Það skal í ykkur samt!

Alþýðuforinginn og útgerðarauðvaldið Steingrímur J. Sigfússon fær umfjöllun með Moggagrein um útgerðarumsvif Steingríms J. Sigfússonar og fjölskyldu hans. Hann er sem sagt ekki hótinu skárri en Halldór Ásgrimsson þó hann sé náttúrlega aðeins peð í útgerð í samanburði við Halldór.

Svo segir í Mogga:

Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG og sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra, átti í árslok 2004 hlutafé að nafnvirði 1.710.625 króna í Hraðfrystistöð Þórshafnar, eða sem svarar 0,35% af hlutafé í félaginu, sem var afskráð í Kauphöllinni 2005. Bróðir hans, Ragnar Már, átti bréf í félaginu fyrir 1.450.554 kr., alls 0,3% hlutafjár, og faðir þeirra, Sigfús Jóhannsson, bréf fyrir 1.133.320 kr., eða 0,23% hlutafjár. Saman áttu feðgarnir því bréf fyrir 4,29 milljónir kr. að nafnvirði hinn 31. desember 2004 og var sameiginlegur hlutur þeirra 0,88%.
Markaðsverðið 15,8 milljónir

Fram kemur á vef Kauphallarinnar að gengi bréfanna var 3,68 hinn 23. febrúar 2005 og var markaðsverð bréfa feðganna því um 15,8 milljónir skömmu áður en Steingrímur greindi frá því að hann hefði selt bréfin í apríl sama ár.
Jafngildir það 26,247 milljónum króna í dag, samkvæmt framreikningi Seðlabanka Íslands, og er hlutur Steingríms þar af 10,45 milljónir....

Athygli vekur að á þeim tíma sem Steingrímur og náin skyldmenni áttu hlut í félaginu var hann eindreginn andstæðingur auðlindagjalds.

Þessi afstaða kom skýrt fram í bók Steingríms, Róið á ný mið: Sóknarfæri íslensks sjávarútvegs, sem kom út árið 1996. Á blaðsíðu 74 er að finna undirkaflann Sértæk skattlagning. Segir þar meðal annars: »Hin grundvallarspurningin er hvort sanngjarnt sé að leggja sértækan skatt á sjávarútveginn.

Rökin eru að það sé eðlilegt að útgerðarfyrirtækin greiði fyrir aðgang sinn að sameiginlegum auðlindum þjóðarinnar,« skrifaði Steingrímur og skal svo gripið niður á blaðsíðu 75 í bókinni:

»Auðlindaskattur á sjávarútveginn einan yrði sértæk skattlagning og því óæskileg og í raun óréttlætanleg aðgerð út frá öllum viðurkenndum skattapólitískum viðmiðunum ... Rétt er að minna á í þessu sambandi að íslenskur sjávarútvegur keppir án nokkurra ríkisstyrkja eða niðurgreiðslna við þrælstyrktan atvinnuveg í nágrannalöndunum. Er ekki frekar ástæða til þess að hrósa sjávarútveginum fyrir að standast þessa erfiðu samkeppni, sem hann hefur verið og er í, gagnvart t.d. fiskvinnslu Evrópusambandsríkjanna, heldur en skattleggja hann sérstaklega. Þó mörg sjávarútvegsfyrirtæki séu stór á okkar mælikvarða eru þau agnarsmá úti í hinum stóra heimi,« skrifar Steingrímur sem lýkur umræddum undirkafla með þessum orðum:
»Hugmyndir sem heyrst hafa um að hægt sé að taka marga milljarða eða jafnvel milljarða tuga, svokallaðan fiskveiðiarð, út úr sjávarútveginum, eru algerlega óraunhæfar.«

Tíu árum síðar, árið 2006, gaf Steingrímur J. út bókina Við öll: íslenskt velferðarsamfélag á tímamótum. ....

Hann víkur hins vegar að bókinni Róið á ný mið í formálanum með þessum orðum: »Sjálfur er ég býsna stoltur yfir því hve vel þau meginsjónarmið sem ég setti fram með bókinni hafa staðist tímans tönn.«
Þurftu lesendur Við öll því að geta í eyðurnar þegar afstaða formannsins til veiðigjalda var annars vegar.

Veiðigjöldin voru Steingrími hins vegar ofarlega í huga þegar hann tók til máls fundi um veiðigjald á Akureyri árið 1997, árið eftir að Róið á ný mið kom út. Sagði Steingrímur þá m.a.:

»Loks er það atriði sem kannski hefði átt að byrja á, þ.e. að ég tel margar miklu betri leiðir til að leysa þau vandamál sem stuðningsmenn veiðileyfagjalds telja sig ætla að leysa með veiðileyfagjaldi. Því þá að fara út í þessi ósköp. Það er hægt að skattleggja hagnað fyrirtækja með almennum aðferðum,« sagði Steingrímur m.a., að því er fram kemur í frásögn sjávarútvegsblaðsins Ægi af fundinum á sínum tíma."

Þetta er glæstur foringi lands og þjóðar.Alþýðuvinurinn og eftirlaunasafnarinn Steingrímur J. Sigfússon formaður VG. Staðfastur í hugsjónum sínum um auðlindagjald og því að Íslendingar skuli ekki ganga í ESB. Já tímarnir breytast og mennirnir með.

Nú lætur hann herða ferðina í aðildarviðræðunum við ESB í takt við óskir Merkel í þeim efnum. Það á að koma Íslendingum þar inn hvað sem það kostar og hvað sem þeir svo segja í einhverri ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu sem verður misvísandi af því að þjóðin hefur enn ekki öðlast nægilegan skilning á eðli sambandsins að því að fréttir í Mogga herma.

Gamla formúlan til sveita hljóðaði: "Það skal í ykkur samt". Hana virðist þessi glæsti alþýðuforingi og útgerðarauðvald Steingrímur J. Sigfússon kunna uppá hár.

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 9.6.2012 kl. 10:07]

Halldór. Annað hvort er Steingrími J. Sigfússyni ekki sjálfrátt um hvað hann segir og gerir, eða hann er falskur og óheiðarlegur í orðum sínum og gjörðum. Það er ekki gott að segja hvort er.

Hvorugt af þessu eru viðunandi vinnubrögð og framkoma hjá allra-mála-ráðherranum. Þess vegna er það óábyrgt af kjósendum þessa lands, að láta hann gagnrýnislaust hafa áfram þau völd sem hann hefur.

En hvað geta kjósendur gert, þegar svikin loforð er nánast það eina sem hefur náðst frá síðustu kosningum?

Ekki veit ég það, en kannski einhverjir aðrir mér vitrari og klókari viti það.

M.b.kv.

[Vilhjálmur Stefánsson, 9.6.2012 kl. 20:32]

Í Hvaða Banka geimir SteingrímurJ ágóðan af Útgerðafélaginu??

[Júlíus Björnsson, 10.6.2012 kl. 00:34]

Í síuformótunarkerfum stöndugra ríkja , er markmiðið að halda persónleikum sem ekki geta sýnt hlutleysi í ákvarðatökum sem snerta almenn málefni, heldur stjórnast af tilfinngum frá topp stöðum í stöndugu stöðuleika ríkjum, þar er þetta nefnilega spurning um rökhyggju andstæðu tilfinnganna til geta tekið hlutlausar ákvarðanir. 

Svo merkir inflation meðhækkanir á sölluskattsmörkuðum á tímabili, og reglulegir hagsmunir er að sýna hækkanir real interest á hverjum degi í kauphöllum UK og USA.   Jafnaðar menn sem halda að hægt sé að verðtryggja, hækka  hækkanir umfram meðalhækkanir á hverjum degi eða ári um sömu meðalhækkannir almennt eru 100% Íslenskir. Það er hægt stærfræðilega sértækt með mismuna í samkeppni eða í tækifærum. Ísland til til skammar hjá öllum toppum heimsins sem eru ´

i þá minnsta yfir meðal-yfirgreind. Erlend ríki í keppni um raunvirðistekjur kenna ekki keppinautum "basics", því það þykir ekki kurteisi frá 1918.      England banki stýrir hækknum á 1 þrepi söluskatts í UK, í samræmi við yfir Seðalbanka Evruríkja og Seðlabankakerfis USA.

Staðreyndin er að hráefni til eldisframleiðlu 80 % neytenda byrjaði að fall í raunvirði [hefur ekki fylgt meðalhækkunum í þjóðar neytenda körfunni] um 1970 þega heimur var gerður að ein PPP mælingar svæði. PP mælir  vegið meðaltal heildar sölu raunvirði í dag um allan heim. Ekkert ríki getur svindlað á öðru í vöru viðskiptum. Áður gilti "fair trait" um svokölluð OCED Ríki eingöngu. Svo karfa er skrýtin því mælir hækkanir vegna skatta of vaxta, eingöngu á því sem var keypti í körfuna árið á undan.

Þar sem vöruflokkar í þrepi söluskatts mynda efnahagsgrunn allra ríkja, reyna öll ríkji marktækt og virðingar bær að halda Aljóðlegu raunvirði síns grunnar að minnstakosti föstu í samanburði við önnur sem gera það sama.  Ríki með fá 1 þreps vöruflokka enn mikið magn í þeim t.d. bara olíu flytja ekki  fólk til neyta olíu, þau reyna að skipta á olíu til ríkja sem eiga mikið af magn í vöruflokkum sem þau eiga lítið í.  Þá gilda þessi PPP verð Worldbank [ráðandi meirihluta ríkja], ekki væntingar fjármálráðherra í einu ríki.

Þegar millstéttin kallast Labour eða consumers á máli economists erlendis Þ.e. 80% neytenda fær minna raunvirði af fæðu, þá skapast pláss í raunvirðis körfunni fyrir sjónvarpsefni og tölvur t.d. Raunvirði heildar neytenda kröfunnar getur ekki breytst nema meir raunvirði seljast á heima markaði. Ríki geta grætt á hvor öðru í ekki vsk. viðskiptum og þá eru það Stórir lánadrottnar sem græða litlum hingað til þegar viðskipti eru til langframa. Skammsýni hefur aldrei borgað sig: VÆNTINGAR OG TILFINNINGAR Í HEIMI MAMMONS.    

Þegar Íslendinga lækka raunvirði [kostanaðarverð] fiskjar meira en öll önnur í í heiminum hlutfallslega, verður Ísland mjög vinsælt hjá sölu aðilum í 2 þrep og loka þrepi söluskatts, því PPP mælir þá að vegið meðatal yfir allan heiminn hefur lækkað.  Upplýsingar til kaupenda sem staðgreiða liggja fyrir og tími langtíma samninga [cohesion] einframtaksins byrja full og þá er miðað við hagvöxt að sjálfsögðu í ríki seljenda. Eðlilegt eiginfjárhlutall og arð af því að mati kaupenda.

Íslendingar ÆTTU AÐ KYNNA SÆR BETUR, það sem gildir um  1 þrepið í USA og EU.  Hver sigrar þegar upp er staðið. Fjármálgeirinn hér er að mestu í meirhluta eigu þjóðhollra útlendinga í dag frekar en eignarhaldi. Sjá CIA fact book, sem Íslenskir hag-fræðingar vísa aldrei í en allur heimur Mammons tekur mark á ber virðingu fyrir.  Global real intrest er sýna meir hækkanir á ÖLLUM ÁRUM en meðatalið sem gildir ríkin öll. Vesturlönd eftir 2000 draga úr eftirspurn lækka raunvöxt í heildina litið , en ríki utan Vesturlanda auka eftirspurnina að sama skapi.  Þjóðverja gerðu ráð að fækka neytendum um 1,0% ári næstu 30 ár, [engir spá fuglar þar ] til að neysla myndi ekki minnka eins mikið á hvern ríkisborgar þeirra.    Síðust 5 ár hefur þeim fækkað um 5,0% . Stríð eru ekki unnin með mannafla í dag , heldur málmum, tölvum og yfirgreind: passlegara marga einstaklinga.