji læra íslenzku eða geti það. Hvort þeir eftir það muni lesa Sturlungu eða biblíuna nýþýdda hefur ekki frétzt. Heldur ekki hvort ríkið ætli að láta þýða Kóraninn á íslenzku svo að innfluttir geti lesið hann á nýja móðurmálinu. Komumst við hjá því til lengdar með tilliti til jafnræðisreglanna, sem nú eru í tízku?

Margir telja að við séum að fremja freklegt ofbeldi á innflytjendum með því að neyða þá til að læra íslenzku. Það talar enginn íslenzku við okkur þegar við förum til útlanda. Af hverju þarf útlendingur sem kemur hingað í vinnu að læra þetta hrognamál frekar en hann vill? Getur hann ekki bara lesið Kiljan á útlenzku ef hann vill og flestir innfæddir tala ensku.

Hvers vegna er sjálft Morgunblaðið að tala fyrir svona þvingunum á innflytjendum? Blaðið virðist styðja ótakmarkaðan innflutning erlends fólks um leið og það dýrkar íslenzka menningu, þjóðleg sérkenni, Halldór Kiljan, nýja nýsköpunarstjórn og biflíuna. Hvernig getur þetta blað dregið svo víðtækar ályktanir af máli íslenzkra stjórnmálamanna, að við þá eigi eða megi enginn tala? Hvorki menn né stjórnmálaflokkar vegna þess að skoðanir Morgunblaðsins eru aðrar í innflytjendamálum. Jafnvel kvótamálið virðist víkja. Vonandi veldur þessi einstrengingur ekki fækkun í áskrifendafjölda blaðsins.

Nú streyma innflytjendur til landsins sem aldrei fyrr. Af hverju megum við ekki stjórna neinu í sambandi við þetta síðara fjölmenningarstig okkar eða hafa skoðanir í innflytjendamálum án þess að þola bannsöng blaðsins míns?

Höfundur er verkfræðingur.