Öfug löggæsla

er þetta stred löggunnar að sitja fyrir bílstjórum í því skyni að reyna að hanka þá með prómille í blóðinu. Með þessu er löggan að angra borgarana með óþarfa slettirekuskap. Hún er ekki að koma í veg fyrir eitt eða neitt. Ökumaðurinn er í fæstum tilvikum að gera neitt af sér og myndi væntanlega klára sinn brotaakstur án áfalla.

Flest sæmilega vel uppalið fólk er fullfært um keyra ábyrgt þó það sé með eitthvað rauðvín eða bjór innanborðs. Vel siðað fólk myndi bara vanda sig enn meira við aksturinn.

Það er skríllinn, þessi lágklassa þursi,  sem er brjálaður fullur eða ófullur sem veldur öllum þessum leiðindum. Eignalaus og á ótryggðum bílum. Ekki venjulegur borgari.

Skríllinn kemur í veg fyrir eðlilegt líf almennings. Almenningur vill fara út að borða og fá sér rauðvín með matnum. Það er ekki hægt fyrir löggunni sem er sífellt að reyna að klekkja á borgaranum.

Af þessum ástæðum fær borgarinn heldur ekki keypt parkódín í apóteki. Skríllinn drekkur það í kók. Ergo fær ekki borgarinn parkódín. Það er hegðun lægsta samnefnarans sem stjórnar öllu áreiti á venjulegt fólk. 

Í Bandaríkjunum er svona löggæsla óþekkt. Lögreglan stöðvar ekki bíla nema eitthvað sé athugavert. Viðurlögin við fylleríi við akstur  eru hinsvegar mjög hörð og bandarísk tugthús eru eitthvað sem fæstir vilja reyna tvisvar. Lögreglan sinnir því frekar að stöðva ofbeldi, rán og gripdeildir og skjóta fólk við þá iðju. Hún liggur ekki í leyni nema við hraðamælingar sem er annars eðlis en þefara fyrirsátir.

Auðvitað á enginn að keyra fullur og maður er svo skíthræddur við að missa teinið að maður tekur ekki nokkurn sjéns. En fyrir bragðið finnst manni Ísland vera fangelsi og reservat þar sem menn eru að byggja upp túrisma en rífa hann niður með úniformeruðu ofbeldi löggunnar. Íslendingar geta verið án þessarar sveitamennsku sem birtist í öfugri löggæslu sem ekki gengur út á að hindra afbrot heldur að sanna þau á svo til saklaust fólk.