Landsbankahneykslið

er viðfangsefni Ólafs Arnarsonar á Tímarími hans.

Mér finnst punktar hans hitta í mark þegar hann segir m.a.:

 

.."Þessi kaupauki var ákveðinn með samningi sem íslenska ríkið gerði við skilanefnd gamla Landsbankans síðla árs 2009. Hann er verðlaun til starfsmanna nýja Landsbankans fyrir harða og góða framgöngu við að innheimta stökkbreytt lán að viðskiptavinum bankans, bæði fyrirtækjum og einstaklingum. Heimturnar ganga til greiðslu á víkjandi skuldabréfi upp á 90 milljarða, sem nýi bankinn þarf að greiða þrotabúi gamla bankans. Gegn greiðslu bréfsins afsala kröfuhafar 18-19 prósenta hlut sínum í Landsbankanum til ríkisins, fyrir utan þau 2 prósent sem ganga til starfsmanna bankans.

Því hefur verið haldið fram að kaupaukinn hafi verið settur inn að kröfu kröfuhafa gamla bankans. Þetta stenst enga skoðun. Í fyrsta lagi voru kröfuhafar gömlu bankanna árið 2009 ekki orðinn sá skipulagði og samhenti hópur sem nú er. Í öðru lagi áttu kröfuhafar gömlu bankanna engin áhrif að hafa á stjórn og daglega starfsemi nýju bankanna þrátt fyrir að þeir eignuðust ráðandi hlut í Íslandsbanka og Arion banka og tæpan fimmtung í Landsbankanum. Þeim var gert að halda hlut sínum í nýju bönkunum í sérstökum eignarhaldsfélögum og bannað að koma beint að stjórn þeirra.

 

....Þá er undarlegt að leggja ofurkapp á innheimtu stökkbreyttra lána til að standa undir greiðslum á víkjandi skuldabréfi. Það eina sem hefði gerst við það að ekki hefði tekist að greiða bréfið var að umræddur 18-19 prósenta hlutur hefði áfram verið í eigu gamla bankans. Hann hefði hins vegar engin áhrif haft á stjórnun og störf bankans þar sem íslenska ríkið ræður lögum og lofum í bankanum í krafti ríflega 80 prósent hlutafjár.

Það er hins vegar mjög alvarleg hlið á þessu máli. Þeir viðskiptavinir Landsbankans, sem undanfarin fjögur ár hafa þurft að semja við bankann um stökkbreyttar skuldir sínar hvorki vissu né gátu vitað að bankastarfsmaðurinn, sem sat andspænis þeim við samningaborðið, var ekki aðeins að gæta hagsmuna bankans. ....

...Þetta er óboðlegt. Aðstöðumunurinn milli viðskiptavina banka og bankanna sjálfra er nógu hrópandi mikill þó að ekki bætist við að bankastarfsmenn séu í raun að víxla fyrir eigin reikning án þess að gefa það upp. Þannig virðist sem kröfuhafaþjónustan í Landsbankanum hafi náð einstökum hæðum í Landsbankanum þrátt fyrir að ríkið hafi átt nánast allan bankann. Hvar var FME?

 

....Sé kaupaukinn ekki að kröfu kröfuhafanna hlýtur ný ríkisstjórn að draga til ábyrgðar þá menn sem blóðmjólkað hafa viðskiptavini Landsbankans í eigin þágu. Þáttur FME í þessu máli hlýtur að vera skoðaður sérstaklega, þar sem FME ber ábyrgð á því að vernda viðskiptavini bankanna fyrir bönkunum sjálfum. FME ber einnig ábyrgð á því að tryggja að eignarhald kröfuhafa á nýju bönkunum og afskipti þeirra af stjórnun og starfsemi þeirra sé í samræmi við lög. "

 

Ég kaupi ekki skýringar Frosta Sigurjónssonar í Vikulokin á þessum gjörningi og finnst illt til þess að vita ef ríkisstjórnin er þessu samþykk.  Þessi banki er óþarfur með öllu og má  leggjast niður að mínu viti.

Mér finnst þetta vera hreint Landsbankahneyksli.