Hanna Birna

skrifar grein sem grípur mig í Morgunblaðið. Grípum niður í greininni:

"Við þær aðstæður sem nú eru í stjórnmálum og samfélaginu almennt nægir ekki að boða breytingar og betri tíma. Stjórnmálaflokkar og stjórnmálamenn verða sjálfir að vera sú breyting, endurvinna það traust sem glatast hefur og hafa hugrekki til að fara nýjar leiðir og innleiða ný vinnubrögð.
Allt þetta getur Sjálfstæðisflokkurinn gert og á að gera... Sóknarfærin eru hugsjónir hans og það brýna erindi sem þær eiga við þjóðina nákvæmlega núna.

Brýnasta verkefni vetrarins er að tryggja að kjósendur viti nákvæmlega hvað muni breytast þegar Sjálfstæðisflokkurinn tekur við stjórn landsmála.
Grunnstefið er skýrt. Frelsi með ábyrgð á að ráða för; hið opinbera þarf að minnka umsvif sín og kostnað; ólíkir hópar og stéttir þurfa að vinna saman og almenningi og atvinnulífi á að treysta fyrir eigin ákvörðunum, lífi og framtíð.

Það á fyrir kosningar að kynna tímasettan verkefnalista fyrir næsta kjörtímabil. Þannig eiga kjósendur að vita hvernig og hvenær verður tekið af alvöru á skuldavanda heimilanna; hvenær og hvernig skattar verða lækkaðir; hvenær og hvernig óþarfa verkefni ríkisins verða lögð af og hvenær og hvernig almenningi og atvinnulífi verður á ný veitt frelsi til að nýta þau tækifæri sem hér eru...

....Ekkert stjórnmálaafl getur tekist á við þessi verkefni betur en Sjálfstæðisflokkurinn. En til þess þarf hann afgerandi umboð þjóðarinnar.

Umboð sem fæst ekki aðeins vegna þess að núverandi ríkisstjórn leysir verkefnin illa, heldur vegna þess að almenningur treystir því að Sjálfstæðisflokkurinn muni leysa þau betur en aðrir.

Þrátt fyrir að næstu mánuðir muni einkennast af umræðu um augljósan vanmátt ríkisstjórnarinnar, þá er viðfangsefnið mun stærra en árangursleysi hennar. Viðfangsefnið er framtíð þessa lands og fólksins sem hér býr.

Hið almenna vantraust í garð allra stjórnmálaflokka gerir það að verkum að þeir verða fyrst og fremst að sannfæra kjósendur um eigið ágæti og getu.....

... Sömu tækifæri bíða Sjálfstæðisflokksins sjálfs, ef hann verður breytingin sem hann boðar og endurspeglar eigin hugsjónir í öllum sínum áherslum, lausnum og starfi. Þannig nær öll þjóðin árangri."

Er það einmitt ekki svona ferskleiki sem okkur vantar? Tímasetja aðgerðir og leggja okkur sjálf undir? Segja hreint út: Ef við ekki stöndum við þetta þá höfum við brugðist og eigum ekki skilið traust ykkar?

Það er vandi að tímasetja svona áætlun. Við höfum ekkert við það að gera að fara að auglýsa tillögur fyrir hugmyndasnauða andstæðinga til að hirða upp.Við þurfum vandlega skipulagða baráttuáætlun. Landsfundur okkar í febrúar mun leggja línurnar. Talsmenn flokksins munu sjá um að kynna áætlanirnar í aðdraganda kosninga. Það er kjósendanna að velja hvort þeir trúi því sem forystumennirnir boða.

Ég hef ekki verið neinn sérstakur aðdáandi Hönnu Birnu til þessa og kaus hana ekki á síðasta Landsfundi. Hún er langt frá því sú eina sem getur talað mikið og vel. Við eigum fullt af hæfu fólki í Sjálfstæðisflokknum. En það er skylt að viðurkenna það sem vel er sagt og taka eftir hver segir.

Hanna Birna opnar þarna á sýn um hvaða vakning, ferskleiki og viðhorfskynning þarf að eiga sér stað hjá Sjálfstæðisflokknum fyrst og svo hjá þjóðinni í aðdraganda kosninga. Fyrir mitt leyti efast ég ekki um að hún meinar það sem hún segir í þessari grein.

Vonandi tekst okkur Sjálfstæðismönnum öllum að vinna þjóðina á okkar band með skýrri framtíðarsýn í fyllingu tímans. Hann Birna slær þarna tón sem mér líkar.

Athugasemdir

[Sólbjörg, 20.11.2012 kl. 09:42]

Svo sannarlega gefur Hanna Birna góð fyrirheit varðandi vinnubrögð sem raunsætt fólk vill sjá; áætlun, undirbúning og framkvæmd sem er tímáætluð. Hanna Birna tel ég víst að nái fyrsta sæti í komandi prófkjöri.

[Jón Magnússon, 20.11.2012 kl. 10:50]

Sammála þér. Mjög góð grein hjá Hönnu Birnu og orð í tíma töluð. Sérstaklega ánægður með að hún skuli tala sérstaklega um nauðsyn þess að taka af alvöru á skuldavanda heimilanna.

[Halldór Jónsson, 20.11.2012 kl. 11:20]

SAmmála þér Sólbjörg.

Jón Magnússon vinur, takk fyrir að lesa færsluna mína sem er auðvitað aukaatriði. En hún talar þarna um skuldavanda heimilanna sem er margslunginn. Þeir sem byggðu fyrir 100 % lán kortéri fyrir hrun, þeir eiga við óleysanlegan vanda að etja. Svo öll millistig niður.

Hverja á að setja á og hverja ekki? Hverjir eiga að borga kostnaðinn? Lífeyrissjóðirnir verða að lækka lífeyrinn minn í kjölfarið sem var þó ekki beysinn fyrir. Íbúðalánsjóður kemur í fangið á mér og þér og Sighvati líka. En með verðtryggingarmöguleika inn-og útlána í íslenskum krónum er möguleiki að þetta lagist einhverntímann. Þó er ég bara ekki lengur viss um að þetta sé ekki vonlaust þegar bankabúin ætla að fara að semja um útgreiðslur uppá 1500 milljarða. Þetta gengur aldrei.

Verðum við ekki að lýsa bankana gjaldþrota og leggja fram gríðarlega skaðabótakröfu í búin þeirra sem verður sett í forgang. Gera þau upptæk til ríkissjóðs vegna tjónsins sem bankarnir ullu þjóðinni. Landsbankann bæði nýja og gamla á hausinn strax. Ríkið sér um spariféið og kvótakröfurnar.