Birgir og Björn

hafa væntanlega lesið leiðara Mbl.í dag.

Þar segir m.a.:

".. En hvort sem horft er til þessara 58% af stuðningsfólki Sjálfstæðisflokks sem tók afstöðu gegn orkupakkabrölti eða þeirra 30 prósenta sem er hvað mest niðri fyrir vegna framgöngu flokksins (sem aðeins 18% styðja af ákafa) kemur eitt í ljós.

Í þingflokknum eiga þessi 58% engan stuðningsmann.

Hvernig í ósköpunum getur einn þingflokkur komið sér þannig út úr húsi hjá sínum stuðningsmönnum?

Sérhver stjórnmálaflokkur sem uppgötvaði að 20-30% stuðningsmanna hans væri andvígur máli sem breyst hefði í stórmál sem hann sæti uppi með yrði mjög hugsandi.

En hvað þá þegar 58% stuðningsmanna flokks botna ekkert í því hvert hann er að fara. Þá er eitthvað stórkostlega mikið að. Einhverjir hafa kvartað yfir því að Morgunblaðið hafi talið sig eiga samleið með 58 prósentum stuðningsmanna Sjálfstæðisflokksins í orkupakkamálum.

Blaðið bindur sig ekki við flokka en er þó ánægt með þennan fjölda samferðamanna úr þessum flokki. Reyndar var ekki vitað betur í heilt ár en að þessi mikli meirihluti flokksfólks og blaðið hefði jafnframt verið samferða formanni flokksins, sem hafði gert afstöðu sína ljósa með mjög afgerandi hætti úr ræðustól Alþingis.

Það eina óskiljanlega er að þingflokkur Sjálfstæðisflokksins er úti að aka með öðrum en stuðningsmönnum sínum og jafnvel lakar staddur í þeim efnum en þegar flokknum var óvænt ýtt skýringarlaust út á svipað forað í Icesavemálinu forðum.

Þá er einkar athyglisvert að afstaða stuðningsfólks Pírata er að breytast hratt. Í fyrrnefndri könnun sögðust 34% stuðningsmanna Pírata mjög andvígir orkupakkanum og hafði þessi andstaða aukist verulega frá því að seinast var mælt. Þá sýndi hún einnig að fullyrðingar um að yngra fólk styddi orkupakkaógöngurnar eru beinlínis rangar.

Könnunin sýnir einnig að þetta skrítna mál þar sem Sjálfstæðisflokkurinn leggur til atlögu við yfirgnæfandi meirihluta stuðningsmanna sinna, hefur eingöngu góðan stuðning hjá kjósendum smáflokkanna Viðreisnar og Samfylkingar, eða um 74% fylgi hjá hvorum. Ráða þeir virkilega ferðinni?"

Birgir telur sig þurfa að fara vel yfir málið með flokksmönnum þegar þeir þingmenn samþykkja pakkann 3.sept. Munu þeir sannfærast á punktinum?

Björn Bjarnason bregst þannig við:

"

Óhjákvæmilegt er að spyrja um rök Morgunblaðsins í umræðum um þriðja orkupakkann. Blaðið helgar honum mikið rými.

Í leiðara blaðsins í dag (27. júní) er efnislega afstaðan sú að verið sé að flytja „aukin yfirráð yfir orkumálum Íslendinga til ESB“, ekki sé „algjörlega öruggt að valdatilfærslan á orkumálum brjóti gegn íslensku stjórnarskránni, enda megi skoða það atriði síðar!“ Þá er hæðst að þeirri skoðun að EES-samningnum kunni að verða stefnt í hættu sé kröfum um „valdaframsalið“ ekki hlýtt.

Enn segir í leiðaranum að í þessu máli sé um það að ræða hvort hlýða eigi „kröfum ónefndra skrifstofumanna í Brussel sem hafi sagt við ónefnda skrifstofumenn á Rauðarárstígnum að ella sé EES-samningurinn í uppnámi.

Engu virðist breyta þótt ekki sé fótur fyrir þessum hótunum og þær styðjist ekki við nein gögn um þennan samning.“

Í leiðaranum er hvergi rökstutt að verið sé að flytja „aukin yfirráð yfir orkumálum Íslendinga til ESB“. Hafi einhver yfirráð á þessu sviði verið flutt héðan til ESB var það gert með aðildinni að EES-samningnum 1994 eða breytingu á raforkulögunum 2003. Ákvæði sem þá voru leidd í lög eru útfærð nánar með innleiðingu þriðja orkupakkans þar sem mælt er fyrir um aukið sjálfstæði Orkustofnunar til að tryggja að markaðssjónarmið ráði á íslenskum orkumarkaði.

Athugað var fyrir 1994 hvort aðild að EES-bryti í bága við stjórnarskrána. Málið var umdeilt meðal lögfræðinga en samningurinn var talin rúmast innan stjórnarskrárinnar.

Fjölmargir lögfræðingar hafa nú fjallað um þriðja orkupakkann, stjórnarskrárþáttinn og annað. Tveir þeirra sem veittu stjórnvöldum álit höfðu fyrirvara en féllu frá honum með vísan til röksemda sem þeim voru kynntar. Annar þessara tveggja lögfræðinga telur unnt að rannsaka stjórnarskrárþáttinn að nýju verði flutt frumvarp á alþingi um heimild til að leggja sæstreng. Að viðhorfi þessa lögfræðings er vikið í leiðaranum en látið eins og um skoðun stjórnvalda sé að ræða.

Þriðji orkupakkinn hefur verið á borði íslenskra stjórnvalda frá árinu 2010. Hann var grandskoðaður innan stjórnarráðsins og á alþingi. Í maí 2017 var samþykkt að innleiða hann í EES-samninginn. Að málinu var staðið eins og hverju öðru EES-máli. Stjórnvöldum ber að standa við ákvarðanir sem teknar eru á sameiginlegum vettvangi EES-samstarfsins. Að það þurfi einhverjar sérstakar skýringar á því í þessu máli eins og gefið er til kynna í leiðaranum er óútskýrt. Sérfróðir menn telja ekki skynsamlegt að taka áhættu vegna þessa máls með því að hverfa frá sameiginlegu EES-ákvörðuninni. Ef til vill eru þau ráð „hótunin“ sem nefnd er í leiðaranum.

Morgunblaðið skuldar lesendum sínum skýringu á „valdaframsalinu“ sem það telur felast í þriðja orkupakkanum og er forsenda andstöðu blaðsins við hann. Andstaðan blaðsins birtist einnig í leiðara ViðskiptaMoggans miðvikudaginn 26. júní. Þar er almennt farið jákvæðum orðum um EES-samninginn en síðan segir:

„Í mörgu tilliti er nú í þokkabót reynt að nýta [EES-]samninginn til þess að draga úr sjálfsákvörðunarrétti þjóða. Það á m.a. við þegar kemur að orkulöggjöfinni. Henni er ætlað að tengja saman „fjærstu löndin“ hvað sem tautar og raular og tryggja að endanlegt ákvörðunarvald varðandi markaðinn sé í höndum annarra en þeirra sem auðlindirnar eiga.“

Þessi orð þarfnast frekari skýringar. Þau eru reist á kenningunni um valdaframsal í orkumálum og látið að því liggja að það nái til Íslands. Hafi Morgunblaðið rök fyrir því á að birta þau."

Af hverju rukkar Björn Morgunblaðið um röksemdir fyrir andstöðunni? Skulda hann og Birgir engum neitt þegar á að svínbeygja 58 % flokksmanna Sjálfstæðisflokksins?

Hverjir eru beinu kostirnir fyrir Ísland að fara svona bratt að þessu að mati þeirra Birgis og Björns?