Alhæfingar Styrmis

vekja nokkra furðu mína sem oftar.

Styrmir skrifar:

" Bandaríkin hafa verið kjölfestan í alþjóðamálum frá því í heimsstyrjöldinni síðari. Þau hafa verið það afl, sem hefur skipt sköpum í átökum lýðræðisríkja og alræðisríkja, fyrst í viðureigninni við Þýzkaland Hitlers og síðar í kalda stríðinu. Þessi staða hefur ekki bara byggzt á hernaðarlegum og efnahagslegum styrk þeirra, heldur líka þeim siðferðilega styrk, sem fylgt hefur bandarísku lýðræði.

Smátt og smátt er að koma í ljós, að Bandaríkin eru að missa þessa stöðu á alþjóða vettvangi. Háttsemi Donalds Trumps í Hvíta Húsinu er að skapa tómarúm í samskiptum þjóða á heimsvísu, sem veldur því að alræðisríki eru að eflast og staða lýðræðisríkja að versna.

Þessi pólitíska framvinda fer saman við þá þróun að þungamiðjaviðskipta og atvinnulífs er að færast til Asíu, þar sem Kína undir stjórn Kommúnistaflokks ræður för.

Það er erfitt að sjá, að á þessu verði nokkur breyting á meðan forseti Bandaríkjanna er aðhlátursefni fólks um allan heim."

Hvaðan koma Styrmi rök fyrir því að Kína sé að taka yfir heimsforystuna? Þetta hagkerfi á brauðfótum undir grimmilegri einræðisstjórn á pari við NASPD Hitlers? Bara af því að Trump leyfir sér að leiðrétta viðskiptalegt ranglæti? 

Trump er ekki aðhlátursefni heimsins. Miklu fremur vekur hann aðdáun fyrir að þora að ráðast gegn ríkjandi aðgerðaleysi síðustu forseta. Þvert á móti hafa ráðstafanir hans djúpstæð áhrif á einræðisríkin Kína, Norður Kóreu og Íran.  Athafnir hans á alþjóðasviðinu hafa gert heiminn friðvænlegri en áður þó að aðgerðaleysi hans gegn framferði Saudi-Arabíu sé honum ekki til framdráttar.

Sem betur fer er Trump Bandaríkjaforseti að hafa bætandi áhrif um allan heim þó mörg ljón rísi upp á vegi hans svo sem við er að búast þó ekki telji ég alhæfingar Styrmis Gunnarssonar til þeirra.

(En ég er ánægður með að Styrmir er í Z-klúbbnum með okkur Þorvaldi Gylfasyni)

Athugasemdir

[Tómas Ibsen Halldórsson, 28.9.2018 kl. 11:04]

Mikið er ég þér sammála Halldór. Maður gæti haldið að Styrmir fái sínar upplýsingar hjá RUV. Trump er maður sem þorir og framkvæmir það sem hann lofar. Hann hefur hrist rækilega upp í elítunni og ekki veitti af. Raunin er að okkur vantar einn slíkan sem Trump er til forystu hér á landi.

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 28.9.2018 kl. 12:51]

Ekki veit ég hvort þetta er rétt hjá Styrmi varðandi Kína en þú hlýtur að gera þér ljóst að bandaríkin hafa sýnt á sér háttsemi sem rýrir traust þeirra austanhafs. Ég nefni sem dæmi kröfur um aukin fjárútlát evrópuþjóða til Nató, tolla á innfluttar vörur frá evrópu og kína og hringlandahátt gagnvart deilu PALESTÍNU OG íSRAELS sem óhjákvæmilega hefur eyðilagt sáttasemjarahlutverk þeirra í deilunni. Tvitter færslur og innanbúðarvandamál eru svo sér kapituli. Ég held ekki að okkur vanti " Trump" hér.Það er þörf á því að hrista upp í kerfinu en hann er ekki rétti maðurinn til þess.

[Halldór Jónsson, 28.9.2018 kl. 13:06]

Segðu Tibsen

[Halldór Jónsson, 28.9.2018 kl. 13:07]

Var ekki kominn tími á Jósef að Evrópa borgi fyrir eigin varnir en láti ekki Bandaríkin bara borga?

[Þorsteinn Briem, 28.9.2018 kl. 14:33]

Ekkert hefur breyst í Kína, Norður-Kóreu eða Íran vegna Donalds Trumps, nema þá til hins verra í þessum ríkjum.

Norður-Kórea hefur eingöngu hætt að hóta kjarnorkuvopnaárás á Bandaríkin en hefði aldrei gert síka árás hvort sem var, þar sem þeirri árás hefði að sjálfsögðu verið svarað strax með miklu öflugri árás á Norður-Kóreu.

Donald Trump mærir hins vegar harðstjórnina í Norður-Kóreu í bak og fyrir, eingöngu vegna þess að hún hefur hætt þessum heimskulegu hótunum.

Og Bandaríkin eru enn með viðskiptaþvinganir gagnvart Norður-Kóreu en Kína heldur landinu gangandi, enda bæði ríkin kommúnistaríki og nágrannar.

Bandaríkin töpuðu stríðinu í Víetnam, hafa enn ekki unnið stríðið í Afganistan eftir sautján ár og kommúnistaríkið Kúba er við bæjardyr Bandaríkjanna, enda þótt þau séu langmesta herveldið í heiminum.

Þar að auki er Rússland að vinna stríðið í Sýrlandi.

Árangur Trumps er því minni en enginn í heiminum og margir Bandaríkjamenn eru honum reiðir vegna tollahækkana, enda missa þeir margir vinnuna vegna þeirra, auk þess sem þær hækka vöruverð í Bandaríkjunum og valda þar með aukinni verðbólgu í landinu.

Og hér á Íslandi mærir eingöngu hægriöfgafólk Donald Trump.

[Halldór Jónsson, 28.9.2018 kl. 15:35]

og idjótarnir rakka hann niður eins og vonlegt er

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 28.9.2018 kl. 15:56]

Sæll Halldór, nú mæli ég enn og aftur með því að þú lesir greinar Paul Craig Roberts, manns sem kaus Trump, hér er hans sýn á stöðu mála (og í guðanna bænum lestu þessa grein, kannski þú skiljir þá pistil Styrmis betur):

Trump the Great?

Paul Craig Roberts

I supported Trump for president for three reasons:

Trump was the only candidate who recognized the need to normalize relations with Russia and bring a halt to the reckless orchestration of conflict with a major nuclear power.

Trump was the only candidate who recognized the need to restore high productivity, high value added jobs to the American workforce.

Trump was the only candidate who spoke to the American people instead of to the organized interest groups of the ruling elite.

My concern was that Trump did not know Washington and did not know who to appoint to help him achieve these goals.

Trump was unaware of the extent of the threat that his agenda posed to the military/security complex, US global corporations, and the ruling oligarchy. Normalizing relations with Russia would put in question the $1,000 billion annual budget, and the power that goes with it, of the military/security complex. Bringing home the offshored jobs would raise the labor cost of US global corporations and cut the “performance bonuses” of the executive class. Speaking directly to the American people raised the specter of a populist revolt against the ruling oligarchy. These are too many enemies for a president who did not know how to staff his administration, and Trump has paid the price.

The fake charges that comprise “Russiagate,” orchestrated by CIA director John Brennan, implemented by highly partisan Democratic operatives in the FBI and by Trump’s own Deputy Attorney General, Rod Rosenstein, and ridden hard by the Democrats and the presstitutes, prevented Trump from normalizing relations with Russia.

Bad economic advice, whether innocent or intentional, misfocused Trump’s attention from the problem of jobs offshoring to tarrifs, with the consequence that he has a trade war and rising prices for Americans in place of the return of their jobs.

The ruling oligarchs have decided to make an example of Trump so that no future presidential candidate makes the mistake of speaking directly to the American people.

Trump was our last chance, and it appears that he is going down.

Trump’s Middle Eastern policy is in the hands of Trump’s Zionist son-in-law and Netanyahu. The result is escalated tensions with Russia, with Israel causing the destruction of a Russian Air Force crew and plane, with the Trump regime threatening Syrian and Russian forces with attack if any attempt is made to liberate Syria’s last province occupied by Washington’s army of terrorists, with Trump unilaterally pulling out of the Iran Nuclear Treaty, with Trump abandoning his intent to remove US forces from the Middle East, with Trump’s crazed neoconservative National Security Adviser John Bolton issuing audacious threats to Iran and to Russia, with Trump moving the US Embassy in Israel to Jerusalem, and with Trump cutting off all aid to the Palestinians who are in front of our eyes experiencing genocide at the hands of US-supported Israel.

I could go on, but you get the picture.

The Trump regime is either so incompetent or so intent on war that it does not understand that Russia cannot permit the US/Israeli destabilization of Iran any more than Russia can permit the US/Israeli destabilization of Syria. The crazed Bolton’s threats against Iran are direct threats to Russia’s national interests. The president who was going to improve relations with Russia has worsened them beyond the capability of Obama, Hillary Clinton, and Victoria Nuland.

Now I will be my own devil’s advocate. When Trump saw how boxed in he was by the material interests of the ruling oligarchy, he decided to finish off Washington’s already diminishing influence. He appointed Nikki Haley as US ambassador to the UN, where she has done a supurb job of alienating every country in the world. Trump has infuriated Europe with tariffs, sanction threats, and orders to Germany not to go forward with the Russian/German natural gas pipeline. Trump followed up by treating the UN Security Council on September 26 as Washington’s footstool. Trump with threats and sanctions is driving Turkey, Iran, India, China, and North Korea into Russia’s arms, and he is driving Europe into independence. In a stroke of genius, Trump, despite his thoroughly neoconservative regime, is destroying Washington’s hegemony.

We might never know whether this result is an unintended consequence of arrogance and hubris or whether it is a clever strategy. But if it turns out the way it seems to be heading, Trump will go down in history as Trump the Great, the man who saved the world by dismantling American hegemony.