Persónunjósnir

Mávs Guðmundssonar í Seðlabanka Íslands hefur Jón Magnússon hæstaréttarlögmaður ákvðið að láta sér ekki lynda. Hann segir að Mávi komi ekki við hvað hann sé að bauka í útlöndum. Væntanlega horfir hann á 71.gr. stjórnarskrárinnar um friðhelgi einkalífsins fyrir hnýsni.

Ekki dreg ég í efa að Jón fari með rétt mál. En er ekki grunnur meinsins orðinn miklu dýpri? Valdníðsla réðherra og ríkisstjórna er löngu orðin óþolandi. 40. og 41 grein grein stjórnarskrárinnar kveða á um ráðstöfun skattfjár og lántökur. Steingrímur J.Sigfússon hefur margbrotið þessa grein með heimildarlausri fjármögnun fallíttfyrirtækja og lántökur og öllum finnst hann bara æðislegur.

Öll skattframtöl eru nú tengd við alla bankareikninga landsmanna. Þessu hafa ofstjórnarmenn og embættismenn fengið framgengt í skjóli nætur undir yfirskyni hagræðingar. Þetta eru auðvitað ekkert annað en persónunjósnir. Það eru 3 gerðir af leyndarmálum meðal siðaðra þjóða. Ríkisleynadarmál, bankaleyndarmál og bréfaleyndarmál. Ekkert af þessu er gilt hér á þessu skeri hvað sem 71. gr. í stjórnarskránni líður

75.grein sjórnarskrárinnar kveður á um að öllum, líka gamlingjum, sé heimilt að stunda atvinnu. Þetta er þverbrotið þar sem eldri borgarar eru útilokaðir frá störfum, t.d. leigubílstjórar og flugmenn umfram rútukalla og skipstjóra á hinn svívirðilegasta hátt.

Það sem að er í þessu "hamletska" ríki Íslandi, er gersamleg fyrirlitning valds-og embættismanna á almenningi. Einstaklingurinn er smáður og réttlaus gagnvart dreissugum herrum sínum. Hugsanlega innbrennt allar götur síðan í einokuninni. Horfum á bankana hundsa dóma um gengistryggð lán. Þeir ætla í Hæstarétt með hvert einstakt mál, gersamlega blindir, skilningslausir og óályktunarfærir þegar kemur að einstökum málum viðskiptavina. Og bönkunum stjórnar Steingrímur J. að mestu leyti.

Jón hafi heila þökk fyrir að ganga fram fyrir skjöldu á þennan hátt. Auðvitað mun kerfið reyna að hefna sín á honum á allan hátt og reyna að sniðganga hann og mál hans. Hann er samt maður að meiri að ráðast á vindmyllurnar. Persónunjósnir í Alþýðulýðveldinu Íslandi eru orðnar hér reglan en ekki undantekning eins og var í A-Þýskalandi.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 22.6.2011 kl. 13:31]

Steingrímur J.Sigfússon hefur margbrotið þessa grein með heimildarlausri fjármögnun fallíttfyrirtækja og lántökur og öllum finnst hann bara æðislegur.

Mér finnst arbært að setja öll langtíma óarðbær vaxtaskattatól á hausinn. Mér finnst ráðstjórnin hér ekki æðisleg.  Best hefði verið að viðurkenna fáfræði strax í upphafi, og beita rökum frjáls markaðar til að senda skuldirnar til föðurhúsanna.   Fjárfesta í áframhaldi skuldasöfnum er ekki mögleiki í stöðunni. Erlendir fjárfestar, bankar, stöndugra [developed] Ríkja eru sérfræðingar í að hámarka sinn langtíma innri og ytri raunhagvöxt.  Valið í aljóðasamfélaginu er á milli lámarks reiðufjárskostnaðar við langtíma verðtyggingu IRR, eða kannski skammtíma YTM raunávöxtunar á hlutabréfamörkuðum.  Þetta á Seðlabankinn að vita. Hér er hrunið ekki einu sinni hálfnað.  Hér var best þegar Íslendingar voru 240.000, raun ævitekjur  á einstakling þær hæstu í heimi.  Málið er að þeir sem kunna að græða vita hvenær rekstrastefna er óarðbær. Hámarks raunávöxtunarkrafa á almennum fasteignlánveðlánum, étur raunhagvöxt í efnhagslögsögu samkvæmt öllu viðurkendum raunvísinda hagfræðikenningum. Erlendu fjárfestarnir vissu enda á heimskunni hér frá upphafi. Verðlagshækkannir eru ágætar ef allir hækka jafnt á mörkuðum yfir segjum yfir 5 ára tímabil.  Eigandi í velreknu fyrirtæki, er mjög ónægður með að borga skatta og vexti. Kommar eru ánægðir með hagnað fyrir skatta og vexti og kalla arðbært. Þetta óarðbæra lið í öllum flokkum er engin vandi að fjarlæga úr kerfinu. 4,5% hækkun CIP er grunn innri hagvöxtur í UK og USA og skilar raunhagvexti ef tekjur hækka jafn  almennt á tímabilum lengri en fimm ár. Hvað kallað er verðbólg hér er spurning. Ef verðbólgu leiðrétting á veðum er 2,0% of lítil á ári gagnvart viðskiptaríkjum þá kemur 10% leiðréttingar krafa eftir 4 ár. Hreina eign í fjármálastofnum þarf að greiða með [handbæru] reiðufé: fyrir uppfærslu. Þetta er ekki spurning um mat, frekar talningu á myntum í sjóði.