Forpokun Feminismans

er fyrirbrigði sem ég velti fyrir mér.

Í dag er Druslugangan farin til að mótmæla þeim orðum lögreglustjóra í Toronto að konur eigi ekki að klæða sig eins og druslur sem dragi að þeim kynferðisglæpamenn.  Sama hugsun og margir  Múhameðsmenn hafa gagnvart konum. Sé konum nauðgað þá hafa þær unnið til þess og þeim beri að refsa en ekki árásaraðilanum.  Fyrir liggja næg dæmi um framkvæmd slíkra mála meðal óþjóða án þess að hérlendir Femínistar láti sig miklu varða. Þessvegna eru konur best geymdar í búrkum með grímu.

Nú mun vandfundinn sá etnískur Íslendingur sem tekur undir sjónarmið þessa skringilega lögreglustjóra.  Þess meiri furðu vekur hvernig þeir sem kenna sig til Femínisma geta þaggað þær fréttir sem berast af pyndingum og morðum á fórnarlömbum nauðgana í hinum múslímska heimi. En sömu aðilar geta verið þess háværari í málum sem snerta afleiðingar ofbeldis sem múslímar eiga upphaf að?  Reyni að sveigja alla umræðu frá óþægilegum staðreyndum eins og umskurn kvenna og umsnúnu ofbeldi þar sem fórnarlömb verða að gerendum?   Beini hvessri sjónum að ómerkilegri þáttum eins og kynjahlutfalli á kontórum uppi á Íslandi og launamun?  

Hafa Femínistar forpokast í fáskiptum sínum fyrir fantaskapnum í furðuveröldum fatwa?