Hverra hagsmunir?

eru í húfi þegar maður les um þá ógnvekjandi sprengingu í HIV og Lifrarbólgu C útbreiðslu meðal sprautufíkla? Er það hagsmunir meðferðaraðila sem vilja fá meiri peninga í sín hæli? Eru það hagsmunir hinna ósýktu sem eru að stinga sig á sýktum nálum á almannafæri? Hagsmunir lækna sem ávísa rítalíninu í bílförmum í lækningaskyni sem svo enda í sprautunum?

Mér sýnist enginn telja sig geta ráðið við sprautufíkn fíklanna. Þeir eigi sinn rétt til allrar umönnunar til jafns við aðra sjúklinga. Eiga þeir sem eru í lífshættu vegna framferðis fíklanna hinsvegar engann rétt? Á sá heilbrigði ekki kröfu á vernd þjóðfélagsins gegn hættunni sem af undirheimunum stafar?

Af hverju er ekki ráðist að rótum vandans? Opna stöð fyrir fíkla,sem má skilgreina sem manneskju sem stýrir ekki fíkn sinni. Þar sprautar ríkisvaldið fíklana eins oft og þeir vilja. Eina skilyrðið er að þeir sprauti sig ekki utan dagskrár sjálfir. Sem er nokkuð aðlaðandi skilyrði þar sem þetta útrýmir fjárhagsáhyggjum þeirra. Þetta tekur pressuna af læknunum sem geta þá einbeitt sér að því að lækna þá sem hægt er að lækna. Meðferðarúrræðum fækkar ekkert við þetta fyrir þá sem það vilja og sjá að sér. Þarna er líka hægt að ná betur tl þeirra með kærleika og hlýju.Gefa þeim mat og vítamín. Drægi þetta ekki tennurnar úr dópsölunum sem græða á fíkn vesalinganna? Afvopnum við ekki dópsalana og fækkum glæpunum með því að vera raunsæ og viðurkenna að enginn sigrast á fíkn nema fíkillinn vilji það sjálfur? Læknar hungrið eftir eitrinu fíknina eftir því?

Þeir fíklar sem ógna öðrum með hótunum séu hinsvegar settir nauðugir í búðir til nægilega langrar vistar til vísindalegrar afvötnunar.

Hverra hagsmunir eru meiri en fíklanna sjálfra?

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 15.6.2011 kl. 11:40]

Halldór. Þetta fíkniefnastríð með hegningum, bönnum og afneitun samfélagsins á þessu ógæfufólki, skapar einungis sjúkdóma og innbrot. Góða heilbrigðisþjónustu, kærleika og viðurkenningu skortir frá velferðar-samfélaginu til þessarra sjúku einstaklinga, ef þeir eiga að rísa undir kröfum samfélagsins, jafnvel með vangreinda taugasjúkdóma og röng lyf, sem gerir illt verra.

Þegar þeir koma úr meðferð og ætla að standa sig, vill enginn leigja þeim húsnæði og enginn vill hafa þá í vinnu o.s.frv. Þeir eiga margir fáa möguleika á öðru en að fara í sama dópheiminn aftur.

Fíkniefnin eru á óviðráðanlegu verði þegar þau eru bönnuð, og skapa innbrot og hættur fyrir alla. Það er sjaldnast reynt að komast að rót vandans af raunsæi, og þess vegna þrífast þessar hörmungar.

M.b.kv.