Meira Silfur

hafsins var til umræðu hjá Agli.

Bjarni Benediktsson sagði að sér virtist að nýja kvótafrumvarpið hans Seingríms segði svo mikið sem að tapið mættu menn eiga sjálfir en ríkið fengi gróðann í formi stóraaukins veiðigjalds.

Ef maður hugsar sér veiðigjald sem sérstakan tekjuskatt á útgerðina þá er erfitt að komast að annarri niðurstöðu en að þetta sé rétt ályktun hjá Bjarna. Í raun er sjávarútvegur ekki annað en venjulegur sjoppurekstur nema að fjöldi fiska í sjónum er látinn takmarka vöxt hans og fjölda söluturna eða þá samdrátt sem er ekki í neinum öðrum rekstri þar sem markaðurinn er einn látinn stýra. .

Auðvitað er hámarksgróði af því að veiða fisk og selja samkeppnislaust á sem hagstæðustu gengi og skila gjaldeyrinum í Seðlabankann. Hagnaður er upptækur, tapið ríkisvætt með gengisfalli. Alger Sovétrekstur. Borið saman við steypustöðvarrekstur, þar sem enginn stjórnaði fjölda steypubíla eða steypustöðva, þá nýtur íslenskur sjávarútvegur algerrar verndar hvítvoðungsins. Fólkið sem í honum er lifir í vernduðu umhverfi og veit ekkert um veruleika markaðsrekstrar.

Ef þetta er skoðað þá sést að eina hættan sem að íslenskum sjávarútvegi á heimamiðum steðjar er fjöldi skipa. Hver branda sem fer annað en til upprunalegu kvótahafanna eða arftaka þeirra sem keyptu af þeim, er bitbein og grundvöllur fyrir garginu um þjóðareign á auðlindunum sem er náttúrlega argasta stjórnlagaráðsklisja, þar sem þjóðin á aldrei neitt saman heldur þeir sem ráða löndum eða ríkisvaldinu. Oftar en hitt maka þeir eigin króka fyrst þegar þeir fara að útdeila náðarbrauðunum eins og kvótanum eins og menn muna. Það verður aldrei nein þjóðarsátt um kvótakerfi hvernig sem menn reyna.

Þjóðin verður bara að vera viss um að gjaldeyrinum sé skilað og og að vinnan sé innlend sem mest hún má. Og ekki leyfa Kínverjunum að kaupa útgerðir og kvóta eins og þeir munu vera byrjaðir á sem er ekki skárra en ESB áformin í útgerðarmálum.

Það væri þessvegna hægt að gefa út lög á morgun sem myndu afnema kvótakerfið. Veiðið eins og þið viljið, þegar þið viljið! Svo einfalt.

Engin veð bankanna lengur á óveiddum þorski. Við munum aðeins stýra fjölda veiðiskipa og hvar þau mega veiða. Ef við höldum að gengið sé of nærri fiskinum þá lokum við svæðum eða gefum út banndaga.Skipafjöldinn ræður afköstunum, ekki hver á þau. Nýliðar verða að kaupa hluti í skipum.Endurnýja má skip en ekki fjölga.

Stúlkan sem skrifaði ritgerðina með Wade, náði ekki nafninu, var skörp í sinni greiningu á vandamálum okkar stjórnsýslu. Ég vildi heyra meira frá henni.

Sveinn frændi minn Valfells hinn þriðji sagði svo það um sjórnarskrána, að skynsamlegra væri að reyna að laga þá núverandi heldur en að skoða hina nýju og stórauknu pappírstillögu. Manni ofbauð þegar maður sá skriffinskuna í pappírsþykkt.

Enda finnst venjulega fólki meira liggja á einhverju öðru en nýrri stjórnarskrá sem hefur dugað okkur ágætlega til þessa og er alveg nógu löng. Hún væri fyllilega góð áfram væri Alþingi lýðræðislega kjörið. Væri atkvæðavægið lagað þannig að fólkið sætti sig við það, þá er vandséð að þjóðin þurfi einhver önnur ákvæði en þau sem eru í okkar gildandi stjórnarskrá. Þau hafa flest hvorki glatt okkur né grætt til þessa eða þar til við þurftum á því að halda í Icesave.

Gunnar Thoroddsen og fleiri góðir stjórnmálamenn reyndu að breyta stjórnarskránni til þess sem þeim þótti betra. En þeir bara gátu ekkert betur og mér er til efs að þeir Þorvaldur Gylfason og Ómar Ragnarsson séu eitthvað betri til þess en þeir vísu menn.

Sæmilegt Silfur að þessu sinni án þess að nokkuð bitastætt sitji eftir.