Var það ekki hjartaskerandi?

að hlusta á blámanninn nýkomna frá Uganda sem lýsti öllu því sem hann varð að líða fyrir að vera hinsegin. Pabbi hans hótsði að drepa hann og fjölskyldan útskúfaði honum, hann var laminn og hrakinn og ég veit ekki hvað. Nú getur hann verið ofsalega hamingjusamur hann sjálfur í Mosó.

Spurningar sem vöknuðu hjá mér voru:

Af hverju var hann að kalla þetta allt yfir sig sjálfur? Gat hann ekkert séð fyrir og velt fyrir sér að þegja?

Hver ætlar að fylgjast með því að öll stórfjölskyldan hans sem var svona vond við hann að hans eigin sögn, sé bara ekkert svo vond lengur og flytji öll til Mosó á grundvelli nýju útlendingalaganna þeirra Unnar Brár og Proppé? 

Mikið geta svona sögur skorið í hjartað, sérstaklega ef maður heldur að þær séu sannar.

 

Athugasemdir

[Ómar Ragnarsson, 23.3.2018 kl. 01:06]

Í götunni sem ég ólst upp í var einn drengur hinsegin og varð fyrir öllu því sem slíkir drengur gátu orðið fyrir, ekki bara frá upphafi, heldur mestallt sitt líf. 

Þetta kom strax fram þegar hann vildi frekar leika sér með dúkkur en bíla og var hæddur fyrir. 

Og þá er bara spurt: Af hverju var hann að kalla þetta yfir sig sjálfur? 

Gat hann ekkert séð fyrir og velt fyrir sér að þegja?

Það er ekki spurt: Af hverju þurftu allir að hæða hann, spotta, leggja í einelti og eyðileggja mesta hluta lífs hans. 

Nei, það virðist vera talið eðlilegt. 

[Halldór Jónsson, 23.3.2018 kl. 02:08]

Sumir koma seint úr skápnum og þá að yfirlögðu ráði. Verða þeir menn ekki að meta kosti og galla?

Ég þekki ekki sögu negrans frá Uganda. En ef þetta að vera hinsegin er svona slæmt þar, hefði hann ekki átt að vega og meta? Geta menn ekki lifað án þess að þjóna kynhvöt sinni og finna henni stað hjá öðrum? Eitt sinn var sagt: Sjálfs er höndin hollust osfrv. Kynsvelti er úrræði sen nenn verða að hugleiða ef það er til að bjarga lífi og limum.

Það er alltaf ljótt að leggjast á minni máttar. Börn eru grimm innbyrðis. Ég hygg að það hafigetað verið fleiri ástæður fyrir því að enginn hjálpaði honum. Eða gerðir þú það Ómar? 

[Jón Þórhallsson, 23.3.2018 kl. 08:50]

Nógu er nú ástandið orðið slæmt fyrir á íslsndi;

kynvillingar eru farnir að tröllríða öllu stjórnkefinu.

Þeir eru komnir í æðstu söður víða í landinu og eru farnir að gera út frá þeim stöðum með sína kynvillu á kostnað SANN-KRISTINS FÓLKS.

Hættið að flytja inn kynvillinga sem að eru líklegir til að breiða út smitpestir.

[Vagn (IP-tala skráð) 26.3.2018 kl. 11:22]

Kynlíf svartra karlmanna virðist vekja sérstakan áhuga hjá gömlum körlum eins og Halldóri, Valdimari Samúelssyni og Jóni hinum sannkristna, þrátt fyrir yfirgengilega fordóma þeirra. Valdimar hefur gengið svo langt að fara upp í Mosó til að fylgjast með þeim og skrifa um "stælta glansandi olíuborna líkama" þeirra.

Margt hafa þeir félagar skrifað um útlendinga og ekki er arfleið þeirra á ritvellinum geðsleg. Að vera afkomandi eða ættingi svona manna hlýtur að vera súrt. Ætli þeir hafi einhverntíman velt fyrir sér að þegja?

[Sigurður M Grétarsson, 26.3.2018 kl. 13:19]

Vandamálið er ekki það að menn segi frá kynhvöt sinni. Vandamáið er að þeir eru ofstóttir fyrir að gera það. Lausnin felst ekki í því að samkynhneygðir þegi um kynhvöt sína heldur að ofsóknum gegn samkynhneitðum sé hætt. Á meðan samkynhneigðir eru ofsóttir í sumum ríkjum þarf að veita samkhynhneigðum frá þeim ríkjum skjól annars staðar rétt eins og öðru ofsóttu fólki.

[Ævar Þór Magnusson (IP-tala skráð) 26.3.2018 kl. 20:23]

ég velti fyrir mér má ekki aflima svona kynþáttahatara eins og þig ? Þvílík níðings skrif. ættit að hugsa um að taka eigið líf því fólk eins og þú, er samfélagsmein sem á að útrýma.