Skuldavandi ríkissjóðs leystur

ef hann aðeins tekur til sín útistandandi fé sem hann á óumdeilanlegan rétt til.

Bergur Hauksson skrifar grein í Morgunblaðið í dag þar sem hann kemur inn á mál sem mér hefur verið lengi hugleikið. En það er að taka hlut ríkissjóðs í lífeyrissjóðainngreiðslum strax eins og aðra staðgreiðslu.

Ég gleðst yfir því auðvitað að málsmetandi maður tekur undir þessi sjónarmið vesæls lífeyrisþegabloggara sem hafa skijanlega verið eins og vindur hjá eyrum ráðamanna.

Bergur segir m.a.:

" .......Hjá lífeyrissjóðunum liggur fé sem mun renna til ríkisins í formi skatts þegar sjóðsfélagar fá greiðslu úr lífeyrissjóðunum miðað við núverandi lög. Heildareignir lífeyrissjóðanna eru 2.583 milljarðar króna (2.583.000.000.000).

Ekki er ljóst hvað af þessu mun renna til ríkisins í formi skatts. Ef þetta er skoðað út frá þekktum tölum má þó nálgast hverjar þessar skattgreiðslur yrðu. Meðallaun árið 2012 voru kr. 402.000 á mánuði. Samkvæmt lögum um lífeyrissjóði er reiknað með að lífeyrisréttindi verði 56% af launum. Meðallífeyrisréttindi verða miðað við þá forsendu eru kr. 225.120 á mánuði (56% af 402.000). Miðað við núverandi tekjuskatt, væri skattur af þessari fjárhæð 16% ef tekið er tillit til persónuafsláttar. 16% af kr. 2.583.000.000.000 eru kr. 407.664.499.254.(á ári NB ! innskot mitt)

 

Ef lögum væri breytt á þann veg að þetta væri greitt í skatt nú þegar og þessi fjárhæð væri notuð til að lækka skuldir ríkisins þá myndi það þýða mikla ávöxtun fyrir sjóðsfélaga lífeyrissjóðanna sem þegna ríkisins. Betri ávöxtun tel ég ekki mögulega. Samkvæmt fréttum tók fyrri ríkisstjórn lán með 6,6% vöxtum. Ef slíkt lán væri niðurgreitt að fjárhæð kr. 407.664.499.254 þá sparast um tuttugu og sjö milljarðar króna í vaxtagreiðslur á ári. Ef þessari fjárhæð er dreift á hvern Íslending þá gerir það um áttatíu og fjögur þúsund krónur á mann á ári eða 320.000 krónur á fjögurra manna fjölskyldu. Sjá nánar í töflu.

 

Þjóðin er í höftum og þá þarf að grípa til annarra úrræða en ef þjóðin byggi við eðlileg skilyrði. Það þarf nýja hugsun. Ef til er enn betri leið til að ávaxta þessa peninga fyrir hönd sjóðsfélaganna en framangreind leið, þá er um að gera fyrir lífeyrissjóðina eða einhverja aðra að benda á hana. Augljóst er að svona kerfisbreyting myndi þýða einhverja vinnu varðandi útfærslu en eins og öll önnur kerfi, gerð af mönnum þá er hægt að breyta lífeyrisskerfinu. Það er hægt að breyta því sjóðsfélögum til hagsbóta.

 

Að öllum líkindum er besta ávöxtun sem tæk er fyrir þegna þessa lands og sjóðsfélaga lífeyrissjóðanna, fjárfesting sem ekki er einungis mæld í vöxtum heldur einnig fjárfesting sem mæld er í góðu heilbrigðiskerfi. Til að viðhalda góðu heilbrigðiskerfi þarf að hafa gott starfsfólk. Læknar og annað heilbrigðisstarfsfólk, sérhæft á sínu sviði hefur sagt upp störfum hjá Landspítalanum meðal annars vegna vinnuaðstöðu.

Nú síðast sagði upp störfum forstjóri spítalans. Ég þekki fyrrverandi forstjóra spítalans ekkert en það þarf ekki sérstakan gáfumann til að sjá að þar fór besti forstjóri sem hefur verið á Landspítalanum fram að þessu. Vonandi kom jafn góður maður í hans stað. Læknar lýsa hve álag hefur aukist vegna þess að starfsfólk hefur sagt upp og nýtt starfsfólk fæst ekki í staðinn. Tæki hafa bilað þannig að krabbameinssjúklingar eru sendir heim án meðferðar.

 

Miðað við kostnaðaráætlun nýs Landspítala er kostnaður við fyrsta áfanga um fjörutíu og fimm milljarðar króna. Áætla má að hönnunar- og framkvæmdatími sé í kringum fjögur ár. Stærstur hluti af framkvæmdakostnaði kemur til á síðasta ári. Uppsafnaður vaxtasparnaður á fjórum árum er um eitt hundrað milljarðar króna. Er spurning hvað ber að gera? Ekki má gleyma því að samkvæmt stjórnendum spítalans sparast töluvert þar sem viðhaldskostnaður verður töluvert minni. "

Það er svo borðliggjandi finnst mér að ríkið taki þessa peninga til sín, jafnvel eitthvað afturvirkt líka. og noti það núna í neyðinni.

Hvaða gaman hef ég af því að fá núna greiddan lífeyri að frádreginni staðgreiðslu í stað þess að fá bara lífeyrinn. Sem hefði verið mun hærri ef lífeyrissjóðurinn minn hefði tapað minna á hlutabréfabraskinu í gegn um árin. Minni upphæðir til að braska með= minna tap eða eitthvað minni hagnaður í besta falli.

Það er miklu meiri hagnaður  fyrir mig í því fólginn að leysa vanda ríkissjóðs núna heldur en að lífeyrissjóðirnir eigi sífellt að koma að öllum dægurflugum sem stjórnmálamönnum sérstaklega af vinstra kantinum eru sífellt að gína við.  Gera tillögur um að lífeyrissjóðirnir komi að hinu og þessu. Lífeyrissjóðafurstarnir sem enginn kaus, frekar en kjörnir fulltrúar þjóðarinnar hafa síðasta orðið í öllum slíkum "framfaramálum".

Verkurinn er áfram landsmanna sjálfra. En hann er að hafa vit til þess að halda minna hæfu en háværu fólki (lýðskrumari er gott orð sem hefði mátt vera nefnt til verðlaun) frá ákvarðanatöku um grundvallaratriði eins og Icesave til dæmis.Velja sér betri forystumenn framvegis.

Bergur Hauksson bendir á fljótvirka leið til þess að leysa skuldavanda ríkissjóðs. 

 

 

Athugasemdir

[Gunnar Heiðarsson, 21.11.2013 kl. 11:40]

Sæll Halldór.

Ég hef áður tekið undir þennan málflutning þinn og geri það enn. En samhliða slíkri breytingu vil ég taka upp lífeyriskerfið í heild sér.

Þarna er verið að fikta með lögbundinn sparnað launþega og því algjörlega út í hött að þeir sjálfir fái engu um það ráðið hverjur handfjatla þá aura. Það fulltrúalýðræði sem ríkir við skipanir í stjórnir flestra sjóðanna er verra en nokkurntímann þekktist í USSR!

Þá er margt í lögum um þessa sjóði sem þarf að skoða nánar. T.d. mega sjóðirnir ekki lána fé nema með ávöxtun upp á 3,5%. Þetta segir að nánast útilokað er að koma raunvöxtum undir þá prósentu, sem aftur heftar verulega baráttu við verðbólguna. Eftir sem áður geta stjórnir sjóðanna fjárfest í fyrirtækjum án slíkrar ávöxtunarkröfu. Hver er munurinn?

Við hrun töpuðu lífeyrissjóðir 500 milljörðum króna og af þeim tapaðist um 150 milljarðar vegna lána til fyrirtækja Bakkabræðra. En þegar rætt er um aðkomu sjóðanna að uppbyggingu landsins er það ekki hægt vegna ávöxtunarkröfunnar. Þó eru þessir sjóðir að kaupa hluti í fyrirtækjum sem enginn veit hvort eiga framtíð fyrir sér!!

Það þarf því að taka lífeyriskerfið til algerrar endurnýjunnar og þar ætti auðvitað að vera krafa um að skattur yrði innheimtur við innlögn, ekki úttekt.

Meðan fólk er í vinnu og greiðir inn til sjóðanna, er það mun betur statt til að greiða skatt, en þegar það er komið á eftirlaun. Þar að auki myndi enginn launþegi verða var við þessa skattheimtu nema á launaseðlinum, þetta mun ekki skerða ráðstöfunartekjur á neinn hátt.

Fyrir eftirlaunþegann væri þetta einnig betra, hann vissi þá nákvæmlega hver hans laun yrðu.

Það er augljóst að þessi breyting myndi svo skila mun betri efnahag fyrir þjóðarbúið og sá bati kemur öllum landsmönnum til góða, nema kannski stjórnum lífeyrissjóðanna.

Vald stjórna sjóðanna er orðið svo mikið að það er hægt að tala um þá sem ríki í ríkinu.

[Eyjólfur G Svavarsson, 21.11.2013 kl. 12:30]

HA HA HA. Góð gulrót. Það er búið að stinga upp á þessu áður, að taka skattana fyrirframm. Hvar ætti svo að búa til tekjur á móti þessu eða ertu að tala um 1 ár í einu eða nokkur ár framm í tímann?

[Jóhann Kristinsson, 21.11.2013 kl. 17:46]

Kanski að það væri betra að hætta öllum verkalýðslífeyrissjóða braski og fara út í eftirlauna system sem hefur verið í gangi hér í USA til fjölda ára.

Þetta system er kallað 401K savings, enginn skattur er tekinn af fé sem er greitt í sjóðinn en skattlagt þegar tekið er út úr sjóðnum.

Svo er Roth IRA en það er tekinn skattur af greiðslu inn í sjóðinn, en enginn skattur þegar tekið er út úr sjóðnum.

Ég ef alltaf meiri trú á því að leifa fleiri en eitt val og það kemur til með að reinast betur en ef allir þurfa að sitja á sama kopi, so to speak.

Kosturinn við þetta er að 401K and Roth er stjórnað algjörlega af þeim einstakling sem á sjóðinn. Sem sagt ef fjárfestingafyrirtæki stendur sig ekki, þá getur einstaklingurinn farið með sinn sjóð eitthvað annað.

Annar kostur er að ef eigandi 401K eða Roth deyr þá fá ættingjar hvert einasta cent sem er í sjóðnum.

Sennilega eru séreignasjóðirnir á Íslandi eitthvað líkir þessu og væri því auðvelt að skipta út þessum verkalýðslífeyrissjóðum út.

En eitthvað finnst mér einhver USSR skítalykt að láta Ríkið sjá um lífeyrissjóði almennings, bara mín skoðun á þessu.

Kveðja frá Las Vegas.