Vonbrigði

fólks með Lífeyrissjóðakerfið eru mikil.

Fólkið var á sínum tíma skikkað inn í kerfi sem það hafði enga aðkomu að nema mjög óbeint. Til varð stétt pólitískt kjörinna sjóðstjóra sem áttu að tryggja 3.5 % lágmarksávöxtun. Alir vita að ekkert gekk eftir og sumir sjóðir hafa glatað helmingi eigna sinna. Allir pólitískir skuggabaldrar eru á höttunum eftir að stela restinni í formi fjárfestinga í hinum ýmsu hugðarefnum sínum. Lífeysissjóðirnir komi að þessu eða hinu. Helst öllu nema að greiða lífeyri.

Í Viðskiptablaðinu stendur:

"..Þá er ljóst að lífeyrisréttindi hvers og eins eru ekki trygg og á valdi stjórnmálamanna að íhlutast um ýmislegt sem þeim tengjast. Hins vegar töldu flestir að svokallaður séreignarsparnaður væri nánast að fullu eign hvers og eins. Það kerfi byggir meira á fyrirhyggju en forræðishyggju þar sem launafólk hefur val um greiðslu í séreignarsjóð og um þá peninga gilda aðrar reglur hvað varðar útgreiðslu og erfðir.

Þegar Helgi Hjörvar fór að tala um skattlagningu á séreignarsparnað áttar fólk sig endanlega á því hversu berskjaldaður sparnaður þess er fyrir afskiptum stjórnmálamanna. Þeir eru tilbúnir að fórna langtímahagsmunum fyrir skammtímahagsmuni eignafólks sem skuldar fasteignalán. Hægt er að breyta leikreglum eftirá – jafnvel með einu pennastriki. Engin trygging er fyrir því að þeir sem greiða skatt núna af inngreiðslum viðbótarlífeyrissparnaðar þurfi ekki líka að gera það þegar lífeyririnn er greiddur út....."

Brennt félagsfólk í Lífeyrissjóðunum á að fá valrétt til þess að láta greiða inn fyrir sig á bundna reikninga í Seðlabanka á nafni hvers og eins, sem ekki vill taka þátt í þessu lánlausa braski misvitra sjóðastjóra með lífeyrinn. Ég hef ekki þörf fyrir að sækja einhvern gamlan kommúnista til Austfjarða til að braska með minn lífeyrir í einhverjum sérstökum sjóðum, hugsanlega að undirlagi Steingríms J. og VG sem ég hef ekki valið að taka þátt í.

Valrétt í stað vonbrigða.

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 4.3.2012 kl. 20:57]

Erlendis í raunvirðieignarréttar samhengi er talað allmennt um Að framtíðarskuldir [CRED] séu umfram skuldir[CRED] síðasta árs og þykir neikvætt í samhengi sama markaðar. Hér í heila öld er talað um í sömu merkingu að eignir séu umfram skuldir: það hljómar að flestra mati fallegra. 

Hér er sami aðili skráður fyir sömu færslu.  Þegar ekki til sölu eða veðsetninga það er grunn rekstrarleg eignir  eru uppfærðar um heildar vísitölu DEB á rekstrarlegum eigna reikningi og skuldfærða sem reiðufé til útborgunar til skuldar CRED á equity account : jafnvirði í raunvirði reikning sem kallast hér eigið-fé.

Valda Bókhalds-balance ríkja frá fornu fari  byggist á því að raunvirði eigna vaxi eða þverri jafnt í samanburði. Þess vegna hér áður fyrr gengu milli ríkja viðskipt fyrir sig hægt og samningar um raunvirði þess til skipta lágu fyrir um þér teljanlegu fáu vörur sem mátti skiptast á í aðaltriðum. Vörur eins eðalmálmar og steinar hafa alltaf haft sérstöðu með til endingar, en samt ekki skilyðist laus hægt að flytja milli ríkja.  Á 17. öld komu fram hugmyndir um að nauðsymlegt væri fyrir meirihátta nánsat sjálfbæri ríkja að koma sér saman um sameiginlega raunvirðis mælikvarði sem næri til alls þess sem var selt vsk. í þessum ríkjum svo hægta væri að opna fyrir frjálst flæði raunverðmæta  milli þess þessar forvera OCED ríkjanna. Við eru að tala um PPP raunvirðis mælinga Aþjóða gengismarkaðarins. 1971 var ákveði að taka öll ríkisins með í reikninginn þannig PPP gengin gæfu uppplýsingar um meðal raunvirðimat á öllu því seldist á hverju ári vsk. í heimum. 

Augljóst er að þetta er stórkostlegt framtakt. Nú var hægt að líta á allar vörur jafn góðar til sölu, til viðskipta því að PPP einingarraunvirði væri alltaf það sama að meðatali: best væri að velja sem mest úrval lítið af öllu.  Það er vegið heimsmarkað verð allra sölverðmæta , þátta eða uppskriftliða í ár gengiseiningu PPP hvers ríki á hverju ári.  Þá getur ríki versla allt sem er til sölu vsk, og greitt með öllu sem er til sölu hjá því án þess að hitt græði á heima vaxta og skatta álögum eða slöku gæða og verð eftirliti  á sínum heimamörkuðum. 


Ef ísland er með fast hlutfall af þjóðarrauntekjum heimsins á hverju ári [samvæmt vilja þjóða heimsins] og heims raunþjóðar tekjur hvorki aukast eða þverra í framtíðinni þegar vegnar eru hlutfalllega þótt tölgugildi gjaldmiðla geri það,  þá geta Íslendingar ekki sett 3,5% raunvaxtar kröfur á þann prósentu hlutu föstu heildarþjóðatekna Íslands nema greiða fyrir það sjálfir, samkvæmt samdóm áliti annarra ríkja.

Séu heildareftirstarfsloka tekjur 10% af eigin heildartekjum þjóðar og 3,5% ávöxturnar tekjukrafa gengu upp að mati hæstréttar íslands, þá er þetta 28% skattur í reiðfé eftir 30 ár að heildinni.


Þegar litið er til kauphalla þá gildir um UK að 80% bréfa er. vsk fyrirtækja og seljast á hverri mínu fyrir reiðufé: þetta kallast þá áhættu laust, lengri skuldbinding bréf 5 ár t.d. geta verið örugg því lengri tími því meiri áhætta í augum kauphallar aðila.  
Aðra minni háháttar kauphallir heims er hinsvegar að sýna mest 20% hlutfalla af vsk. bréfum hitt er mest hreinir verðtryggingar pappírar á raunvaxta kröfu. 100% grunnfjárfestingar í 25 ár, án arðbærra vsk. fyrirtækjasuppbygginga eru óarðbærar ef þeir valda hruni.

Þega fjámagna þarf í langtíma gruni non-proffitt er oft talað um að þeirr sem hræðast langtíma skuldbindingar sér ekki nógu áhættu sæknir vilji bara græða allt sem fyrir og öruggast með því að vera snöggir og fljótir að velja réttu vsk. fyrirtækin.   Hugtakið hefur nánast enga merkingu utan USA og UK, og alls enga merkingu í Kauphöll Íslands frá upphafi.

Langtíma forsendugrunnur erlendis er mjög forn og einfaldur og á honum byggir skammtíma forsendu grunnurinn.
Eyða öðrum grunn til fjárfesta arðbært til langtíma á Íslensku forsendum er ekki hægt og byggja á þeim skammtíma er hámark heimskunnar eins sérfræðisamfélagið á Íslands hefur sanna.   Hver hefur sinn djöful að draga, Neytendur annarra ríkja hafa sínar elítur og ekki vsk. starfsemi á sínum herðum og íslenskir sína. Þetta er ekki hægt semja um eða gera kröfu til að breytist hingað til. Heimskar kröfur hafa rétt í heimskum ríkjum en það er önnur saga.

[Júlíus Björnsson, 5.3.2012 kl. 06:06]

Staðreyndinn er sú að tvo ríki geta státað sig af alvöru kauphöllum: UK og USA, þar er 80% af heildar veltu hlutabréf í raunvirðiaukabréfum í fyrtækjum sem þjóna 80% meðaltekju þegum, 20 % er bréf sem tengjast raunvaxta væntingum stjórnsýslu og banka sem meðal annars stunda skatta eftirlit frá fornu fari með að staðfesta uppgefnar DEB sjóðseignir lögaðila frá upphafi. Lykil Bankar eins Gordon Brown talaði um.  Í Social Demokrata kerfi EU er þetta hlutafall öfugt, max. 20% er tengd raunvirðisauka sköpum sem snýr að meirihluta kjósenda.

Raunverulegir hagsmunir efri millistéttar í USA og UK  hafa frá upphafi verð að skila meira reiðufé umfram meðalatalið á hlutbréfa markaði. Það er taka enga áhættu um að reiðufé festist í meira en 1 sec.  Þetta er mikil spurningum IQ á langtímaforsendum og getur aldrei orðið almenningseign. Meiri þáttaka meðalgreinda gerir ekkert annað en auka gróða hinn skörpu. Erlendis  sættir millistétti sig hinsvegar við meðalvexti sem fylgja almennum verðhækkunum á heimamarkaði og því meðal þjóðar tekjum á heima markaði.  Grunnvextir á langtíma forsendum [30 árum] er hluti af fylkjaveðsöfnum sem kosta 1,99% max. Reiðufjárleigu 1 útgáfu 30 ára bréfa  til að núvirði þorskað fylkis verð um 3,3% eftir 30 ára framtíðar verðbóta veltu sama fylkis. Þetta er innstreymið sem fer svo í útreymi til viðhalds safnsins eða ef safni er lokað [hætta binda í veðum] þá breytast verðbæturí hreinar tekjur sem greiðast mestar fyrst í 30 ár. AGS 2005 bendir á hér vanti slíkt í illa grunnmentaðan fjármálageira þegar kemur að long planning. Til að tryggja raunverðmæta sköpun á PPP samanburðar raunveriðsmælikvarða á eigin heimamarkaði þá er lykillinn að Ríkið leggja ekki meira á heildar vsk. framleiðslu en vegið meðaltal sömu framleiðsu í heimum.   PPP þjóðar tekjur er reiknaðar fyrir öll ríki með tillit til innhalds, þar sem allir þættir hráefni , orka, kaup, eru verðlagðir miðað við meðal verð á heimsmarkaði á hverju ári og telur þessi markaður eftir 1971 til allra virkra neytenda jarðar. Með minnst vægi á þá sem neyta minnst. Þess vegna Þegar kemur að ríkjum þá eru þau öll með sitt gengi og raunvirði heildar sölu allra jarðarinnar breytist ekkert ár frá ári þótt það vaxi að meðatali í tölu gildi.  Vöruviðskipti milli sjálfbæra ríkja hafa verið í gangi frá upphafi ritðara sögu. Og frá upphafi hefur samið um magn og gæði á því sem mátti skiptast í aðatriðum eða af þeim sem höfðu fjárráð.  Listi þess sem var með sín stöðluð verð stækkaði og ríki sem fóru að skiptast meira á með nýjum og stærrum listum fjögaði. Á 17.öld var lagaður grunnur að PPP staðli framtíðar OCED ríkja og um 1971 átti USA [ok uK] frumkvæði að útvíkka þenna lista sama raunvirði í öllu ríkjum heims um alla jörðina. Flest til sölu er með verðþátta uppskrift [annað er áætlað] og verða þátts fæst sem vegið meðtal af sölu á mörkuðum um heim allan. Þau ríki sem stunda vörufals leggja meira á raunvirði en önnur mælast hærri en PPP.   Um öll ríki gildir samt að sumt er nátúrulega lægra en sumt er náttúrlagra hærra. Þess vegna tekur maður minnsta áhættu að versla inn á markið vegið meðal  af öllu því sem selst. Langtíma spá er sú að sama úrval verði almennt í boði um allan heim.  Almenningur er yfirleit illa að sér þegar kemur að viðskiptum og Ísland er eina ríkið þar sem segja má 100% genlegur íslendingur eða sá sem er fæddur á Íslandi sé barn í þessum málum.

Svíkja skatt er jafn gamalt og skattar voru lagðir á þess vegna er líka mikil vitneskja um helstu skattsvik í þroskuðum ríkjum. Nýlendu þjóðir eru sérfræðingar í þessu. PPP er hannað í anda DEB og CRED til standa vörðu um skatttekjur og eignarétt , ekki matsatriði eins og hér er talið: dómara og endurskoðenda báðar stéttir eiga vera læsir á skála réttlætisins. Þynna mjólk með vatni setja grjót í mjöl sekki, bland eðal málma ,.... Eru ástæður þess að fair trait ganga ekki upp nema með PPP samanburði. Þau ríki sem er heiðarlegust tapa minnstu ef notkun í heildina minnkar en græða mest ef nú eykst til langframa en of gráðug hverfa af yfirborði jarðar. Gullni meðalvegur er vandratinn. Mikið vill meira. Raunverulegur vöxtur er samburðar hugtaka í Alþjóðasamhengi. Öll ríki sem gera kröfur um að stækka meira en Alþjóðasamfélagið að meðatali þá þau ríkari öll upp á sér. Elítur sem ætla sér að hækka hlutfalla þjóðar tekna sem fer í eftir starfloka greiðslur gera það á sinn eigin kostnað. Þetta má stað fest í flestum forsætisráðuneytum heimsins nema þess íslensk, sem fann það út að lifa mætti á því selja veðlausar krónur til elífðar og eignast þannig allan heiminn. Það sem er kallað eignir umfram skuldir hér síðustu hundrað ár, er að almenningi USA kalla framtíðar skuldir umfram skuldir á síðast ári. Þá skilja allir að eignir á móti skuldum á síðasta ári eru stærri og eru þá framtíðar eignir í sömu mynt og framtíðar skuldir. Í kommaríkjum það er sama sosial Demo er eignréttur ekki mikils virði afæturnar eiga allt í verki. Hreina eignir er þær eignir sem ekkert CRED er á móti : skuld eða veðseting, þess eignir þarf ekki vega eða gefa upp í Balance sheet, ef þá eru þær á markaðsverði 0. Hinsvegar vegna eignaskatta eru haldið um þær í bók eða reikning hreinna eigna. Stöndug [langvarandi arðbær] fyritæki hafa hreinsað í það minnsta rekstrarlegar eignir af CRED eftir 30 ár, sem fleir eiga helling af allskonar varsjóðum sem þau geta skuldsett eða veðsett hvenær sem er. Hér er ekkert að marka samanburð á íslandi við önnur ríki sem bera virðingu fyrir hreinum eignarrétti. Það bendir alltaf til að hér séu engar hreinar eignir í sjóðum til. Miðað við fræðin og umræðu hér.

óhreinar eignir eru skuldsettar eða veðsettar að hluta og afskrifaðar í efnahag [með verðbólgu sem vilja í upphafi rekstra skuldajafna  á móti framtíðar skuldum t.d. stofnhluta hafa arði] og arði [hreinni eign] sem fer að greiða skuldina eða hluta hennar. Þegar hrein eign er jafnað við skuld og færð í efnahag eru hún ekki lengur hrein.   Hvað merkir hrein eign á móti skuldum á Íslensku?
Lögaðilar eru skuldbundnir gagnvart birgjum til að eiga á móti þeirra verðhækkum, þess vegna ber þeim að bóka hjá sér CRED ógreiddar verðhækkanir næsta árs til lækkunar á tekjum ársins.

CRED og DEB er einfalt hannað til að meðalgreindir geti rekið arðbær fyrir tæki.  Þess er öll lög sem síðar fylgja í sama anda, ekki flókið til arðræna í þágu stjórnsýslu.