Stúdentsprófsstyttingin

hefur lengi lagst illa í mig.

Ég hef ekki viljað skilja það, hvernig núna er hægt að fullyrða að við sem urðum stúdentar 1957, höfum bara verið að slúgsa? Samsvarandi að ekkert verið að læra í 5. bekk. Og hægt hefði verið að læra meira í hinum bekkjunum.

Hvað hefði maður sagt þegar maður var búinn að klára 1957 skítsæmilega, að maður væri orðinn of gamall og maður hefði átt að vera búinn að læra þetta fyrir ári síðan? Hefði maður skilið þann sem hefði sagt þetta? Eða þá að skólinn væri of dýr miðað við að kenna svona lítið eins og við kynnum?

Dr. Reynir Eyjólfsson veltir þessu fyrir sér í Morgunblaðinu  í dag: 

....". Það er mín reynsla, að öflug undirstöðumenntun skiptir öllu máli til þess að hægt sé að ná umtalsverðum árangri í nýsköpun á stuttum tíma.

Því miður hafa kröfur til stúdentsprófs hér á landi hríðfallið frá því er ég var í skóla. Nýútskrifaðir lyfjafræðingar frá Háskóla Íslands kunna yfirleitt bara hrafl í ensku, eru varla talandi á dönsku, lítt læsir á þýzku og kunna ekkert í frönsku né latínu..........

Mér er tjáð, að þessi stórkostlega gengisfelling á stúdentsprófinu hafi verið gerð að fyrirmynd frá BNA, og þá er það gjarnan látið fylgja með, að BNA-menn séu fremstir á öllum sviðum. Þess er auð- vitað látið ógetið, að meginintellektían í há- skólum BNA kemur frá stúdentum frá erlendum menntaskólum, ekki sízt í Asíu, þar sem gerðar eru himinhærri kröfur en krossaprófa frá skólum í BNA.

Ég mun ekki fjölyrða um þetta frekar hér, en bendi á metsölubók N.N. Taleb: The Black Swan, Random House, 2010, máli mínu til frekari stuðnings. Með hliðsjón af þessu lízt mér afleitlega á áform um að stytta nám til stúdentsprófs úr fjórum árum í þrjú, sem er yfirlýst markmið núverandi menntaráðsmanns.

Meginröksemdirnar eru að hans mati tvær: Annars vegar „of hár aldur“ íslenzkra stúdenta (20 ár; ég varð stúdent 22 ára!) og svo „sparnaður“ upp á 3-4 milljarða kr. á ári.

Starfsgeta byggð á öflugri menntun verður ekki metin til fjár; sem viðmið má benda á, að velta Actavis er nú um 3.000 milljarðar króna á ári, eða um þúsund sinnum meiri en meintur „sparnaður“ ráðsmannsins.

Stytting náms til stúdentsprófs getur að- eins þýtt eitt: þ.e. enn frekari gengisfellingu á menntun stúdenta. Ég er ekki einn um það að hafa þungar áhyggjur af þessu máli.

Rektor MR, elzta og bezta menntaskóla landsins, hefur ítrekað reynt að fá undanþáguheimild frá menntaráðsmanni til fjögurra ára námsbrautar til stúdentsprófs en ráðsmaður hefur ekki látið svo lítið að svara þessum umleitunum. Hvort hér er um að ræða valdhroka eða fávísi veit ég ekki. Hitt er næsta víst, að ef svo fer fram sem horfir mun ráðsmaður ekki kemba hærurnar á stóli sínum eftir næstu alþingiskosningar."

Mér þykir vænt um þegar svo lærður maður sem dr. Reynir tekur undir þær hugleiðingar sem ég hef verið að rækta með mér. Mér finnast öll rök hníga að því að styttingin sé einungis gerð með lítilmótleg aurasjónarmið í huga. Á sama tíma var skrúfað fyrir Hraðbraut sem tók að sér að kenna pensúmið á skemmri tíma, án afsláttar. Það voru menn með mér sem gátu farið hraðar en ég vegna þroska eða greindar. Og víst er að ég var árinu of ungur ef nokkuð var þegar ég varð stúdent 19 ára gamall tralli. Mér fór að ganga allt námið betur þegar ég eltist.

Ég er algerlega sammála dr. Reyni um stúdentsprófið og finnast þessar tillögur móðgun við mína góðu kennara og rektora í MR. Mér finnst leiðinlegt að horfa upp á Illuga Gunnarsson skaða sig pólitískt og flokkinn minn líka á þessum tillöguflutningi um stúdentsprófsstyttinguna.