Er kerfillinn ætur?

Svo segir í Fréttablaðinu: 

 „Við ætlum ekki að missa berjamóana okkar undir lúpínu,“ segir Aldís Hafsteinsdóttir, bæjarstjóri í Hveragerði, þar sem hafið er átak gegn útbreiðslu lúpínu, kerfils og njóla. Bæjarráð Hveragerðis sam- þykkti átakið fyrir rúmri viku. Slá á alla lúpínu við Suðurlandsveg og í Þverbrekkum og er því jafnframt beint til Hvergerðinga að slá kerfil og njóla „í öllum heimagörðum og hvar sem því verður við komið“ eins og segir í samþykktinni.

Algjör sprenging hafi orðið í útbreiðslu lúpínu í íslenskri náttúru í sumar og að lúpína sé dæmi um ágenga erlenda plöntu sem numið hafi land og dreift sér um stór svæði með tilheyrandi neikvæðum áhrifum á lággróður. „Nú er svo komið að sjá má smærri breiður lúpínu á víð og dreif um bæinn og sérstaklega er það áberandi í kringum þjóðveginn og í móunum í kringum byggðina,“ segir í samþykktinni. „Við kærum okkur ekki um að gróðurþekjan hjá okkur verði svona einsleit. Hveragerði er ekki nema níu ferkílómetrar þannig að við eigum að geta haldið ákveðnum svæðum lausum við svona óværu,“ segir Aldís.

Sem fyrr segir er skorað á íbúa að taka þátt í átakinu. „Umhverfisdeildin hjá okkur hefur verið vakandi fyrir því lengi að kerfill, njóli og lúpína eru ekki plöntur til að hafa inni í byggðinni. Það er mikilvægt að fólk geri sér grein fyrir því að þetta eru ekki garðplöntur,“ segir bæjarstjórinn."

 

Svo er þessi frátt í Mogga:

"„Ef við sjá­um hundasúr­ur í görðum bönk­um við upp á og spyrj­um hvort við meg­um taka þær,“ seg­ir veit­ingamaður­inn og einn eig­enda Slipps­ins í Eyj­um, Gísli Matth­ías Auðuns­son. Hann lokaði veit­ingastaðnum í há­deg­inu í vik­unni til þess að leita af hundasúr­um og öðrum jurt­um og birgja sig upp fyr­ir þjóðhátíð.

„Fólki finnst þetta bara skemmti­legt. Þetta er svo lítið bæj­ar­fé­lag og all­ir eru til­bún­ir að hjálpa,“ seg­ir Gísli aðspurður hvernig fólk taki í þessa heim­sókn.

Mat­reiðslan á Slippn­um er ör­lítið óhefðbund­in þar sem veit­ingastaður­inn nýt­ir aðallega hrá­efni af eyj­unni. Kokk­ar og þjón­ar hafa því gengið um í leit af blóðbergi, hundasúr­um, kerf­il, rabba­bara og öðrum jurt­um...."

Og svo ég segi mína meiningu um þessar jurtir, þá man ég það frá því ég var að ríða út í gamla daga með pabba, Einari Sæm, Mánga Stephensen Stebba, Haffimann á Lafinu, Völundarfólkinu  og fleiri höfðingjum, hversu holtin voru grýtt og níðangursleg í kringum Reykjavík. Það var helst að ræktunin hans Gvendar blinda skæri sig úr. Núna er holtin þakin grænum og stundum bláum breiðum af lúpínunni og landið er að breytast úr brúnu í grænt. Ég líki því ekki saman hver breyting er á orðin bara á minni ævi.

Og það er staðreynd sem ég þekki sjálfur, að lúpínan fer ekki yfir íslenskan berjamó. Og að hún hopar sjálf fyrir grasi og birki þegar hún er búin  að bjarga örfokinu. Sjáið þetta sjálf í hliðinni vestan Rauðavatns.

Hvað skyldi verða ef hægt verður að éta kerfilinn og lúpínuna? Hann Ævar hjálpaði fólki í neyð með lúpínuseyði.

Er eitthvað sem vioð ekki vitum um bæði kerfil og lúpínu?

Aldís mín farðu þér hægt og gerðu lúpínuna frekar að bæjarblómi Hveragerðis.