Þörf greining á ábyrgðarleysi

þeirra sem kjörnir eru til forystu kemur fram í grein Vilhjálms Bjarnasonar í Morgunblaðinu í dag.

Greininni lýkur þannig:

...."Svo koma siðanefndir

Alþingi hefur stofnað sér til halds og trausts siðanefnd, sem á að fjalla um siðbresti, sem kunna að koma fram í háttum Alþingis. Forseti Alþingis hefur agavald yfir þinghaldi og getur beitt alþingismenn vítum. Því miður er það allt of sjaldan gert.

Siðanefnd er tilkomin vegna kjarkleysis alþingismanna sjálfra. Þeir telja sig ekki þess umkomna að fjalla um félaga sína, sem þeim ber samkvæmt þingsköpum, sem eru lögbundnar reglur um starfshætti Alþingis.

Siðanefnd getur aðeins gert tvennt í úrskurðum sínum: Siðanefnd getur sagt „þú framdir siðbrest, skammastu þín, og þegiðu svo!“ eða „þú framdir ekki siðbrest og þú átt ekki að skammast þín!“ Annað hefur siðanefnd ekki í vopnabúrum sínum.

Þó ber að hafa í huga að vinstrimenn og stjórnleysingjar eru ávallt mjög siðprúðir.

Siðbrestir til hægri og vinstri

Siðareglur, sem vinstrimenn og stjórnleysingjar krefjast að settar verði, ná aðeins að þeim en ekki til þeirra.

Siðbrestir eru ekki til hjá vinstrimönnum. Vinstrafólk er betur af guði gert en annað fólk. Vinstrimenn og stjórnleysingjar eru ávallt með kröfur um hegningar og hegningarauka fyrir andstæðinga sína, sérstaklega þá á hægri væng stjórnmála. Bjarmalandsferðir til Landsdóms eru dæmi um slíkt.

Sumir vinstriflokkar eru þó með siða- og siðferðisnefndir í eigin málum. Þær minna um margt á litlar kommúnistasellur eða kapelána á stúkufundum, sem gátu endurreist þá, sem fallið höfðu í freistni eða farið út af línunni.

Eðli máls og tittlingaskítur

Er ekki mál til komið að alþingismenn ræði efnislega þau mál sem eru á dagskrá Alþingis hverju sinni og hætti að stunda útúrsnúning og orðhengilshátt um það, sem ekki skiptir máli, og annan tittlingaskít.

Og að alþingismenn séu sjálfum sér samkvæmir á þingi og til þings. Þá þverra siðbrestir. Þá geta alþingismenn sagt eins og Skáldið, „má ég bjóða þér dús mín elskulega þjóð!“

En eins og annað skáld sagði:

Mikill

er máttur

vinsældanna

og megn.

Jú

vinsæll

verður óðara

góður og

gegn."

Er ekki margir orðnir þreytti á því hvernig stöðugt er verið að reyna að taka völd og ábyrgð af þeim sem til valda eru kjörnir og koma þessu í hendur alls kyns fólks úti í bæ, sem enginn hefur kosið? Hæfisnefndir með exceltöflur ganga framar ráðherravaldi sem stjórnarskráin hefur ákvarðað þeim.

Ráherra fær ekki að ráða heldur er gerð krafa frá Hæstarétti og niður í Háskóla að önnur sjónarmið en lýðkjör forystumanna ráði för.

Er ekki fáránlegt ef forystumenn og og auk þess venjulega hægri öfgamenn geta ekki ákveðið lengur hvað sé rétt og hvað sé rangt fyrir þá að gera heldur eigi þeir að hlaupa eftir sjálfskipuðum veðurvitum af vinstrikantinum í hverju máli?

Hvert er lýðræðið þá að komast í ábyrgðarleysinu og Fréttablaðsréttlætinu?