Neyðarréttur

hins kúgaða verkalýðs er að gera skrúfu og valda aðilum sem ekki koma að deilunni sem mestu tjóni. Alveg óvart auðvitað, þeir eru bara á milli steinsins og sleggjunnar.

En er þetta allt einhliða? Þegar svínin og kjúklingarnir fá framhaldslíf af því að ekki er hægt að fullnægja einu eða öðru formasatriði og eigendur horfa fram á milljónatjón vegna beitingar þessa heilaga neyðarréttar, þá spyr maður sig um gagnkvæmni?

Ef maður ræðst á Klitschko og kýlir hann skapast líklega  enginn neyðarréttur? Það á sjálfsagt að vísa málinu til réttra yfirvalda, salfræðimeðferðar brotaþolans og eineltisfræðinga? Ef bara ekki til uppeldismáladeildar Samtakanna 78?  Ef það er ekki afgreitt með að hann hafi verið fullur greyið?

Ég velti fyrir mér hversvegna eigendurnir safni ekki liði og leggi til atlögu við valdendur tjónsins? Slátri og selji án stimpla hvað sem hver segir?.Komi með kerrukjöt á göturnar handa hungraðri alþýðu? Það verða hvort eð er öll mál látin niður falla eftir verkfallið samkvæmt fornri venju?

Ég man eftir því þegar Gvendur Jaki og Kiddi Finnboga voru að hella niður mjólk fyrir fólki við Geitháls, að það var að myndast bardagasveit niðri á Laugavegi 11 sem ætlaði að þeim verkfallsvörðum þegar verkfallið leystist skyndilega. Ef stofnast hefði fólkorrusta þá, hefði Dagsbrún þá viljað semja um allsherjar sakaruppgjöf eins og raunin varð í lok verkfalls?

Það sem ég er að velta fyrir mér hvort neyðarréttur þolenda verkfallsaðgerða er eitthvað ómerkilegri en neyðarréttur verkfallsmanna? Sumstaðar hafa menn heimild til að verja hendur sínar og eignir á grundvelli neyðarréttar?