Halldór Jónsson

30.5.2011 | 08:27

Stjórnlagaráð

er apparat sem mér finnst allt að því sprenghlægilegt þangað til ég fer að hugsa um kostnaðinn af því.

Efnt var til þjóðkosningar um stjórnlagaþing sem Jóhanna sagði að brynni á þjóðinni ofar öðru . Það var auðvitað ekki rétt og þáttaka þessarar stjórnarskrárþyrstu þjóðar, að hennar mati, var svo lítil að mörgum fannst kosningin þegar ómarktæk af þeim sökum.

Svo gerðist það að Hæstiréttur sá sig knúinn að lýsa kosninguna ógilda. Voru flestir sáttir við að láta málið enda þar. En ekki Jóhanna. Hún trúir á nauðsyn rakettusýninga til að dreifa huga þjoðarinnar frá aðalatriðum til aukatriða. Hún barði það í gegn að þeir kjörnu, þó fylgislitlir væru, voru skipaðir í ráð sem á að starfa undir fullum seglum að búa til stjórnarskrá.

Nú er Þorvaldur Gylfason orðinn leiðtogi ráðsins sem vænta mátti og Illugi Jökulsson orðinn talsmaður um einstök mál. Ekki hefur orðið vart við sérstök fagnaðarlæti almennings þegar þeir deila út tilkynningum um störfin enda fátt sem tengir þessa menn við kjósendur.

Þó hafa menn undrast það, hversu ráðsmenn eru í alvöru að velta fyrir sér miklum grundvallarbreytingum á stjórnskipun lýðveldisins. Þeir telja sig umkomna að láta þjóðkjósa forsætisráðherra, banna ráðherrum þingsetu og takmarka setutíma forsætisráðherra. Og heyrst hefur að vaxandi stemning sé fyrir því að ráðið kæri sig ekki um afskipti þingsins af niðurstöðum sínum heldur krefjist þeir þess að fá að leggja tillögurnar beint fyrir þjóðina.

Nú er ég ekki viss um það, hversu útbreitt traust almennir kjósendur bera til þessara fyrrnefndu heiðursmanna til þess að ráða fyrir sér í stjórnarskrármálinu. Þau hafa þvælst fyrir okkar mestu lögvitringum í mannsaldur. Dr. Gunnar Thoroddsen varði til dæmis miklu af sinni starfsorku á langri ævi til að vinna að endurbótum á stjórnarskránni. Honum tókst ekki að vinna sínum tillögum nægilegt fylgi til að þær hlytu útbreiddar vinsældir.Og fleiri vísir menn hafa lagt á gjörva hönd án þess að tiltölulegur skortur hafi verið talinn á endurbótum á stjórnarskrá, að minnsta kosti í samanburði við margt annað brýnna. Það hefur hinsvegar aldrei vafist fyrir Alþingi að breyta því sem það vill breyta en kæra sig líka kollótt um aðra grundvallarþætti lýðræðisins eins og jöfnun atkvæðisréttar.Og víst mun svo verða áfram þar til að stjórnlagaráði hefur tekist að takmarka vald þess, sem ég sé ekki gerast.

Mér finnst því eins og verið sé að gera gys að mér, þegar ég sé menn á skjánum vera að boða mér alvörubreytingar á stjórnarskránni sem ég hef ekkert hugleitt hvort ég treysti eða geti samþykkttillögur frá eða ekki. Ég ber sáralítið traust til þessa stjórnlagaráðs og hvað þá að ég treysti öllu enstöku fólki þar inni til að komast að mér þóknanlegri niðurstöðu. Enda finnst mér allt önnur mál brenna meira á þjóðinni heldur en akkúrat þessi sem þetta fólk er að fást við.

En Stjórnlagaráðið heldur áfram störfum sínum og enginn virðist vita hvenær endi eða hvert leiði.Eins og skilanefndirnar í bönkunum sem lifa sínu sjálfstæða sjálftökulífi án sérstakra tengsla við þjóðina, brennir stjórnlagaráð upp peninga þjóðarinnar sjálfu sér til dýrðar en fáum til gagns.

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 08:33 | Facebook