Sigurður Ingi

er maður að mínu skapi. Bara gengur í málin og klárar þau.

Það varð talsverð tónlist í Svandísi eins og var í kettinum í  vísu Stefán fréttamanns sem hann orti í orðastað Jóns Pálmasonar á Akri.

"Kliðar lækur hjá klettinum

kindin stendur þar rétt hjá honum

Það er talsverð tónlist í kettinum

ef trampað er á rófunni á honum 

Sigurður stígur fast til jarðar og mér finnst allt í lagi þó að einhverjar rófur verði undir. Það flokka ég ekki sem fautaskap heldur eru þær bara fyrir dýralækninum sem þarf að sinna skyldustörfum fyrir land og þjóð og er ekkert að hika. 

Er ekki hægt að láta hann yfir hælisleitendamálin? 

 

Athugasemdir

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 27.9.2013 kl. 17:48]

Hann minnir á skjöldóttann kálftudda sem óvart sleppur útúr stíu og líkt og vegna einhverar eðlisávísunar ræðast á næsta moldarbarð og böðlast þar og baular þungt í einhverju vit- og tilgangsleysi þangað til að menn verða varir við og bregða böndum á kálftuddann og teyma inní stíu aftur og gefa súrhey.

[Þorkell Guðnason, 27.9.2013 kl. 20:08]

Þegar umrædd lög voru sett, var skautað framhjá þeirri grundvallar staðreynd að FÓLKIÐ sem nú lifir í landinu ER MIKILVÆGUR HLUTI AF NÁTTÚRU ÞESS.

Núlifandi manneskjur eiga auðvitað að njóta vafans a.m.k til jafns við aðra þætti náttúrunnar. Ég styð auðvitað náttúruvernd af heilum hug og þar með hafna ég því að mönnum líðist að níðast á landinu okkar eða fólkinu sem það byggir.

Ég efast ekki eitt andartak um heilindi Sigurðar Inga sem náttúruverndarsinna og tel nálgun hans mun vænlegri til árangurs á þeim vettvangi en ofstæki, bönn og refsigleði hinna "pólitískt rétttrúuðu"

Mín sýn er:

Níðum ekki landið - en nýtum það og njótum þess.

[Ágúst Marinósson, 27.9.2013 kl. 20:45]

Umhverfisráðherrann raustina brýnir

ráðhollur fólkinu sem að hann kaus.

Valdið með hnefanum sauðunum sýnir

senn verður fjallkonan náttúrulaus.