Lífeyrissjóðirnir skili skattfé

er fyrisögn á grein sem bloggari laumaði í Mogga í dag. Fyrir þá sem ekki lesa það blað er greinin svona:

"kið hefur ekki tekið staðgreiðslu af neinu því fé sem greitt hefur verið inn í lífeyrissjóðina frá upphafi. Þess í stað eru útgreiðslur lífeyris skattlagðar. Þetta var gert í upphafi lífeyrissjóðakerfisins til þess að sjóðirnir yrðu fljótari að vaxa og dafna.

Það var gert ráð fyrir því í árdaga kerfisins að lífeyrissjóðir skyldu að lágmarki ávaxtast með 3,5% auk verðtryggingar. Þessi tala hefur síðan lagt grunninn að mun hærra vaxtastigi á Íslandi en í öðrum löndum. Verður þetta atriði mörgum ástæða til að krefjast inngöngu í Evrópusambandið og gjaldmiðilsskipta, þar sem húsnæðislán eru þar ódýrari en hér tíðkast.

Sjaldan er minnst á þá staðreynd að lán til atvinnurekstrar bera iðulega mun hærri vexti erlendis en hér tíðkast og þar eru vextir ekki lagðir við höfuðstól lána heldur staðgreiddir í hverjum mánuði.

Við blasir því við að ríkið er réttur eigandi að nærri helmingi alls fjár sem í lífeyrissjóðunum er. Eftir því sem næst verður komist nemur fjárhæðin sú meira en 1000 milljörðum.

Ríkið er að sligast undir vaxtabyrði af lánum sínum sem sögð er nema jafnvel 90 milljörðum árlega. Vandamál heilbrigðiskerfisins eru á móti alþekkt og eru talsvert minni en þessi upphæð. Hér skortir hjúkrunarrými fyrir aldraða og svo mætti lengi telja. Alls staðar vantar ekkert nema peninga.

Fengi ríkið þessa peninga núna til ráðstöfunar eru þeir til sem segja að það mundi skammt líða áður en ríkissjóður væri sokkinn í sömu skuldastöðu aftur. Kjörnum fulltrúum sé ekki hægt að treysta til annars en skuldasöfnunar og gjafgerninga fyrir lánsfé þar sem skattfé sleppir.

Auðvitað getur löggjafinn komið í veg fyrir slíkt og sett í stjórnarskrá.

Svo eru aðrir sem telja að búið sé að ofgreiða í lífeyrissjóðina við núverandi aðstæður. Gjaldeyrishöftin knýi nú sjóðina til óæskilegra fjárfestinga innanlands. Hér séu að myndast eignabólur og stjórnunarvöld séu að færast óeðlilega til ókjörins fólks í stjórnum lífeyrissjóðanna. Tímabundið megi því breyta iðgjöldum til sjóðanna. Enn aðrir benda á þær óæskilegu breytingar í þjóðfélagsskipun sem sjóðaveldið er að mynda.

Er engin millileið til í þessum málum sem menn gætu sætt sig við? Létta undir með ríkissjóði okkar sem er í vanda staddur? Kjósa svo fulltrúa framvegis af ábyrgð en ekki af kæruleysi? Velja ráðdeildarfólk fremur en ráðleysingja?

Má ekki ræða það að lífeyrissjóðirnir skili einhverju af því skattfé sem þeir eru með innanborðs, í ljósi erfiðra aðstæðna ríkissjóðs? "

 

Þá hafa menn það. Vonandi taka einhverjir málsmetandi menn undir þetta. Meira getur vesæll bloggari ekki gert. 

Athugasemdir

[Þórir Kjartansson, 28.12.2013 kl. 14:15]

Þetta er allrar athygli vert, Halldór og ætti að taka til rækilegrar skoðunar. Held nú samt að það sé ekki rétt hjá þér að lífeyrissjóðsgreiðslur hafi verið skattlausar frá upphafi og þess vegna eru þeir sem eru að taka úr lífeyrissjóði í dag  tvískattaðir að talsverðu leyti. En það skiptir ekki höfuðmáli í þessu sambandi. Fyrir tveim eða þrem árum lögðu sjálfstæðismenn til í fjárlagagerðinni að breyta þessu, þ.e. skatta strax lífeyrisgreiðslurnar, sem hefðu verið umtalsverðar tekjur fyrir ríkissjóð.  Þetta fannst mér góð tillaga, enda alltaf verið mjög skeptískur á þessa ofboðslegu sjóðasöfnun lífeyrissjóðanna. Þessi tillaga var auðvitað felld, af því að hún kom frá stjórnarandstöðunni.  Nú í nýliðinni fjárlagagerð var ég alltaf að búast við að Bjarni Ben myndi dusta rykið af þessum hugmyndum og hrinda þeim í framkvæmd. Aldrei heyrði ég minnst á það og sakna þess mjög og á örugglega eftir að spyrja stjórnarþingmenn út í það þegar færi gefst.  Í hruninu töpuðu lífeyrissjóðirnir 500milljörðum og þar með tapaði ríkissjóður jafnframt skattekjunum af því. Þetta verður örugglega ekki síðasta tap lífeyrissjóðanna og það eitt og sér ætti að styðja þá hugmynd að skatta lífeyrisgreiðslur við inn en ekki útgreiðslur.

[Hrólfur Þ Hraundal, 28.12.2013 kl. 14:47]

Ég varð stofn félagi að lífeyrissjóði.   Þá var sagt að við ungu mennirnir værum heppnir því þegar við kæmumst á lífeyrisaldur þá fengjum við meðaltals laun frá þessum sjóði.  Ágætt og svo hugsaði maður ekki meira um það.  Þegar ég var svo um fimmtugt þá leitaði ég uppi þennan sjóð sem þá var horfin inn  í kippu af öðrum sjóðum og kona svaraði í símanum.  Ég spurði hver líkleg staða mín yrði hjá sjóðnum þegar ég kæmist á lífeyris aldur.  Hún spurði um kennitölu og sagði að henni fengini, hvað ert þú að hugsa um þetta svona ungur maðurinn.  Ég sagði ekkert en hugsaði að líklega væri ekki svo vitlaust að hugsa um svona hluti áður en maður yrði alveg elli ær.   

Svo kom svarið, ég átti svona og svona marga punkta og gat fengið svona og svona mikið lán og möguleg gæti ég líka fengið viðbótar lán.  En mig vantaði ekki lán heldur að fá að vita hvernig þessi sjóður virkaði sem lífeyrissjóður þá ég þyrfti á að halda.  Því er ekki hægt að svara núna svarað þessi viðmælandi minn með þjósti.  Ég þakkaði þessari hrokafullu konu fyrir og hef ekki haft mikið álit á lífeyrissjóðum og tel að í þessu í efni liggi það eina vitlega fyrir íslendinga í fateignum. 

Sjúkur maður er ekki til stóræða og það sama á við um ósjálfbjarga ríkissjóð, en hann smitar og til að koma i veg fyrir frekara smit þá væri óvitlaust að láta hann hafa eign sína úr lífeyrissjóðunnum.  Eign Ríkissjóðs í lífeyrissjóðunnum kæmi hvergi betur að gagni en hjá honum sjálfum.  En um leið ætti ríkissjóður að hætta að stela af lífeyrisþegum ellilaunum þeirra.  

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 28.12.2013 kl. 15:34]

Fyrst af öllu þarf að gera breytingar á stjórnarskránni þar sem eignaupptaka undir sérstökum kringumstæðum er réttlætanleg og lögleg.  Fyrr en það kemst í gegn er tómt mál að tala um einhverjar skynsamlegar kerfisbreytingar á lífeyrissjóðasukkinu.

Þettar segi ég vegna þess að ég tel að við eigum að gera allar eigur lífeyrissjóðanna upptækar og gera tvennt:  1. Borga niður skuldir ríkissjóðs og aflétta gjaldeyrishöftum 2. Ríkið ábyrgist öllum sem náð hafa fullum réttindum í núverandi kerfi, vel útilátinn lífeyri sem menn geti lifað á.  Og það verði gert án skerðingar úr aalmannatryggingakerfinu sem samtímis verði aðlagað að raunverulegri aðstoð fyrir efnalitla.

[Halldór Jónsson, 28.12.2013 kl. 15:34]

Þórir, mig minnir nú að hugmyndin hafa þá bara náð til séreignarsjóðanna. Ég spurði Pétur Blöndal þá að þessu atriði en hann sagði meér að menn hefðu ekki treyst se´r til að gangna lengra. Akkúrat þetta með tap lífeyrissjóða. Það eru kölluð rimlagjöld í atvinnulífinu að geta ekki staðið skil á staðgreiðslunni. En hjá lífeyrissjóðum er þetta bara einhver tala sem ekki skiptir máli.

Hrólfur, mín upplifun er nákvæmlega eins og þín og

þín hugsun líka

[Þórhallur Kristjánsson, 28.12.2013 kl. 16:48]

Eignasafn lífeyrissjóðanna er orðið svo stórt að þeir geta ekki með góðu móti ávaxtað peninganna sem þar liggja. Því þarf ríkið að gefa út skuldabréf sem lífeyrissjóðirnir kaupa. Ríkið þarf síðan að greiða lífeyrissjóðunum vexti en stór hluti af eignasafni lífeyrissjóðanna er eign ríkissins. Ríkið er að kikna undan vaxtagreiðslum og er að greiða hluta af þeim vöxtum inn á sjóð sem myndar framtíðarskatttekjur ríkissins. Ríkið er samsagt að kikna undan vaxtagreiðslum til sjálf síns. Þetta er svolítið furðulegt.

Lífeyrissjóðirnir eru að fjárfesta framtíðarskattgreiðslur hins opinbera. Eignasafn lífeyrissjóðanna er um 2600 milljarðar og ef við gerum ráð fyrir því að skatthlutfallið sé 35% af þeirri upphæð þá er eignarhlutur ríkis og sveitafélaga rúmlega 900 milljarðar.

Í dag eru um 36 þúsund íslendingar 67 ára og eldri lifandi. Á atvinnumarkaði eru um 136 þúsund í fullri vinnu og rúmlega 30 þúsund í hlutastarfi.

Það er forvitnilegt að skoða hvaða áhrif breytingar á lífeyriskerfinu gætu haft á Íslandi.

Meðallaun þeirra 136 þúsund starfandi eru um 400 þúsund á mánuði.

Lífeyrisþegar sem eru um 36 þúsund greiða fullan tekjuskatt. Ef við gefum okkur að meðallaun lífeyrisþega sé 270 þúsund á mánuði þá greiða þeir um 22 milljarða í skatt til hins opinbera á ári.

Ef hið opinbera mundi innheimta alla sína eign sem liggur hjá lífeyrissjóðunum sem yrði að stórum hluta skuldbreyting þá mundu skuldir ríkis og sveitarfélaga og vaxtagjöld vera óveruleg á eftir.

Ef hið opinbera mundi síðan í framhaldinu innheimta skattinn strax en ekki láta lífeyrissjóðina ávaxta skattinn til framtíðar þá fengi hið opinbera miðað við 400 þúsunda meðallaun um 24 milljarða á ári í tekjur. Tekjuaukning ríkissins og sveitafélaga yrði um 2 milljarðar á ári miðað við núverandi kerfi og þá eru ekki teknir með þeir sem eru í hlutastarfi. Einnig mundi vaxtakostnaður ríkissins lækka um tugi milljarða á ári.

Tölurnar sem ég nota eru nálgun en ég tel þær sýna stöðuna nokkuð nærri lagi.

Miðað við hvernig lífeyrissjóðirnir hafa verið að ávaxta peninganna og að eignasafn þeirra er orðið of stórt fyrir fjárfestingakosti sem bjóðast þá sé ég ekki mikið vit í öðru en að breyta kerfinu í þá átt sem talað er um hér fyrir ofan. Skatttekjur ríkissins mundu aukast lítillega við þessa breytingu. Þeir sem mundu tapa á þessari breytingu er síðasta kynslóð af fólki sem ætlar að búa á íslandi. Meðan það kemur alltaf ný kynslóð sem greiðir skatta þá er bara verið að færa tekjurnar aðeins til í keðjunni. Einnig mundi þrýstingurinn á krónuna minnka mikið vegna minni fjárfestingargetu lífeyrissjóðanna.

[Jóhannes Laxdal Baldvinsson, 28.12.2013 kl. 17:12]

Skrýtið hvernig menn eru algerlega fastir í því að ekki megi leggja niður lífeyrissjóði og treysta launamönnum sjálfum til að leggja til hliðar og ávaxta sinn sparnað.  Nei, engu má breyta nema því augljósa að ríkið taki skattinn áður en sjóðafurstarnir tapa honum í gambli.  Come on!

[Júlíus Björnsson, 28.12.2013 kl. 20:01]

Social Security contribution , merkir í USA welfare system, í anda Otto von Bismark. Þetta er 35% lagt á allar útborgunar [reiðufé hlunnindi , risnu] veltur  til USA starfsmanna.  17,5 % á annað reiðfé sem einstaklingar hirða af markaði.  Starfmannhöldar skila allir því sama hlutfallslega  og skila helmingum hlutfalls lega jafnt í nafni starfsmann. Þannig er verið að   14,89% af heildar reiðfjárinnkomu [launum] allra einstaklinga  og  25,93 % af heildar launum veltum í USA.
Þetta er því fast hlutfall af heildar þjóðar innkomu á hverju ári síðan 1911 sem fer til greiða samtímis sameinginlega út grunn innkomu tryggingar  , heilsu tryggingar og ellilífeyri. Kannski ekki há upphæð á hin tryggða en skapar öryggi og stöðuga vsk. tengda eftirspurn í þjónustu sölu grunni.

Ísland er ekki með neitt hliðstætt grunn tyggingar kerfi til að tryggja stöðugleika  [sömu grunn eftirspurn í góðærum og kreppum].

USA er með vandmál að eigin mati: það er sumir tekja að 35% á fyrirtæki  megi vera 45% . 

Vinnuveitenda elli tryggingar er  frjálsar erlendis og viðbótar trygging.  Þess vegna er velta í þessum sjóðum öðruvísi en á Íslandi.

Það að fræðingar hér hafa aldrei bent á að flest öll vestræn ríki eru með samtíma öflugar efnahagsgrunntryggingar , segir allt sem segja þarf um ímyndunarafl Íslendinga.

þetta er 15% lagt á starfmenn [ríkisborgara] í UK. [National Securtity] 

Þjóðverjar fjármagna allt sitt grunn heilbrigðis og innkom tryggingar kerfi með 40% á útborgað til starfmanna.  Há mörk er að upphæð yfir  800.000 kr. í laun til þýsks starfsmanns miðað við mánuð, ber ekki velferðar skatt.   þannig  er Hámark sem er skilað í nafn starfsmanns til trygginga í grunni:   160.000 kr.
Þýskir árs þrepaafslátta skattar í Þýskalandi borga rekstur starfmanna stjórnsýslu.  Þjóðverjar er með skýra skiptinu á hvernig að endur veita til hinna tryggðu öll ár.  Síðan mun af sálfræðilegum ástæðum  látið vanta  0,5% í Almanna grunn velferða kerfið á hverju ári.  Það það tekið af of reiknuðum þrepasköttum.  

Við vinnu með skekkjur í reikningslíkönum.


Erlendis er LAUNMÖNNUM EKKI TREYST OG STARFMANNAHÖLDUM EKKI HELDUR.

ALLIR EIGA AÐ BÚA VIÐ MANNRÉTTINDI. ERLENDIS ER ÞETTA SPURNING UM AÐ HÆKKA 35% Í 40% .  [EÐA SKIPULEGGJA ENDUR FJÁRVEITINGU AÐ HÆTTI ÞJÓÐVERJA].

íSLAND ÞAR FYRST AÐ TAKA UPP  langtíma efnahagsgrunntryggingargjald  áður enn það fer að bera sig saman við velferðaríki.

Hér er eru hlekkir við helstu opinberu  velferðartrygginga kerfi heims.

Ég mæli með Ísland sé  eins í grunni. Fræðinga hér eru tossar  en ekki allir hinir í öðrum ríkjum þar sem umræður eru af viti.  

http://en.wikipedia.org/wiki/Social_security


Þjóðnýta restar af sukk kerfinu hér, sýna sömu stærðir [rúmmál í hlutfallslegu samhengi] af opinberum samtíma öryggisjóðum  og t.d. USA eða UK.  Sýna 0 framlag  það gerir Ísland í dag.


Spara hagvaxtartengda-neyslu til hvers?  

[Elle_, 29.12.2013 kl. 17:00]

Fólk á að ráða hvar það geymir peninga sem það sjálft á og/eða vinnur fyrir.  Það á ekki að vera undir forsjá ríkisins að stjórna hvar fólk geymir peninga eða ekki.  Það er kommúnistaleg og óþolandi forsjárhyggja yfir fullorðnu og sjálfráða fólki og Jóhann að ofan hefur mikið til síns máls um að fólk ráði þessu sjálft. 

Það þarf ekki endilega að leggja niður lífeyrissjóði en hafa þá allavega það manneskjulega að fólk geti fjarlægt peningana sína að vild.

[Elle_, 29.12.2013 kl. 17:01]

Jóhannes, ekki Jóhann, fyrirgefðu Jóhannes.

[Halldór Jónsson, 29.12.2013 kl. 19:39]

Þórhallur, þú hefur greinilega hugsað málið og ert á svipuðum nótum og ég.

Já Jóhannes, það er eins og kerfin séu alltaf óumbreytanleg.

Júlíus, þú ert að lýsa gegnum streymiskerfum sem eru öðruvísi en lífeyrissjóðakerfi.

Ég vildi heldur hafa blöndu af þessu þannig, að ég hefði mátt leggja fyrir verðtryggt í Seðlabanka í skúffu merktri mér. Hún myndi erfast til afkomendanna að því leyti sem ég væri ekki búinn úr henni. Vandamálið verður hjá þesim sem ekkert leggja fyrir í slíka skúffu, þeir sömu sem ekki borga í lífeyrissjóðina þar sem þeir vinna bara svart. Þeir eldast líka og þá þarf að sjá fyrir þeim.

[Halldór Jónsson, 29.12.2013 kl. 19:40]

Elle mín góða,

við erum á sömu línu þegar ég tala um skúffuna í Seðlabanka

[Júlíus Björnsson, 30.12.2013 kl. 01:14]

Ég vil einmitt hafa blöndu. Samtíma Gegnum Lífeyrisjóðkerfi [life pension system]eins og í Þýskalandi sem fjármagnar grunn heilsu geira  og grunnframfærslu skyldu sveitarfélaga með upphæð sem er fast hlutfall af heildar launum allra starfandi. Með 800.000 kr, mánaðar hámarki.  Þetta eru hér í dag um  350 milljarðar sem renna beint í Þýskar opinbera Trygginga stofnum  til að borga út hámarks upphæðir.  Þannig að Alþingismenn og borgarfulltrúar hafa engan aðgang að þessu gegnum flæði [USA er ekki eins hart]. Flæði sem lendir í höndum aðila sem eyða þessu öllu aftur í vsk. samtíma fjárfestingar.    þannig þegar kreppir í bruðli þá bitnar það ekki á efnahagsgrunn framleiðu, : smákökur, pylsur, súrkál  t.d.  Biðlistar verða minni. 

Öllum er svo frjálst án opinbera afskipta innan  ramma reglugerða að gera það sem það vill við sínar áunnu eignir. Spara eða eyða.

Ríkið getur ekki ábyrgst endalausa almanna  ávöxtun með veði í efnislegum  árs raunvirðisáttum. " Agriculture" og "Industry"   Servive þættir sem eru 100%  huglægir vaxa sem hlutfall af hagvexti á Vesturlöndum á hverjum degi síðust 35 ár.     Þegar að kreppir þá hefur 90% neytenda engan áhuga á mestum hluta þessara huglægu þjónustu eigna þátta.  Þá er það brauðið sem fer aftur að skipta öllu máli.   Efnishyggja er það sem tryggir almennar lífslíkur betur en huglægt raunvirði.    Þjóðverjar er sniðugir þeir hvíla sína móður náttúru og fá í staðinn að sjá um framleiðslu á vístölu bjór og íþrótta skóm.  Spánverjar Tómat, Pólland kjúklinga. Finnar Kalkúna. Þjóðverjar geta hvenær sem er byrjað framleiðslu á þessu aftur. Svíar spara sitt stál  og UK sín Kol. USA er með fjallgarða af endurvinnanlegu Kínversku drasli, og hefur sparði sín efni mjög mikið.   

Þessi dýrkun á huglægu raunvirði á Íslandi eru ekki Kapitalismi eða ávísun á efnislega velferð.   Svo eru það bara þjónustu laun  sem skila vsk. sem geta aukið hagvöxt.  Vsk. Borgar prófessora.

Ef hér eru reiknaðar PPP-krónur 1600 milljarðar þá er það allt sem er framleitt á einu ári og telst hafa reiðfjár ígildi til geta verið greitt út t.d. í arð.     Ef Ríkið er sagt taka 42% af því til sín, þá eru það 672 milljarðar. þar af fá ríkis lífeyrissjóðir um 140 milljarða en þörfin er 60 milljarðar í grunn lífeyrir.     Ísland framleiðir um 475 milljarða af efnislegu raunvirði ["AGRICULTUR" "INDUSTRY" .  TIL AÐ FÁ Í SKIPTUM   EFNISLEGT RAUNVIRÐI MEÐ FULLUM Trygginga, FASTEIGNA OG VELFERÐA OG TEKJUSKÖTUM EINSTAKLINGA FRÁ ÖÐRUM RÍKJUM.   HVAÐA KÖRFU Á AÐ VERÐTRYGGJA . EFNISLEGIR VERÐFLOKKAR eru margir.  Hver þjóð hefur sína þætti.   Huglægir komma þættir lækka að mínu mati PPP per íbúa.   Lámarka kostnað vsk. við letingja og glæpagengi.  Auka almenna eftirspurn eftir vsk. efnum sem flestir kunna að meta.   Íslendinga borðuð annan verðflokk af Saltfisk og var hann bestur,  ég borðið bara 1 flokk í Portúgal og var hann mikið betri, hlutfallslega minna af beinum og roði.  Ísland flutti inn þurkaðar baunir frá Póllandi og  sauð niður.  Fluttu inn 4. og 5 flokka af timbri frá Rússlandi, og flokkuðu  það besta frá á og  seldu sem 2 og 3 flokk. Ódýrir þrælar hér.  Gengis fals er sumum ríkjum eðlislægt.  Nýlendu  Ríki hafa alda gamla tölfræði.  T.d. þá um 1970 flutti USA inn skó frá Asíu, í risa fragt skipum , eitt skip kom með vinstri skó og annað með hægri.   Vandamálið á Íslandi  er að hér er lítið um fréttir af allskonar veðfalsi frá Stofnum Íslands.   Í USA og víðar er  veðfals daglegt vandamál. þar er líka og í  Kanada fljótt að bjóða svikara upp.

Þýskaland  samkeyrir innskatts skýrslur til framleiðenda og reiknar þannig út lámarks útsölu verð á einingu miðað við fjölda í hverfi.  Lið sem leggur ekki nógu mikið á  er ekki talið hæft eykur skatt byrðar hjá öðrum.      Of háar handhófs skatta prósentur sem líka mismuna lækka hagvöxt að mínu mati.  Ísland er kennslubók um  að reka óstöðugleika ríki.   Efnahagslegur Stöðuleiki er 100% verðtrygging.   Vaxta bætur á húsnæði hér eru bull, þar sem heimili sem borga minna en 33% af nettó ár reiðufjár innkom í jafngreiðslu veðskuld að meðaltali á 30 árum þurfa engar bætur ef grunnur efnahags er verðtryggður.   Viðhaldskostnaður er 100% á fasteign í 50% og fasteigna skattar og tryggingar önnur 100% þá er hámark á raunvaxta álagi umfram hækkun nýbyggingar kostanað max 1,99%.  það er 20% á útborgun lánadrottins fyrir verðtyggingu sem miðar VIÐ NÝBYGGINGAKOSTNAÐ.  Ríkið getur selt verðtryggð PPP skuld bréf milliliða laust til allra einstaklinga sem hafa þá efni á því.    Stjórnmálalið getur ekki ávaxtað almennt  hingað til.  Þetta er komma hugsjón  sem flest komma ríki hafa neyðst til að gefa upp á bátinn.  Ísland þard skipta um heila.   AGS er gengistillingar sjóður Sameinuðu þjóðanna með það að langtíma markmiði að gera allar PPP körfur um jörðina einsleitar: það er með sama innhaldi.  Aðferðin er sögð að auka huglæga þætti á vesturlöndum , og þá minnka þá annarstaðar.     Verðtryggja til lengri tíma en eitt ríkisstjórnartímabili er að verðtryggja með með veði í hinum efnislegu uppskeru þáttum í heildar hagvextinum.   Safna fasteignum fullum af bótaþegum er ekki glæsileg verðtrygging.  It sucks.