Fjórflokkurinn

vann sigur í stjórnlagakosningunum.

Allar miklu messurnar um nauðsyn persónukjara, þjóðaratkvæða, 186 % yfirburða Fréttablaðsins yfir Morgunblaðið, virtust ekki breyta þeirri skoðun Marðar Árnasonar að Mogrgunblaðsklíka Davíðs hafi eyðilagt kosninguna. Hvað þá þegar Jónas Kristjánsson lýsir Íslendingum svo í þessu yfirburðablaði  að "fífl kjósi fífl til að auðvelda fíflum að stela peningum.  Þegar fólkið fær í fyrsta sinn að kjósa persónur fram hjá fjórflokknum, Þá nennir neyzlufólk bara  alls ekki á kjörstað....."

Þjóðin virðist ekki vilja hlýða forsögn vinstri-elítunnar en setur traust sitt á stjórnaskrána sína sem leyfir Forsetanum að verja hana gegn því versta. Peningabrennsla ríkisstjórnarinnar í ævintýrum eins og aðlögunarviðræðunum eða stjórnlagaþingskosningunni virðist samt ekki hafa mikil áhrif á skuldugan almenning sem virðist  trúa enn á fróman tilgang forystumanna stjórnarinnar.

Steingrímur hlaut þannig yfirburða traustsyfirlýsingu hjá sínum flokki, heil 38 atkvæði á móti 28 atkvæðum Phyrrosar Gíslasonar. Já, það er mikið fengið með því að hafa baklandið í lagi þegar maður hugsar til 1900 manna landsfundar Sjálfstæðisflokksins sem fór sínu fram í Evrópumálunum. Jóhanna hvatti alla til að fara og taka þátt í þjóðaratkvæðagreiðslunni, öfugt við það þegar hún hvatti fólk til að sitja heima í atkvæðagreiðslunni um Icesave. Það er merkilegt að skoðanir þjóðarinnar virðast alltaf snúa 180 gráður við skoðanir forsætisráðherra þjóðarinnar svo ekki sé minnst á utanríkisráðherrann. Meiri munur en er á kaffi og tei til dæmis.

Fulltrúalýðræðið er greinilega það sem fólkið telur vænlegasta stjórnarfarið. Rógsherferðin á hendur fjórflokknum virðist bundin við vinstri-elítuna , álitsgjafa Háskólans, RÚV og Fréttablaðið. Virðist traustið   liggja frekar Morgunblaðsmegin, ...- og þá Davíðs?.