Sérleiðir Íslands

Baugstíðindi fara mikinn í ESB áróðrinum þennan morgun. Það er hart að horfa uppá hvernig afli ríkisins er beitt í að halda þessu blaði úti. Milljarða skuldafráganga er látin sem ekkert  sévegna þess að blaðið þénar undir Samfylkinguna og áróður hennar fyrir inngöngu í Evrópusambandið. Samsteypan þarf ekki að horfast í augu við gjaldþrot sitt og allt svindlið með afskriftirnar þess vegna.

En maður les þetta af því að því er troðið inn um lúguna. Og blaðið er ekki alvont auðvitað. 

Bergur Ebbi skrifar skemmtilega grein um Íslendinga en kemst að rangri niðurstöðu. Ég sting uppá því að hann ætti að flytja en ekki meirihluti landsmanna.

 

Guðmundur Andri fer mikinn að vanda fyrir húsbændur sína og vinnur vel fyrir ritlaunum dagsins fyrir Jóhönnu og ESB-stjórnina. Grípum niður í grein hans:

„Við þurfum að fara að hugsa öðruvísi. Allt þetta úti/inni - útrás/innrás - þeir/við: þetta gengur ekki lengur. Íslenskt samfélag getur orðið ágætt: Hér er fátt fólk og mikið rými, verðmætasköpun, sveigjanleiki, mikið stéttaflökt, sterkt menningarlíf, góðir skólar á yngri stigum og ýmsar forsendur til að byggja fyrirmyndarsamfélag jafnaðar og framtakssemi. En við verðum að hætta að sækja sjálfsmynd okkar til útlendinga. Við eigum að hætta að vera hinn athyglissjúki krakki Evrópu. Hætta að ýkja afbrigðin og útúrdúrana í eigin fari, hætta að vegsama óhófið....“ „Við eigum að horfa á styrk okkar: hér er allgóð og stundum frumleg verkkunnátta, tungumál sem er vel til þess fallið að hugsa um hvaðeina, gróska í tónlist, háþróaður sjávarútvegur, góðar mjólkurvörur og lambakjöt, landið fagurt og frítt og hér er landlægur dugnaður?Veikleikarnir eru til dæmis vond háskólamenntun, einkum á sviði viðskiptalífs og laga, spilling valdastéttarinnar, landlæg trú á að lífið sé lotterí, vantrú á regluverki, skilningsleysi á gildi þess að gefa stefnuljós í lífinu rétt eins og í umferðinni - og landlægur dugnaður.....“

"Efnahagshrunið varð ekki út af reiði Davíðs eða þýlyndi Geirs, ágirnd útrásarvitfirringa, fláttskap framsóknarforkólfa eða læpuskap Samfylkingarinnar. Það varð ekki vegna skapgerðarbresta ráðamanna. Ekki bara að minnsta kosti, en við munum alltaf hafa skammsýna ráðamenn, ágjarna kaupsýslumenn og hrokafulla bankamenn meðal okkar: hrunið varð vegna þeirra sérstöku aðstæðna sem sköpuðust hjá þessu þjóðarkríli í gættinni að ESB.“

Og lærdómurinn:

„Við þurfum að komast af sérleiðunum á sjálfa þjóðbraut viðskiptanna. Hugmyndin um Ísland sem efnahagslegt eyland sem spilar til skiptis á Kanann og Kínverjann er stórhættuleg. Ísendingar eru ekki klóka sérleiðaþjóðin og þar með þrotlaust umhugsunarefni öðrum þjóðum. Við þurfum umgjörð um efnahagslífið. Við þurfum skjól.“ Gizur Þorvaldsson hefði hefði ekki getað haft með sér flottari texta frá Noregskóngi til Alþingis en þetta. Alger uppgjöf fyrir hönd Íslands og hinna . í hinu orðinu, duglegu Íslendinga. Hann getur ekki komið auga á hætturnar sem felast í því að ganga erlendu valdi á hönd sem þarf ekki að orðlengja hér. Aka beina hraðbraut inn í eitthvað sem Guðmundur Andri skilur ekki til hlítar fremur en ég.

 

Þennan mann elur þjóðin á brjóstum sér með rithöfundastyrkjum og alskyns hossi. Af hverju flytur  hann ekki með Bergi Ebba til ESB?

Getur það verið að þar verði erfiðara með styrki en hér? Sérstaða hans  sem rithöfundar Evrópusinna hverfi í mannhafið ? Það sé ekki jafnvíst beitiland fyrir heimalninga þar eins og hér?

 Sérleiðir Íslands eru sem betur verið fyrir hendi.