" Við tökum að sjálfsögðu allt alvarlega

»... sem þarna stendur og munum fara yfir þetta,« sagði Vilhjálmur Egilsson, formaður stjórnar Gildis lífeyrissjóðs, um skýrslu úttektarnefndarinnar.
Vilhjálmur sagði að skýrslan yrði örugglega rædd á næsta stjórnarfundi Gildis og hann teldi víst að hún yrði einnig til umfjöllunar á fulltrúaráðsfundi. Vilhjálmur sagði að hann og Gylfi Arnbjörnsson, forseti ASÍ, hefðu átt frumkvæði að því á fundi Landssamtaka lífeyrissjóða að fengnir yrðu óháðir aðilar til að gera úttekt sem þessa á lífeyrissjóðunum.
»Við viljum nota allt sem þarna kemur fram til að bæta störf okkar,« sagði Vilhjálmur. Hann sagði að lífeyrissjóðirnir hefðu þegar horfst í augu við tapið á árunum 2008-2010.....

Eiginlega var þetta bara allt í lagi segir svo Vilhjálmur:

»Við setjum þetta í ákveðið samhengi við það sem gerðist á árunum á undan. Ef við hjá Gildi lítum yfir tíu ár þá er raunávöxtunin að jafnaði jákvæð um 2% þrátt fyrir að mesta hrun í sögu lýðveldisins sé tekið með í reikninginn,« sagði Vilhjálmur. »Að sjálfsögðu hefðum við viljað gera betur, en þegar allt er talið hafa lífeyrissjóðirnir staðið af sér hrunið.«
Hann sagði það hlutverk sjóðanna að taka allar ábendingar um hvað mætti betur fara alvarlega og það ætluðu lífeyrissjóðirnir að gera. Sjóðirnir hugsuðu til framtíðar og reyndu ávallt að gera betur."

Ef vinnandi fólk væri 100.000 manns þá jafngildir tapið ekki nema einhverjum 5 milljónum á mann sem lífeyrissjóðurinn hefði átt að ávaxta alla starfsævina á 3.5%. Þess í stað þá skerðist lífeyririnn hjá okkur sauðsvörtum um verulegar fjárhæðir á mánuði. Æ,æ segir Vilhjálmur, við verðum að bæta okkur og læra af þessu. Það á auðvitað engu að breyta með stjórnunina hvað þá stjórnarmenn.

Vilhjálmur situr í stjórn Gildis ekki af því að hann væri kosinn til þess heldur af því að hann er kerfiskurfur eins og allir stjórnendur í lífeyrissjóðakerfinu. Eigendur sjóðanna hafa engin áhrif á hvernig þeir eru reknir eða hvaða áhættur eru teknar. Stjórnirnar koma allar að ofan og hegða sér eftir því.Algerlega ábyrgðarlaust. Sorrý Stína, þú tapar bara.

Íslendingar eru ekki fjármálasnillingar eins og þeir héldu fram fyrir hrun. Þeir eru eitthvað allt annað hvaða prófgráðum þeir skreyta sig með. Lífeyrissjóðakerfið var auðvitað kolvitlaust frá upphafi og var notað allan tíman til dýrðar verkalýðsforingjum og framgosum. Hver maður hefði frekar átt að eiga sinn lífeyri í Seðlabanka á fastri ávöxtun og spara allt móverkið og vitleysuna í tugum lífeyrissjóða sem við sitjum uppi með núna með þessa staðreynd: Vesgú! 480 milljarðar í tap! Ekkert mál.

En það þýðir auðvitað ekki að stýra fortíðinni. En á þessari stundu ætti að leggja alla lífeyrissjóði landsins niður og láta allar eignir þeirra renna inn í Seðlabankann á nafni hvers og eins eiganda lífeyris frekar en að setja allt sitt traust á að Vilhjálmur taki þetta alvarlega og ætli að bæta sig í framtíðinni.

Ég hef enga trú á því að það takist eitthvað betur með alla Vilhjálma eða Þorgeira komandi áratuga. Íslendingar taka nefnilega bara ekkert alvarlega. Þessvegna geta þeir hvorki stjórnað Lífeyrissjóðum né bönkum.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 4.2.2012 kl. 18:54]

Í ríkjum erlendis sem erlendis þar sem þekking er til staðar er allt í lagi með samtryggingaruppsetningu rauntekna sem tryggir alla þegna eftir starfslok. Þroskuð Ríki byrja að hafa áhyggjur  minnst með 30 ára fyrirvara til að lenda ekki í vandræðum.  

Grunnur í flestu ríkjum eru sömu rökréttu bókhaldsreglurnar frekar en að tala um "þú hefðir".

Það að þroski miðast við töluna 30 er ekki tilviljun. Í fjármálum undanfarnar aldir er miða við allt deilanlegt með 3 til að auðvelda skilning á tölulegu og hlutfallslegu samhengi hluta.  Ég hef margtekið eftir að skammtíma áhættu fjárfestar í lífeyrisjóðum og kennarar við menntastofnanir á Íslandi, skilja ekki hlutfallslegt samhengi þótt þeir telja mikið að skilja einfalt hlutfall. Þetta merkir einfaldlega að þetta lið kemst ekki í gegnum síukerfi þroskaðra ríkja.  Verkin  í samanburði er sýnileg rök fyrir vanhæfi að þroskaðra mati.  

Hvað er stöðuleiki í hugum þroskaðra í efnislegu samhengi?

Ein lýsing er að tala um  að innstreymi og útstreymi uppsetningarnar sé í jafnvægi á tilteknu uppgjörs eða vigtar tímabili. Þetta á við um minnst 80% þætti uppsetningar og minnst 80% af herjum þætti uppsetningar. íbúfjölda í þroskuðum borgum, við stofnum nýar þegar ein hefur þroskast ef vilin er tilstaðar og hráefnin líka.

Þjóðverjar og Hollendingar sýna minna caos hlutfallslega, en yfirstéttinn afburða genalega greind á þessu sviði: Völd og fjárráð.

Þetta hefur líka eitthvað gera með orðaforða og málsfarslega rökrétta uppbyggingu í heilum þessara uppa.

 Hvað er raunviðri gjalmiðils  inn á lokuðum markaði ?

það er skilið sem meðal gengi minnst 80% af öllu sem er til í augnblikinu og þú færð fyrir gjaldmiðils eininguna í hlutfallslega samhengi.

Raunvirði meðalgengis [raits] er háð tíma og staðsetningu markaðar. Allir borgir hafa sitt eigið meðalgengi þó sami gjaldmiðill sé notaður í þeim öllum.

Hér kjósa vanþroskaðir Íslendingar inn aðila á þing,  sem halda því fram að það sé sama t.d. evru gengi inna á öllum mörkuðum og því munum við erfa þetta gengi ef við hættum að láta prenta krónur og kaupum milliliðalaust evrur af Seðlabanka EU til að setja á markað hér innlands.

Brussel segir að við eigum að vera með gengi, það er raunvirði heildar árs þjóðarsölu eigi að vera í samræmi við andlega greind og dugnað.  
þetta er mjög rökrétt, og engin tilviljun að þjóðverjar og Frakkar og UK er að sýna stöðugustu gengin að meðatali.

Til að koma gengi hér niður og forða íbúum EU að verða strandaglópar hér í heimskunni þarf að lækka raunvirði Íslenskra þjóðarsölu. Skipt út vöruflokkum í 1 . verðflokki og taka upp ódýrari raunvirðflokka. Þetta gengur vel og 80% neytenda velur það sem kostar minnst óháð efnislegu raunvirðis innhaldi og endingu þess sem er ódýrast.

Síðan verður okkur bent á að framlag okkar í 1. þrepum söluskatts til EU heildar sé ekki í samræmi við raunvirði heildarþjóðartekna inn á Íslands markaði og 1 þrep séu á samræmdu hámarks eða lámarksverði út um alla Samninguna. Við séu að leggja hlutfallslega miklu meira huglægt raunvirði á draslið en gengur og gerist inn á mörkuðum EU af sama drasli. N.B. við erum að falsa þjóðartekjur í heildina til að reyna fá meira af gjaldeyri í framtíðinni.

Um vöru og þjónustflokka gildir að þeir eru merktir frá A. til V. Þá gildir þegar raunvirði síðast árs er fundið út. Að efnislegt  raunvirði vegur mest hlutfall og þyngst í flokki A og fer síðan minnkandi.   Vöruvelta getur í flokki  A, getur verið 3,0% af heildar veltu sama árs en þetta er þúfan sem veltir hlassinu. A, þarf ekki að hreinsa, það er  draga frá þætti sem áður hafa verið reiknaðir sem framlag til til heildaþjóðar raunvirðis. 

hér skiptir miklu máli að skilja að þegar t.d. kartöflu velta á heimsmarkaði veltunnar er 100 evru per tonn og heildarvelta var miljarður þá fer milljarður óleiðréttur til aukninga raunþjóðartekna. Sala ú vinnslum  er svo 1,25 milljaraðr þá getur verið að þessi .25 miljarðar sé yfir meðalraunverði, og það raungildi sé 0.20 miljarðar. Þá er leiðrétt raunvirði framlags vinnslunnar 1,25 milljarður - 1 milljarður - 0,05 milljarður eða 0,2 milljarðar.

Grunnir skilar milljarði af hreinu raunvirði en vinnsla 0,2 milljörðum.

Sérhverjum finnst sinn fugl fagur.  En þegar skera á niður er best að skera niður og byrja á vöruflokk V og enda á A.  Athugið þetta er allt söluskattskilt erlendis. Óþarfa ósöluskattsskildar veltur hafa ekkert vægi í rauntekjum og skal skera niður í samræmi við gildi þeirra fyrir raunvirðsmæta sköpun.   Hér á að leysa upp núverandi uppsöfnunar brask kerfi.  ákveða fasta prósentu af þjóðar rauntekjum síðustu 30 ára, og skipta á milli allra ellilífeyrisþega jafnt án tillitil fyrir starfa.   þannig að skrimti. Þeir sem sem búa í eigin skuldlausu  húsnæði hafa það kannski betra, og þeir sem eru heppnir og hafa treyst ábyrgum einkaframtaks uppsöfnunar sjóðum fyrir hluta starfstekna sinna, geta kannski haft það best.

Hér fara um  60% af iðgreiðslum í reiðufé  í lífeyrsbraksið á hverju ári en ekki nema 40% fer í að greiða út áunni lífeyrsjóðsréttinni. 

Í þýskalandi   fer minnst 97% af iðgjöldum sama árs beint til greiðslu réttinda á sama ári. 3% sem haldið er eftir [afskrifað] í góðsveiflum er í verðeignarbótaleiðréttinga eða jöfnunar sjóðum milli ára.


Vöru flokkur A hefur lækkað á Íslandi um 50% til EU og bensin hækkar þá um 100% síðan leiðrétt var.   Hundrað prósent hækkun í grunni ríkur svo upp alla vöruflokkaveltuna, huglægu raunvirðiþættir geta haldist óbreyttir í tölugildi, vegið minna hlutfallslega. Aðaltriðið hjá Brussell er sanmt sem áður að leiðrétta hér raunvirði þjóðargenisins. Við flytjum lítið út af háviriðauka smásölu, og það er er ekki sök Brussel.


EU er hætt að flytja úr grunn vöruflokka og í heildina litið er það Þýskaland ,Frakkland, og UK sem er tryggja mest af dollurum með selja inna efrimillstéttar markaði heimsins: hávirðsaukaframleiðslu. Engin tekur Íslendinga til fyrimyndar í fjármálum: Kúpu Norðursins.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 4.2.2012 kl. 20:01]

Alltaf góðir pistlar hjá þér Halldór. Hins vegar hefur það hefur verið marg bent á, að almenningur myndi njóta mun betri kjara ef lagt yrði inn á ævireiking hjá viðkomandi, en að sjálfsögðu má það ekki ske, því þá geta þessir "Þursar" ekki leikið sér með ævisparnað fólks í gæluverkefni handa sér og sínum. Lífeyrissjóðakerfið er löngu orðið úrelt og sýnir sig best í því hverjir fá að stjórna þessum peningum þegar inn í þessa sjóði er komið. Hinn almenni launþegi á bara að halda kjafti og þakka fyrir allt það sem fellur  af borðum þessa hyskis.

Kveðja

[Júlíus Björnsson, 4.2.2012 kl. 20:55]

Samhengið er gamla góða alþjóðlega uppsetninging á Íslandi, grunn kerfi þjóðverja sem byggir á Bismarck , og einka lífeyrisjóð Danskra lækna. Áhættu Eigenkapital á 100% örggum langtíma fjármálsjóðum má aldrei fara upp fyrir 3,0% [bindiskyldan].  Deilum sóuninni á tölu stjórnamanna lífeyrissjóða.  Hér er atvinnuleysi, almennur eignabruni , fjölskyldur leyatar upp og hraktar úr landi og fólk sem hefur borgað með sér alla hæfi , þar að láta það viðganst að sömu aðilar sem rústuð öllu hér á sínum tíma og sögðu hver kynslóð ávaxtar fyrir sig af alls ekki ávaxtað neitt sjálfir.  Tók óþarfa áhættu með annarra fjármuni.


Það er nóg af þekkingu í heimssögunni en læsi er greinlega ekki gefið öllum. Fjöregg má ekki snerta. Þá er friður úti.  Aðilar hér eiga uppskera í samræmi við það sem óx upp af þeirra sæði þegar þeir sáðu því. Þeir bera alla ábygrð, og í EU gildir ábyrgð á toppnum til dauðdags. Líka í mínum huga. Ekki meiri tilraunstarfsemi. Upp-söfnunar sjóður : What is that? Pund rýnar alltaf að raunvirði um 60% á 30 árum til að fylgja almennum verðhækkunum á mörkuðum sem eru í UK 150% á öllum 30 árum. USA er með aðeins minni spennu eða frelsi til hækkanna. Öll örggu langtíma verðtyggingarsöfn [ekki ávöxtunar] gera kröfu í samræmi við rýnun á gjaldmiðli og almennar verðlags hækkar á uppgjörstímabilum. Stafsæfi var almennt 30 ára uppgjörstímabil minnst. Rauneignir eru inntæður í Cash.  Hér er talað um eignir lífeyrissjóða án þess að tala um hverjar eru skuldirnar undanfarin ár. Hreinar eignir sem eru ekki til og verður aldrei hægt að greiða út. Ef tæma á varsjóði þá er það ekki gert í góðæri eins og hér [skipta úr fyrir pappíra], heldur í dag. Það er ekki hægt að borga út því það er ekkert cash til.  Hinvegar eru starafndi að greiða allt of háar upphæðir í cash inn á hverjum mánuði  heldur en verðugir eldri borgar fá greitt út. 

[Júlíus Björnsson, 4.2.2012 kl. 23:33]

Das Eigen Kapital eða jafngildi Equity, hvað er það? Skattmann segir endurskoðendum sínum að handbært reiðufé í rekstir skuli altaf nægja fyrir sköttum [opinberum gjöldum].  Þess vegna er þetta reiðfé frá byrjun altaf hrein Credit bók og mælikarði á skuldið reiðufé til útborgunar á hverju skatta ári.   Fyrir rekstra aðila er þetta yfir lit yfir alla hans varsjóði í peningalegum eignum, activum. Passivar er bundnar í rekstri og ekki til sölu á markaði og er haldið um þær í eignarhaldsmöppu og skráðir í tímaröð og þær í  Credit við uppgjör sem svo skattlegar skuldbingar.  Eingar skattar lækka heildar heildar varajóðs eða eignfjár skuldbingar t.d.   

Það borgar sig að læra góða ensku, frönsku og þýsku. Hér læra menn að loka uppgjörum í fyrtækjum, en kunna ekki að opna þau, og stjórnasýslan hér alls ekki. Við egjum alltaf "you and I". CRED og DEBIT. Stemmun síðan alltaf Debit við Credit [fasta tölugildis mælkvarðan].  

Eiginlegur höfuðstóll er þveiginn eða hreinn þá að því aðeins að allir reiðfjárs jafngildis sjóðir séu það.  Þá er Ríkistjóninn feiginn, að allt rímar og stemmnir og er í rökréttu samhengi, N.B í þroskuðum stöðuleika ríkjum, sem heimskum ríkjum sem þjást af fjármálaólæsi í toppi.   Eftir ég fór að kynna mér erlendan yfirstéttar skilning á þessu málum og komast að öllu bullinu sem hafði verið troðið inn í mig hér, þá skammaðist ég mín fyrir að vera Íslenskur ríkisborgari.

Fyrirtæki geta ekki lámarkað skattalega varasjóði, og þessvegna er það skatturinn sem tryggir með veita engar undanþágur að rekstri er lokað áður en meiri skaði hlýst af.  Staðgreiða skal ber opinber gjöld og skattur skal upplýsa hverjir standa ekki í skilum. Þetta er ekki einkamál rekstrar aðila, að mati allir þroskaðra og því marktækra.

Næsti varasjóðflokkur tengist viðhaldi rekstralegra eigna sem er hægt að lámarka að vissu marki, og þá í samræmi við ríkjandi reglugerðir. Þessi hluti eiginlegs reiðufjár er hlutfallslega mestur hjá raunvirðaukaskapandi fyrirtækjum og þá miðað við ársveltu, en stefnir á núll hjá hreinum fjármálafyrirækjum.

Síðast varsjóðsflokkurinn tengist skammtíma áhættu, og þar getur þetta verið kraf um gífurlegalega mikið cash.   Enda er þetta einkamál efri milli stétta eða auðmanna erlendis 1,0%.

Hér á sínum tíma hafa alltaf verið sínkir einstaklingar og lýðskrumarar með silki tungur og hendur sem hafa verið ansi klókir við að koma sér í annarra manna einfalda örugga varasjóði og skammta sér úr þeim sér ofurtekjur og hlunnindi/ forréttindi.

Fransóknar menn virðist hafa eithvað vit og bentu á að nýju Ríkisbankarnir skráðir á kennitölur  hefðu verið stofnaðir með alltof hátt hluta af áhættu varasjóðum í cash, því allar peninglega eignir verðrýna og þurfa síðan sína eigin viðhaldssjóði. Bestu sjóðirnir til að verðtyggja er öflugir neytendamarkaðir undir stjórn greindra fjármálaforustu. ESS hefur sannað að Íslendingar græða ekkert á EU neytendamörkuðum.  Þetta er spurning að minnka tapið í framtíðinni.  

Þegar lið segir opinberlega, því meira eiginlegt reiðufé því betra, þá vita allir þroskaðir að þarna eru uppsöfnunar hálfvitar á ferðinni.  

Eiginfé á að vera rétt bókað frá upphafi rekstrar til að hámarka hagnað rekstrar og auka góðvild og lánstraust. Hér er eiginlegt reiðufé  bókað eftir á til að stemma við væntingar samkvæmt  [við] hefðum.

Ef allir íbúar jarðar nota að meðaltali minnst 30% af sínu ráðstöfunar fé í magan á sér, hvað fylla þá mið Íslands marga maga á hverju ári? Raunvirði próteina á Íslandsmiðum hefur borgað alla heimskuna hér síðan Íslendingar fóru reyna stunda sín eigin fjármál  og búa til alskonar óþarf lög og reglur sem finnast ekki annarstaðar og eru því óþörf.

Við vitum að Pund rýrnar í verði um 60% á 30 árum og það gerist alltaf ef hækkanir á öllum mörkuð PPP er 150% á 30 árum.   Þetta [reynslan] nægir til að hámarka verðbætur á 30 ára fasteigna veðskuldum þar.    Hér er gefið skyn að þetta sé ekki ennþá hægt hér, m.ö.o. á allt að hækka hér miklu meira. 

Hreint eiginlegt reiðufé Íslenska uppsöfnunarsjóðkerfisins er sjúklegt , verðmætin er ekki einu sinni til í dag.

[Júlíus Björnsson, 5.2.2012 kl. 03:17]

Í USA þekkjast svona uppsöfnarsjóðir eins tók við hér eftir okur verðtyggingu, sjóðir sem lofa fram í tímann vöxtum umfram almennar verðlagshækkanir, ég þekkti líka þegar ég var barn útlendinga með bitura reynslu af hrylliningum sem var svo þönguð upp á mig í nafni stjórsýslunar.  Reglurnar í Monply millstéttar spilinu voru að betra er græða/tapa minna og jafnara og vinna á þolinmæði, þótt 1% líkur séu á að  áhætta á  skammtíma mörkuðum getið borgað sig til langframa.    Stjórnsýslan er svolítið öðruvísi hér  en víða annarstaðar. Risky seeking merkir á fjármáli stríðni, það er til ríkir einstaklingar sem vilja ekki sjá raunvexti umfram verðtyggingu  [almennar verðlagshækkanir] og sækjast þá ekki eftir áhættu, og mikið er höfðað til þeirra að fjárfesta í skammtíma fjáfestingum.   Hvernig þetta var svo sett inn í Íslensku áhættusækni og notað sem raunvísinda hugtak, kallað iróni því við sækumst eftir öryggi og fælumst áhættu. Hér var heilþvottur í boði hins opinbera og tossa sem starfa þar.