Sanngirnisbætur

eru boðaðar af forsætisráðherra  að verði greiddar út til þeirra sem sýknaðir voru í Guðmundar og Geirfinnsmálum.

Hvort sem sýknan var vegna skorts á sönnunum um aðild að mannshvörfunum eða vegna vegna sannana á því að þeir hefðu hvergi nálægt komið?

Eftir stendur að mennirnir  Guðmundur og Geirfinnur hurfu sporlaust án þess að nein skýring hafi fengist.Þeir liggja óbættir há garði og þjáningar þeirra ástvina virðast ekki mikils metnar í þessu sambandi. Mörgum finnst þetta fólk hafa gleymst.

En hefur hegðun einstakra manna á þeim árum sem liðið hafa frá mannshvörfunum engin áhrif á sanngirnina sem nú er boðuð? Eða verður hún metin til málsástæðna?

Hljóða sanngirnisbætur hugsanlega upp á sanngirni á allar málshliðar?

   

Athugasemdir

[Þorsteinn Siglaugsson, 13.10.2019 kl. 18:54]

Hvað áttu við með hegðun einstakra manna? 

Það má vera að það sé sanngjarnt að aðstandendur fórnarlamba ættu að fá bætur hafi lögregla og dómsvald pyntað saklaust fólk til að játa á sig glæpina og með því valdið því að hinir raunverulegu sökudólgar, séu þeir þá til, hafi sloppið. En ættu þá bætur fyrir slíkt ekki að koma frá þeim sem misfóru með það vald sem þeim var falið?

[Gunnar Heiðarsson, 13.10.2019 kl. 20:56]

Sæll Halldór

Þjáningar aðstandenda þeirra sem hurfu hafa lítið verið til umfjöllunar, eins og þú nefnir. Þeim þjáningum var lítt haldið á lofti meðan mesta fárviðrið gekk yfir á sínum tíma og enn síður nú. Þetta er vissulega ljóður á okkur sem þjóð.

Hitt er kannski verra, sérstaklega núna þegar svo langt er liðið frá hvarfi þessara manna og umræðan komin frá því að leita sökudólga yfir í hversu miklar bætur þeir sem sakfelldir voru eiga að fá, en það er hlutur rannsakenda í málinu. Aldrei, allt frá upphafi málsins, hefur hvarflað að mér að þetta fólk sem sakfellt var, hefði framið þann verknað sem þau voru dæmd fyrir. Það þurfti ekki mikla snillinga til að sjá að málatilbúningur lögreglu og saksóknara var með þeim hætti að hann gat einfaldlega ekki staðist. Á þeim tíma vissi ég þó ekki það sem opinberað hefur verið síðan, eins og t.d. sú langa einangrun sem þetta fólk var í. Þar má segja að hryðjuverkafangelsi Bandaríkjamanna í Guantanamo við Svínaflóa hafi vart getað betur.

Því er og hefur alla tíð verið, nauðsynlegt að rannsaka þá sem rannsökuðu málið, hvernig þeim tókst að komast að þeirri niðurstöðu sem reyndin var. Hafi eitthvað saknæmt skeð er ljóst að þeir seku hafi komist upp með glæpinn.

Varðandi bæturnarnar þá mun seint verða hægt að verðmeta saklausa setu í fangelsi, mannorðsmorð og náms eða atvinnumissi í fjölda ára. Enn síður verður hægt að meta til fjár bætur fyrir setu í einangrun svo mánuðum skiptir. Hitt er undarlegt, en það er frumvarp forsætisráðherra. Það er þegar í lögum að bætur skuli greiðast fyrir þá meðferð sem þetta fólk fékk. Náist ekki samkomulag um upphæðir á auðvitað að skera úr um þær fyrir dómi.

Frumvarp forsætisráðherra breytir þar engu. Þar er verið að setja lög um mál sem þegar er í lögum, engu bætt við og ekkert undanskilið. Því mun eftir sem áður þurfa að setjast til samninga og ef ekki næst samkomulag mun dómstólar eftir sem áður þurfa að skera úr um upphæðir.

Þarna stekkur forsætisráðherra á mál sem er vinsælt í umræðunni og gerir að sínu. Það kallast popppúlismi!

Kveðja

[Halldór Jónsson, 14.10.2019 kl. 10:00]

Þarf ekki hugsanlega  að athuga feril manna eftir gömlu málin til að finna sanngirni?