Kjarnorkuframleitt íslenskt rafmagn

er Lowana Veal að skrifa um . (Þeir sem ekki geta lesið ensku geta þýtt þetta á Google Translate):

"I hereby announce a competition: find a nuclear power station in Iceland. If you can’t do that, a coal mine would do.

In point of fact, Iceland doesn’t produce electricity using nuclear power or coal, as 99.99% is produced by renewable sources – the remaining 0.01% is produced by diesel. But because Iceland is now part of the European internal energy market, it has implemented Directive 2009/28/EC on promotion of the use of energy from renewable sources. Together with regulations from AIB, the Association of Issuing Bodies, this means that other countries can “buy” renewable energy quotas from Iceland to increase their own quota of renewable energy. Icelanders then get the equivalent share of non-renewable energy detailed on their electricity bills once a year, equivalent to the amount of “green certificates” sold. So if not many green certificates are sold in a year, the percentage of nuclear energy, coal and oil-derived electricity is lower than if many certificates are sold.

This situation is ludicrous enough in itself, and I’d call it greenwashing (referring to the counties buying the certificates). But there’s a twist. Iceland prides itself on its “clean” image, especially when it comes to tourism, fish and agricultural products. So it’s not good for the image to have nuclear power effectively listed as an Icelandic energy source. However, ON, Iceland’s energy body that sees to geothermal power plants amongst other things, has come up with a solution for farmers, tourist bodies and other complainants: they can “buy” a clean image for a monetary sum and get in return a certificate saying that all the electricity their concern uses comes from renewable sources.

Totally, utterly absurd."

Þetta er áreiðanlega fagnaðarefni fyrir Samfó og Benedikt í Viðreisn. Almennt ætti þetta að hveta til þess Íslendinga að athuga með Thorium virkjun af meiri áhuga. Hún myndi skapa grundvöll fyrir sæstreng hraðar en nokkuð annað.

Þetta sýnir okkur hvaða dásemdir EES er að færa okkur á hverjum degi fyrir utan Schengen og þúsundir hælisleitenda, stóraukinn innlendan raforkukostnað ásamt margri annarri vitleysu.Drögum okkur út úr skilyrðislausu Evrópusamstarfi og höldum bara því sem vit er í.

Kjarnorkuframleitt íslenskt rafmagn er varla auglýsing fyrir Ísland meðan við ekki þurfum þess? 

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 2.6.2017 kl. 10:41]

Nú þegar er verið að koma á fót stóriðju hér á landi sem þarfnast innflutnings á hundruðum þúsunda tonna af kolum á hverju ári.

Sjór gengur á land fyrir vestan Grindavík og Reykjanes og Hellisheiði hafa á áratug sigið um allt að 18 sentimetra vegna þess að orkuöflunin á þessum svæðum er hrein rányrkja, hvorki endurnýjanleg né hrein orka.

Orkan á svæðunum hefur þegar fallið um fimmtung eða meira og til að standa við orkusölusamninga til stóriðju til 40 ára verður það ódýrast fyrir okkur að byrja aftur að hita húsin okkar með kolum, úr því að kolanotkun á Íslandi er hafin hvort eð er.  

[Ágúst H Bjarnason, 2.6.2017 kl. 13:17]

Sæll frændi:

Lausnin á þessu vandamáli sem Ómar fjallar um er auðvitað að reisa kjarnorkuver, helst þóríum. 

Samkvæmt yfirlýsingu Orkuveitunnar notar hún þegar kjarnorku til að framleiða 24% raforkunnar sem hún selur.

Geislavirkur úrgangur er gefinn upp sem 0,72 mg/kWh, og er því auðvelt að reikna heildarlosunina.

Sjá:

https://www.on.is/sites/default/files/upprunaabyrgd_raforku_orku_natturunnar_19-06-2014.pdf

[Hörður Þormar (IP-tala skráð) 2.6.2017 kl. 14:22]

Mér hefur lengi fundist þóríum kjarnaofn vera spennandi kostur til orkuframleiðslu en nú renna á mig tvær grímur:Atomkraft ohne Risiko? Der Flüssigsalzreaktor | Harald Lesch (Re-Upload)