Fastgengi

er krafa Gylfa Arnbjörnssonar fyrir sig og sína umbjóðendur í ASÍ. Hann dásamar tímana fyrir 1990 sem fastgengistíma. Hefði hann ekkei frekar átt að minna á hvernig gengið hélst að mestu stöðugt á Davíðstímanum og lengra meðan útgerðin náði að hagræða sem aldrei fyrr og lifa við hátt gengi krónunnar? Það komu vissulega sveiflur í gegnið en Davíð setti upp sólgleraugun og talaði kjark í þjóðina. Og það tókst því hann er leiðtogi að upplagi.

Lífskjör almennings hafa aldrei náð þeim hæðum sem á Davíðstímanum. Það fór strax að halla undan þegar heilsu Davíðs hrakaði og endaði í krassinu.

Fólkið í landinu gerir sér þetta ljóst og nægir að vísa í skoðanakönnunina hér til hliðar. Þar sést að Davíð nýtur meira en þrisvar sinnum meira trausts en nokkur annar stjórnmálamaður þegar nærri sexþúsund hafa svarað.

Nú kemur þessi kratíski hagfræðingur Gylfi Arnbjörnsson og talar um fastgengi sem bjargvætt Alþýðusambandsins. Er ekki fastgengi um þessar mundir. Hvað eru gjaldeyrishöft annað en fastgengi? Ég hélt að Gylfi sem góður hagfræðingur myndi gera sér það ljóst og tala meira útfrá því.

Kommúnistarnir í ríkisstjórn og Seðlabanka settu hér á gjaldeyrishöft og stilla gengið á helming þess sem var 2008. Er einhver furða að útgerðin tvöfaldi tekjurnar? Eigið fé hennar fer úr mínus 60 milljörðum árið 2008 í núll 2009, í plús 60 2010, í plús 120 árið 2011 og í plús 160 2012, allt samkvæmt upplýsingum Steingríms J. í ræðunni góðu á Egilsstöðum.

Nú er þetta orðið eitthvað flókið. Útgerðin græðir svo mikið að hún er orðin aflögufær um stóraukið veiðigjald í sjóði Stengríms J. !

Þetta leiðir svo til endalausra heimspekilegra vangavelta um upphæð veiðigjalds sem kemur málinu bara ekkert við ef grannt er skoðað. Sérsköttun eftir atvinnugreinum er ekki góð hagfræði. Hér áður fyrr þá felldu menn fastgengið ef þurfti að redda útgerðinni. Hún jók framleiðni sem mildaði áhrif kostnaðarhækkana. Það er eins og menn skilji ekki samhengið á milli markaðsgengis, afkomu útflutningsatvinnuveganna og kommúnisma Steingríms J. með "Skatt-og eyðslu" stefnunni sem sveigir allt undir hið pólitíska vald. Sovét-Íslands í stað Davíðs-stjörnunnar.

Hver hefur borgað fyrir þetta? Eru það ekki heimilin í landinu sem hafa lagt alla þessa peninga til? Borgað hærra bensín, mat og hvaðeina? Þau eru þrautpínd og fá ekki neitt til baka. Þau fá hinsvegar vísitöluhækkun á lánum sínum sem sligar heimilin sem þó alþýðuvinunum Jóhönnu og Steingrími þykir svo vænt um við kosningar. Í þeim málum hafa þau svikið stærst og mest.

Í fastgengisstefnunni sem nú ríkir í samstarfi kommúnistanna Steingríms J. og Mávs í Seðlabankanum græðir útgerðin sem aldrei fyrr og nú ætlar Steingrímur að hirða peningana og setja þá í sitt EinkaSovét. Öðrum orðum pólitísk gæluverkefni, borga fyrir Evrópusambandsaðildina, skapa núna 11.000 störf með Guðmundi Steingrímssyni, osfrv. Sem sagt allt nema lina þjáningar fólksins í landinu sem hann þóttist elska svo heitt við síðustu kosningar og fékk fólkið til að kjósa sig út á.

Svo kemur Gylfi Arnbjörnsson og heimtar fastgemgi fyrir sig og sína. Hvað gengi vildi maður spyrja? Hvað á útgerðin að græða mikið? Fastgemgið á seinni hluta Davíðstímans og fram að krassi var því miður nært á innstreymi snjóhengjunnar sem sótti í innlend vaxtakjör Seðlabankans og bankarnir notuðu til að stórauka peningamagnið sem blés út bóluhagkerfið. Hagstjórnin brast við þessar aðstæður sem allir þekkja og nú stöndum við Íslendingar uppi rúnir alþjóðlegu trausti.

Við verðum að koma á markaðsgengi sem allra fyrst. Við verðum að semja frið við snjóhengjuna og fá hana til að vera kyrra hjá okkur ef það er hægt með nokkru móti. Við þurfum að færa skattlagningu fyrirtækja, eigna og fjármagns aftur til Davíðstímans. Stöðugleiki er það sem við óskum okkur. En það eru oftar en ekki þeir gylfarnir sem kollvarpa stöðugleikanum frekar en nokkuð annað. Litlum bófaflokkum sem kalla sig stéttarfélög er leyft að þvinga fram stórhækkanir á sínum kjörum sem setja verðbólguboltann af stað.

Þessvegna er ekkert fastgengi til. Hvergi í heiminum.