Tveir menn, tveir heimar

Í dag les ég greinar eftir tvo menn. Annar þeirra er lífsreyndur læknir, Emil Als, og skrifar grein í Mbl. í dag. Ég tilfæri eina málsgrein í grein hans:(Leturbreytingar mínar að vanda.) Emil segir m.a.:

...."Við höfum rætt eina meginástæðuna fyrir tilraunastarfsemi höfundanna að ferðaáætlun Evrópubandalags; en er ekki fleira í hugarfylgsnum þeirra? Er ekki rétt að minna á gremju Frakka vegna dugnaðar hinna enskumælandi þjóða og þess hversu mjög þær eru í fréttum? Eitt ófeimnasta árásar- og ofbeldisríki seinni tíma ætlar sér mikinn hlut í Evrópusambandinu; þetta ásamt fleiru truflar nætursvefn Frakka og auðvitað fleiri þjóða. Við munum sjá vaxandi hroka og afskiptasemi af hálfu þessa bandalags eftir því sem miðstjórnarvald þess eykst. Andsvar Íslendinga við þrýstingi meginlandsins er krafan um eðlilega og góða samskiptahætti. Samningsstaða Íslendinga er sterk meðan þeir dreifa viðskiptum sínum í austur og vestur; sambönd þjóðarinnar eru mikilvæg og traust hjá hinum enskumælandi þjóðum kringum Atlantshafið...."

Mér finnst hér nokkuð ofsagt um Þýskaland. Líklega óttast engin þjóð hernaðarpólitík eins og þeir,- vegna fenginnar reynslu.  En það má ekki gleyma því hverju Þjóðverjar fórnuðu með því að samþykkja evruna fyrir Frakka. Þeir fluttu inn gríðarlega verðbólgu þar sem flest hækkaði um helming í verði og eignirnar rýrnuðu að sama skapi. En verðbólgan hjá þeim vex þaðan í frá helmingi hægar en hinumegin og nú er auðvitað svo komið að það þyrfti að gengisfella evruna allstaðar nema í Þýskalandi. Eða að Þjóðverjar segi skilið við myntbandalagið og taki upp markið aftur. En hinsvegar er það rétt hjá lækninum að utanríkisstefnu er hægt að breyta og það sem aldrei hefur gerst getur alltaf gerst aftur eins kallinn sagði. Kínverjum finnast til dæmis 50 ár ekki vera langur tími.

Næsta rödd er frá miklu yngri manni og hvatvísari.  Dr. Össur Skarphéðinsson sem gegnir embætti utanríkisráðherra hefur þetta að segja í Fréttablaðinu:

...."Íslendingar standa á krossgötum. Ein leið okkar inn í betri framtíð gæti legið í gegnum aðild að Evrópusambandinu. Við eigum þar kost á traustara og stöðugra efnahagsumhverfi sem mun stuðla að því að skapa þau 30 þúsund störf sem þurfa að verða til á næstu tíu árum til að eyða atvinnuleysi á Íslandi. Reynsla smáþjóða, þar á meðal Eista, Maltverja og Slóvaka, sýnir ljóslega að erlendar fjárfestingar aukast í kjölfarið. Við fengjum þar einnig kost á að taka upp nýja og miklu öflugri mynt, evruna, ef við viljum. Íslendingar eiga að fá að velja sjálfir hvort þeir kjósa að fara þessa leið þegar fullgerður samningur liggur á borðinu.

Samningarnir um aðild eru nú komnir af stað eftir að ég hóf þá formlega fyrir Íslands hönd 27. júlí. Það væri ábyrgðarleysi gagnvart okkur sjálfum og umheiminum að hætta í miðri á. Þeir sem berjast fyrir því í krafti úreltrar kreddufælni gegn útlöndum eða vegna innri valdabaráttu í flokkum eru að vinna hagsmunum Íslands ógagn...."

Þetta eru náttúrlega ekki röksemdafærslur á neinn hátt heldur miklu fremur hreint trúboð. Þó enginn hafi séð guðinn né heyrt með eigin skinni  skulum við samt trúa á hann.  En síðan má spyrja sig hvort þjóðin eigi að fara að æsa sig upp yfir einhverju sem frá Össuri kemur frekar en Árna Páli eða ríkisstjórn þeirra beggja? 

Ég vit ekki hvort þjóðin almennt trúir því að hér verði til 30 þúsund störf við það eitt að ganga í Evrópusambandið?  Eiga menn að horfa til Írlands og Spánar í því sambandi þar sem allar forsendur eru fyrir hendi sem Össur segir okkur  sárvanta hérlendis?

Ég spyr því með lækninum  hvort Íslendingum hafi ekki gefist vel að hafa verslunarfrelsi til allra átta? Er líklegt að tollastefna og viðskiptahindranir í aðrar áttir en ´"þá einu réttu" sé það sem okkar þjóð vantar mest? Því Evrópusambandið er auðvitað tollabandalag sem er beint gegn hundrað öðrum þjóðum. Samband sem múrar sig inni í sérreglum eins og þeim til dæmis þeim sem Arngrímur Jóhannsson  lýsti sem flugmálastefnu  Evrópusambandsins  um helgina. ESA sem heimtar að við borgum Icesave sem við eigum ekki að gera.

Hversvegna skyldi ein vesæl kynslóð skuldara, útrásar-og eyðsluseggja, eins og Össur tilheyrir,  að hafa réttara fyrir sér en önnur kynslóð sem man tímana tvenna á landinu? Er ein slík uppakynslóð til þess bær að gera nýjan "Gamla sáttmála" á einni nóttu án tillits til erfiðis kynslóðanna við að vinda ofan af þeim gamla? Getur hún afgreitt hana eins og Össur gerir að hún sé bara "að vinna hagsmunum Íslands ógagn."

Þarna töluðu tveir menn af tveimur heimum. Vonandi geta menn greint muninn.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 13.10.2010 kl. 02:31]

Fjárfestingar í Möltu sköpuðu fullt af störfum fyrir íbúa Norður Afríku, Lúxemburg  fylltist upp af Portugölum. Vilja Íslendingar vinna þessi fjárfestingarstörf almennt. Í augum Brussel er hægt að fjárfesta hér í þeim tekjum þjóðarbúsins sem nú rennur í hlutfallslega alltof stóran vaxtaskattageira og launtengum gjöldum sem honum fylgir.