Stjórnarskrárþvælan

er barin í síbylju af Þorvaldi Gylfasyni í Frettablaðinu og allskyns spámönnum hans og hans nóta  í tíma og ótíma.

Núna heldur einhver kona(náði ekki nafninu) í umræðuþættinum  á Sprengisandi því fram að hún ætli að ljúka stjórnarskrármálinu í sátt við þjóðina. Þá þýðir það að ég eigi að samþykkja moðsðuna frá stjórnlaganefndinni hérna um árið. Fjandinn fjarri mér að ég skuli nokkru sinni greiða slíku endemisplaggi atkvæði.

Gagnsetning þessa máls og framleiðslan var og er bara pólitísk atlaga að lýðveldinu Íslandi af hálfu komma og krata sem var gerð til að afsala fullveldinu í hendur ESB. Það átti að ljúga því að þjóðina að hana vantaði allra mest stjórnarskrá og þesvegna hefði bankahrunið orðið. Það átti að hólka þessu í gegn í skjóli nætur í rústareyknum frá hruninu. Þjóðin mætti auðvitað ekki í ómerkilega kosninguna um þetta hvað þá að hún samþykkti þetta með afgerandi hætti. Og Hæstiréttur ógilti svo kosninguna sjálfa til viðbótar. 

Svo kemur ábyrgðarfullt fólk og heldur því fram á Sprengisandi að þetta skuli ofan í þjóðina ef ekki eigi illa að fara. Þetta líka endemis plagg, fullt af mótsögnum og orðaleppum sem ekkert erindi eiga í stjórnarskrá, berandi aðeins vitni um moðsuðuna og óþjóðhollustuna í höfðum nefndarmannanna.

Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands þarfnast síðast leiðbeininga frá því fullveldisafsalsfólki  sem leiddi vinnuna við það endemsplagg sem stjórarskrárfrumvarp Þorvaldar Gylfasonar og hans nóta varð. Það má breyta því smáræði sem breyta þarf að bestu manna yfirsýn. En við þurfum ekki Þorvald Gylfason til þess. 

Vonandi fer þessi stjórnarskrárþvæla að gleymast Íslendingum eins og hver önnur gömul skítalykt.

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 28.2.2016 kl. 13:04]

Framsóknarflokkurinn gerði samningu nýrrar stjórnarskrár að skilyrði fyrir stuðningi sínum við minnihlutastjórn Jóhönnu Sigurðardóttur 2009. Þorvaldur Gylfason kom hvergi nærri því.

Úr þingflokki Sjálfstæðismanna kom hugmyndin um Þjóðfundinn um málið í kjölfarið. Þorvaldur Gylfason kom hvergi nærri því.

Guðrún Pétursdóttir, bróðurdóttir Bjarna Benediktssonar eldri, stjórnaði í framhaldinu af röggsemi mikilli vinnu sérstakrar nefndar við undirbúning vinnu við stjórnarskrána sem útbjó 800 blaðsíðna lagaefni með aðstoð sérfræðinga um lög og rétt.

Þorvaldur Gylfason kom hvergi nálægt þessu.

Formaður stjórnlagaráðs var Salvör Nordal, varaformaður Ari Teitsson, fyrrum frambjóðandi fyrir Framsóknarflokkinn, formenn þriggja nefnda voru Katrín Fjeldsted, fyrrum alþingiskona og borgarfulltrúi fyrir Sjálfstæðisflokkinn, Pawel Bartozhek, mikill frjálshyggjumaður og Silja Bára Ómarsdóttir.

Enn vantar nafn Þorvaldar Gylfasonar í þessa upptalningu.   

[Sindri Karl Sigurðsson, 28.2.2016 kl. 13:54]

Það er ekki ónýtt að vera með þessi nöfn í skildi og standa síðan eins langt í burtu frá átökum og hægt er, með talanda að vopni.

[Jón Steinar Ragnarsson, 28.2.2016 kl. 14:26]

Ómar minn, viltu vinsamlegast hætta að klifa á þeirri sögufölsun að stjórnarskrármálið eigi rætur hjá framsókn. Þú veist betur en lýgur samt eins og þú ert langur til.

ESB umsóknin og stjórnarskrármálið er sama mál. Bráðabirgðarstjórnin ætlaði að nota sér panikkið eftir hrun til að koma okkur í sambandið á 6-8 mánuðum. Til þess þurfti gagngerar breytingar á stjórnarskrá og það strax. Þá átti strax að setja inn bráðabirgðarákvæði um að þjóðaratkvæði dygðu í stað tveggja þinga samþykktar.

Þetta hugnaðist Framsóknarflokknum ekki og þeir settu það sem skilyrði við stuðningi við stjórnina að hætt yrði við þessi áform og að stofnað yrði stjórnlagaþing um malið.

Lestu fréttina í meðfylgjandi link frá byrjun árs 2009 og þá ættirðu að skilja það sem þú neitar að skilja.

http://www.visir.is/stjornarskra-breytt-fyrir-esb-adild/article/200938564492

Feneyjanefnd evrópusambandsins var í upphafi beðin um greinargerð um það hverju þyrfti að breyta í stjórnarskrá til að gera okkur gjaldgeng í sambandið. Þeirri skýrslu var skilað 2010 og lögð til grundvallar þeim þáttum sem taldir eru upp í lögum um stjórnlagaþing.

Í lögunum eru átta atriði talin til byggð á þessu og sjöundaatriðið varðar framsal fullveldis. Þetta meginatriði og ástæða fyrir öllum sirkúsnum er svo hvergi nefnt í þeim sex spurningum sem settar voru fram í svokölluðum þjóðaratkvæðum um stjórnarskrá.

Til að blekkja almenning um að þetta væri einhverskonar grasrótarstarf, var svo settur af stað sirkús þar sem fólki var safnað í íþróttahús og látið gera hópeflisæfingar þar sem nokkur stikkorð og hugtök voru undirstrikuð (heiðarleiki, gagnaæi etc.) nokkuð sem hvorki nýttist né var í nokkru samhengi við það sem fyrir lá.

Eftir að hæstiréttur dæmdi stjórnlagaþing ólöglegt, þá gekk Jóhanna gegn æðsta dómsvaldi og stofnaði stjórnlagaráð með úrvali af ólöglega kjörnum stjórnlagaþingsfulltrúum. Mörgum sem ofbauð valdníðslan og drógunsig út svo eftir sátu þeir sem siðrof lá í léttu rúmi. Þ.a.m. þú. 

Nú, eftir að stjórnlagaráð hafði lokið því að tæta sundur grunnlög landsins, þá var árangurinn aftur borinn undir Feneyjanefnd, sem skilaði áliti sínu 2013, sem í stuttu máli sagði drögin ekki á vetur setjandi og að m.a. væru allt of margir fyrirvarar á framsalsákvæðum, sem gerði það að verkum að þessi stjórnarskrá var í þessu tilfelli verri en sú gamla. Með þessum fyrirvörum var ekki hægt að ganga í sambandið né semja um neitt, né opna þá stóru kafla er sneru að framsali valds.

Þar með féllu bæði málin á sama tíma árið 2013, enda sama mál.

Nú vita menn sem er að það þýðir ekki að hugsa um að opna aðildarviðræður aftur fyrr en búið er að keyra framsalsákvæðin í gegn og laga stjórnarskránna að vilja ESB og Feneyjanefndarinnar. Þessvegna er engin áhersla á umsóknina nú, en þess ákafari á stjórnarskránna.

Þessvegna gráta háskólaprófessorar með ESB blæti það að framsalsákvæði væru ekki afgreidd í vinnu núverandi nefndar. Þeir vita líka sem er að enn er bráðabirgðarákvæði í stjórnarskrá sem sett var inn í pólitískum hrossakaupum undir lok síðasta kjörtímabils sem leyfir þeim að sneiða hjá tveggja þinga ákvæðinu. Þetta bráðabirgðarákvæði er opið fram í júní 2017, svo mönnum liggur ósköpin á.

Þær blekkingar sem hafðar hafa verið í þessu máli jaðra við landráð, ef þær eru það ekki.

allt skal gert til að halda þjóðinni í þeirr blekkingu um að þessi tvö mál séu aðskilin og óskyld. Rýniskýrslur sambandsins sem opinbera þessi tengsl væntanlega, fást ekki birtar, þótt þær eigi að heita opinber gögn og nokkuð víst að frumkvæðið að þeirri leynd liggur ekki síður hjá Samfylkingunni en sambandinu sjálfu.

[Jón Steinar Ragnarsson, 28.2.2016 kl. 14:35]

Framsókn sló einfaldlega vopnin úr höndu samfylkingar í byrjun árs 2009 með skilyrðum sínum og klúðraði forgangnum í aðildarferlinu með að tefja stjórnarskrármálíð. Forgangurinn fór út um gluggann og þessvegna varð allt það dæmalausa klúður sem eftir fylgdi.

það var ekki hægt að klára aðildarumsókn nema að undangengnum stjórnarskrárbreytingum og þá helst framsalsákvæðum. Það mátti ekki einu sinni opna kafla er sneru að framsali hvað þá loka þeim.

Aldrei mætti segja sannleikann. Jafnvel menn eins og Ómar Ragnarsson voru nytsamir sakleysingjar í þessu laumuspili og héldu jafnvel að hrunið hafi orðið vegna ágalla í stjórnarskrá og að starf þeirra væri göfugt og þarft. Vissu ekki að þeir væru að taka í þátt í svikum við sitt eigið föðurland og skiluðu því drögum, sem voru algerlega ónothæf í því samhengi sem þau voru ætluð frá upphafi.

[Jón Steinar Ragnarsson, 28.2.2016 kl. 14:42]

Það er að lokum rétt að nefna að það var Gísli Tryggvason sem átti hugmyndina að Stjórnlagaþingi á meðan hann sat í Framsókn. Hann gekk svo úr Framsókn í undanfara kosninga og var einn af stofnendum Dögunnar, sem barðist fyrst og fremst fyrir stjórnarskrármálinu ásamt Þorvaldi Gylfasyni.

[Halldór Jónsson, 28.2.2016 kl. 15:05]

Ómar, þú lést Þorvald hnoða þig og þæfa í þessu máli öllu. Á milli ykkar skoðana í stjórnarskrármálinu  fer ekki pappírsþykkt það ég hef séð. 

Þakka þér fyrir Jón Steinar að taka hann Ómar Ragnarsson í bakaríið og rifja þetta upp fyrir honum með þessari yfirgripsmiklu yfirferð á sannleikanum í stjórnarskrármálinu. 

[Jón Steinar Ragnarsson, 28.2.2016 kl. 15:10]

Hér er slóð á skýrslu feneyjanefndarinnar um það hverju þyrfti að breyta í stjórnarskrá, að beiðni samfylkingarinnar, til að gera okkur gjaldgeng í evrópusambandið.

http://www.venice.coe.int/webforms/documents/default.aspx?pdffile=CDL-AD(2010)001-e

Drög að breytingum frá Ómari og co, voru síðan send Feneyjanefndinni til umsagnar og skilaði hún falleinkun á drögunum 2013 þar sem m.a. Var gagnrýnt að of margir fyrirvarar væru á framsalsákvæðum. Þetta varð til þess að bæði stjórnarskrármálið og sambandsumsóknin féllu á sama degi í lok kjörtímabilsins. Það var aldrei ákveðið að gera "hlé" á neinu, heldur varð einfaldlega ekki lengra komist. Hér er sú skýrsla.

http://www.althingi.is/pdf/venice.coe.pdf

Menn geta svo spurt sig þeirrar áleitnu spurningar af hverju evrópusambandið var umsagnaraðili og leiðandi í öllu þessu ferli hjá sjálfstæðri þjóð.

Áttu svör Ómar?

Getur upplýst okkur nákvæmlega hvert var upphaf þessa máls og ástæða í þínum huga? 

Hafðu eitthvað af stikkorðum hópeflisæfinganna sem kallaðar voru þjóðfundur í huga við svarið. T.d. Heiðarleiki.

[Sindri Karl Sigurðsson, 28.2.2016 kl. 16:05]

Ég ætla að leyfa mér að færa þessa færslu þína Halldór og Jón Steinar, yfir á fésbókina hjá mér.

Þið skammið mig bara ef þið eruð ósáttir en það breytir engu, svo því sé til haga haldið.