ÚPS!

ég sé að ég er orðinn sekur um ritstuld. Í síðustu færslu minni um veiðigjaldið láðist mér(hugsanlega líka af eðlislægri drýldni og sjúklegri físn til að skreyta mig lánsfjöðrum til að upphefja sjálfan mig)að setja inn tvennar gæslappir. Eftir fyrstu málsgrein og á undan síðusu málsgrein. Glöggir textamenn munu auðvitað hafa séð muninn á stílnum og hversu miklu gáfulegri stíllinn er á öllum hinum málsgreinunum. Það var bara Júlíus Bearson sem áttaði sig á þessu senda afburða stærðfræðingur.

En þó að mér hafi orðið þetta á þá lýsi ég því yfir að ég er sammála hverju orði af því sem ég neyðist til að viðurkenna að ég er ekki höfundur að. En ég vildi að ég hefði sagt þetta því þetta er svo vel fram sett.

ÚPS, manni getur orðið á!

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 20.4.2012 kl. 17:29]

Samkvæmt áræðanlegum heimildum frá Norður Ameríku og Evrópu þá breyttust hagfræði, efnahags , fjármála og valda áherslur í rekstraformum sem tilheyra grunnþrepum 1. og 2. söluskatts, og tekju framfærslu neytenda eða launfólks í stórborgum. Stórborgir voru gerðar stöðugar það er fólksauking stöðvuð, og minni borgir stækkaðar til gera stöðugar.  Stórborg sem er þroskuð með þjónustu sveitum í kring er endalegt reikinlíkan í tíma og rúmi, það er ef hlutfallsleg langtíma tekjuskipting er það.  Jafnmargir skipta um heimilisfang á hverju ári inna sömu borgar: rúmmál bakveða er fasti.

 Áður fyrir 150 árum þá var vinsælt erlendis að byggja upp verksmiðjur sem þá voru mjög mannfrekar til skapa störf og þannig skapa eftirspurn eftir framleiðslu þeirra.   

UM 1970 voru um 6800 sláturhús í USA , en nú um 18, þetta skilar því að eigiðfé [framtíðar skuldir til stofn fjárfesta] og rekstralegt viðhald þessara 18 rekstrareigna er margfalt lægra í dag og starfsmannfjöldinn hverfandi í samanburði.   18 stjórnir í stað 6800 stjórna. Sama prósenta greidd út í hagnað af eiginfé  ný stöðuleika geirans í fyrst og 2 þrepi söluskatta.  [eigiðfé= framtíðar skuldir eru CRED yfirlýsingar listi rekstrarstjóra sem eiga alltaf að stemma upp á krónu erlendis: þetta er ekki mats atriði ábyrgra stjórnendenda eða spurning um að blekkja lánadrottna , Debit megin eiga finnast eignir í nettó reiðufé í tímaröð sem stemmir í tíma.

Í framhaldi hefur matar þáttur í kaupi almennings minnkað úr 36% í 18%  minnkað minna prósentulega en kostnaðar lækkun við stjórnir og arðgreiðslu í grunngeiranum.   Afkomendur starfmanna í mannfjölda geiranum fengu ný störf með styttri starfsævi, tekur tíma að bókmennta meðalgreinda og undir til masters og sérfræði útskrifta.

Fullvinnslum í matarframleiðslu og veitingaþjónustu í smásölu stórborga ós fiskur um hrygg og 3 þrepið söluskattsins fór að skila miklu hærri upphæðum í krónum. Eftirspurn almennra neytenda eftir öðrun tegunum neyslu jókst. Þetta er góður undirbúningur fyrir aldamótin 2000  þegar hægfara neyslu tilfærslur efnislegra raunvirðis þátta eiga að fara frá Vesturlöndum til annarra ríkja [oft skráðra eignanda stórs hluta þáttanna sem allur heimurinn nýtir sameiginlega].  

Eitthvað hefur ólæsið eða nennan til uppfæra Ísland frá 1972 látið á sér standa.  Erlendis, í EU er fjölærir að langtíma tekjuskiptinga fjálagarammar í geira hins opinbera afgreiddir fyrst þetta auðveldar nýðliðum í stjórnarstörfum sem tengjast medum term eða 60 mánuðum. Medium term fjárlagrammar er afgreiddir næst. Afgangur breytingar á tekju skiptingu þessa árs fer svo í vinnslu og færibanda afgreiðlslu á EU þinginu.

Þetta er mjög rökrétt  og einfalt að skilja.  Hinsvegar þegar þarf hagræða á eða minnka geira í hlutfallegu tekju skiptingunni  þá segir sagan að þetta eru oft tilfinningamál, og heyra því undir ríksleyndarmál að hlut eða öllu leyti og geta tekið ára tugi að verða að veruleika. Allt gert til að valda ekki ugg hjá fjöldanum.

Í flestum ríki EU og Norðu Ameríku, bætust vogunar og áhættusjóð við langtíma fjárfestinga sjóði IRR, en ekki eins og á Íslandi að leggja alla IRR sjóði niður upp úr 1983.  Hér var sjávarútvegur grisjaður og lykilbankar EU viðkiptahagsmuna aðilar dældu hér fé í  gegnum  ný-einkabanka geirann á Ísland meðan örugg bakveð voru til staðar [1994 til 2000], þess vegna græddu bankarnir í augbliksmati svo eðlilegt er að sjávargrunngeirinn geti orðið eðilega skuldugir aftur: rökrétt eigiðfé fylgi meðaltekjum PPP á öllum 5 árum til 30 ára að meðtali. Þá væsir ekki um viðhald framtíðar í þessum grunngeira. Þolinmæði þrautir vinnur allar og hér þarf að stórefla uppbygging sem flestra rekstrarforma sem skila háraunvirðiskauka skatti inn á Íslandsmarkaði og öðrum ríkjum inn á þeirra efri millstéttar mörkuðum: önnur ríki vilja græða meira því stærri því meiri er viljinn .  Þetta munu leikreglunar erlendis. Norðulöndin er nágranna markaðir Íslands og milli flestra þeirra er lítill flutningkostnaður. Ef viðskipti ríkja heims er skoðuð á CIA factbook þá er öll ríki frá forn fari í mestum viðskiptum við sín landmæra ríki, flutingskostnaður getur nefnilega í mörgum vöruflokkum verið spurning um aura ekki krónur: sér í lagi 1 og 2 þrep vsk. í miklu magni sem er ekki skila neinum ríkum heim neytendamörkuð einir sér. Nóg er af sýnilegum dæmum um alla jörðina.