Nýjir vendir

 

óskast þegar í stað,  skildist manni á máli rithöfundanna sem voru í útvarpinu áðan. Allt traust fólks á Alþingismönnum væri farið því að miðjan í þjóðfélaginu hefði skaddast. Ein konan í hópnum lýsti því að þetta væri eins og með manninn sem héldi framhjá konunni sinni. Ef hún fyrirgæfi honum og hann lofaði að hætta framhjáhaldinu væri samt allt í ólagi, konan væri sífellt tortryggin og hann fyndi það greinilega og gæti því hrasað aftur.  Sama væri með drykkjumanninn sem lofaði að hætta en dytti samt í það.

Okkur vantaði því fólk sögðu rithöfundarnir sem við gætum treyst því allir og einhveer nýfrjálshyggja hefðu brugðist okkur. Við yrðum að fá svoleiðis fólk á þing sem við gætum treyst að héldi ekki framhjá og væri ekki sífellt á einhverju fylleríi.  Ekkert hefði breyst í þjóðfélaginu síðan í hruni , þeir ríku væru enn ríkir en þeir fátæku fátækari og öryrkjar hefðu það líka verra. Þetta fólk yrði að fá meiri peninga svo það gæti keypt sér bók og helst miða í Hörpuna líka.

Þarna er þá kominn uppskrift að þingmanni sem hægt er að uppfylla. Ef maður er orðinn svo gamall að maður er orðin jafnfótkaldur og óbrúklegur til kvenna og Egill Skallagrímsson lýsti sjálfum sér í kvæði sínu, orðinn til viðbótar svo leiðinlegur að enginn vill hvort sem er drekka með manni, er maður þá ekki kominn áleiðis með að standast væntingar  rithöfundanna ? Er slíku fólki ekki best treystandi?

Rithöfundarnir sögðust vissir um að Jóhanna og Steingrímur vildu gera vel fyrir þjóðina. Þau bara gætu það ekki. Allt hefði mistekist hjá þeim. Það yrði því  að fá þetta nýja fullkomna  fólk sem væri ekki með þessa svika-eiginleika eins og allir þessir Alþingismenn. Þjóðin væri gersamlega búin að fá nóg af þessu liði og tapa öllu trausti sínu á því. Við yrðum að velja nýtt fólk til forystu.

Bingó, þá vitum við hvernig á að velja Alþingismenn. Helst náttúrulausir bindindismenn koma til greina. Þeim geta rithöfundarnir treyst. Þeir verða ekki með þessi sífelldu svik og framhjáhöld eða vera fullir í vinnunni. "Því flestir eru bara venjuleg svín" eins og Nóbelsskáldið sagði í kvæðinu.

Góður vinur minn Sveinn K. í Völundi sagði eitt sinn þegar upp komst um fjárdrátt hjá þekktum bindindismanni, að menn gættu ekki að því að summa lastanna væri alltaf konstant.  Jón vinur minn sagði líka að  maður ætti alltaf að gjalda varhug við að trúa bindindismönnum fyrir peningum, því þeir treystu ekki sjálfum sér fyrir brennivíni.  Ég man nú ekki hvort hann gaf kvennamönnum sérstaka peningaeinkunn, né  heldur að ég muni hvaða álit hann hafði á fyllibyttum og flögurum þegar þeir eiginleikar mættust í sama manninum. En eru slíkir menn oftar en ekki  í hávegum hafðir með íslenskri þjóð, sérlega  ef þeir eru svo skáld eða stjórnmálamenn til viðbótar?

Guðbrandur Jónsson stakk uppá því að sérstöku salti yrði blandað í fæðu manna sem gerði þá heiðarlega, góðviljaða og vitra. Aðspurður um þetta salt sagði hann að það væri að vísu ekki til ennþá en menn hlytu að geta fundið það upp úr því að menn vissu til hvers ætti að nota það. Líklega verður það seint sem menn fái pottþétt betri pólitíkusa en þá sem maður eru búinn að missa.  Kristinn í Björgun sagðist ekki hafa rekið vélstjórann sem tók negluna  úr skipinu hans svo það sökk næstum því,- „Hann gerir það pottþétt ekki aftur" sagði Kiddi.

Hugsanlega gætu rithöfundarnir skoðað skoðanakönnunina til hægri hérna á síðunni. Eru þeir vissir um að einhverjir nýir frambjóðendur  verði endilega betri en þeir sem flest atkvæðin fá þar?

 Trúum við ekki á nýja leiðtoga þar til að þeir bregðast? Trúum við ekki alltaf á nýju fötin keisarans? 

Sópa ekki nýir vendir alltaf best? 

 

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 23.4.2011 kl. 15:07]

 Jú, en má ég panta gamla vendi sem flengja best!!!

[Ómar Bjarki Smárason, 23.4.2011 kl. 21:54]

Líklega hefur Helga nokkuð til síns máls... Hér áður fyrr voru almennilegir pólitíkusar breyskir og klerkarnir bæði drykkfelldir og kvensamir.... Nú til dags virðast þetta óttaleg viðrini á flestum sviðum og það þykir fréttnæmt ef einhver mætir drukkinn í ræðustól í þinginu.... Er ekki mál að fá inn á þing dugandi fólk sem kann að njóta lífsins til fulls og drekkur sínar Bermúdaskálar og daðrar og duflar og sýnir að það sé með lífsmarki... Annars verður þetta fljótlega steingelt þjóðfélag og duglaust...

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 24.4.2011 kl. 03:07]

Hallelúja og amen í okkar eigin innri guðs nafni Halldór, og ekki nokkur leið að komma skikk á þetta stjórnarlið?

 því falda valdið er víðs fjarri flestum Íslendingum! Íslendingar eru bara fjarstýrðar strengjabrúður í svikulum flokkum sem aldrei hafa haft leyfi til að hafa skoðun, hvað þá meir? Þannig lítur þetta út í mínum augum?

 Það þarf samstöðu almennings þjóðarinnar til að breyta þessu! Hvernig sameinum við sundraða þjóð frá öfga-hægri og öfga-vinstri og fjölmiðla-svikurum?

 M.b.kv.

[Halldór Jónsson, 24.4.2011 kl. 09:47]

Já Helga,

Það eru ýmsir enn óflengdir sem ekki ættu að vera það að okkur finnst.

Ómar

Það er vandlifað. Nóg af vandlæturum þegar menn koma sætfullir í ræðustól Alþingis. Menn verða þá að hafa húmor til að taka því, ekki fara í einhverja fýlu og hóta að farfa í AA og svoleiðis. menn verða að rísa undir sjálfum sér og kjósa sér félagsskap við hæfi.

Ég man að ónefndur maður fór í ræðustól skömmu eftir Bermúdaskálina og bauð gestum að gjöra sér gott af því sem fram væri borið, bæði mat og drykk. Að vísu fyndist einhverjum að  hann ætti sjálfur líkllega ekki að vera að hvetja menn til drykkju. En hinsvegar hefði hann heyrt það haft eftir Dean Martin, að eiginlega væri enginn fullur sem gæti legið óstuddur í gólfinu ! Og enginn sá þennan mann neinstaðar fullan opinberlega síðan þó hann sæist talsvert, en hann skipti líka fljótlega um félagsskap hvort sem það hafði áhrif .

 Anna Sigríður,

 enn ertu með sömu fýluna útí Sjálfstæðisflokkinn. Heldur að að einhverjir fjarstýri honum með strengjum en nennir ekki að mæta sjálf til að gá og rífa þá kjaft.   Það er flokksfólkið sem velur þetta lið og þú getur tekið þann þátt í því sem þú vilt.