Neyslustýring

var framkvæmd af Þorsteini Kaupfélagsstjóra í gamla daga á Austurlandi.

Hann rak sölumann með Chéviot-föt og Gaberdín út úr búðinni þar sem seld voru Gefjunarföt á þeim forsendum að hann vildi ekkeert vera að láta kallana sjá þetta, þær gætu asnast til að kaupa þetta sjálfum sér til tjóns og þar með SÍS og landinu öllu.

Þetta er enn bráðlifandi hugsjón enn. Svo stendur í málgagni Samylkingarinnar í dag:

"Magntollar á sykur er það eina sem virkar til þess að stýra neyslunni þannig að hún minnki. Með magntolli skattleggur maður magnið af óhollustunni í vörunni. Virðisaukaskattur hvetur bara til kaupa á stærri einingu þar sem hún er hlutfallslega ódýrari en lítil eining."
Þetta segir Guðmundur Löve, framkvæmdastjóri SÍBS, sem í leiðara í nýjasta tölublaði samtakanna bendir á að um leið og virðisaukaskattur á matvælum var lækkaður á Íslandi árið 2007 hafi verið felld niður vörugjöld af matvælum öðrum en sykri, sykurvörum og súkkulaðivörum. Við þessa aðgerð hafi virðisaukaskattur á gosdrykkjum lækkað úr 24,5 prósentum í 7 prósent og vörugjöld verið afnumin af þeim en hafi verið hækkuð á ný 2009."

Víðir er búinn að setja þak á nammibarina til að halda aftur af sölunni.

Af hverju er þetta ekki gert í ÁTVR? Fólkið er alltaf á þessu helvítis fylleríi sjálfu sér til tjóns, lögreglukostnaði fyrir samfélagið. En ríkissjóður græðir á sem mestri sölu.

Er nokku endir á því hvað Íslendingar eru vitlausir? Í heildina skoðað?

Fyrir mig er nóg að horfa á ríkisstjórnina til að efast um getu þjóðarinnar til að sjá sér farborða til lengri tíma. Þarf ekki að fá Guðmund Löve til að stýra atkvæðagreiðslum og kosningum á sama hátt?

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 11.6.2012 kl. 15:05]

Söluskattur er þrepa skiptur í USA líka, Í 1 þrep fara efnahagslegir grunnvöruflokkar hráefni og okra til að geta aukið raunvirðisaukan á þrepi 2 og 3.  Einkenni lögaðila á 1 þrepi eru grunn hagstjórnalegir og reglstýring yfirleitt svo sterk að það skiptir nánst engu máli hvort þjónustu lögaðilar eru fjármagnaðir af stofnhluthöfum  eða ríkinu sjálfu. Þarn er fákeppni [ekki fjölmargar stjórnir] og mannafli lítil og eigfjáhlutfall of lítið sem skýrir háar arð brósentu , sem aldrei fera að jafnaði yfir 1,99% væru reiknuð af söluveltu.

Annað þrep einkennir millistigið,  vinnslurnarnar  og dreifinguna og þar eru stjórnir fleiri og söluveltur minni, vsk. prósenta og arðprósenta því hærri. 3 þrepið er smásalan og þessvegna lítil kostnaður við samkeppni eftirlit, fjöldinn borgar sig og smáarveltur er því með hæstu prósenturnar. Segja má að sama upphæð á stjórn skipti meira máli , en stærð veltu lögaðila. Allt er þetta jafnmikill vinna og nauðsynlegt.

Einnig er tilhneiging til að lækka prósentu á því sem er grunnnauðsynlegt til að halda launkostnaði milli tekjulaunþega [labour 80% neytenda] í lámarki.

Það sem þykir lúxusog snýr að þeim sem eru yfir 8.000.000 í árstekjur þolir yfirleitt hæstu söluprósentuna.


Hollustu skiptir hér engu máli, enda er þetta áróður til fela tilganginn.

Allir vita að sykur er í flestum matvælum og hækki verð á honum hækkar allt sem hann er í. 

Reyrsykur nýtist ekki til eldis nema honum sé breytt í tvísykrur: blóðsykur, þetta er orku kræft ferli og skilar ekki nema 10% til 20% af hitaeiningum við bruna til vélarinnar eða mannlíkamas, reyrsykur minnkar hungurtilfinningu. Kúpverjar eru grannir , en Mexíkanar , maís kolvetnisætur frekar feitir að upplagi. 

Vegna iðnaðar á Vesturlöndum er óróður gegn reyrsykri ætlað að halda verði á honum í lágmarki. Þeim hluta sem kemur frá þriðja heiminum hingað til.


Íslendingar vit-lausir, það má segja á mörgum málum utan Íslands. Ethnical cultur er ekki nauðsynilega civilisation sem er borgarmenning. Civis: er borgari.