Óraunhæfar kröfur Eflingar

um að menntun skuli ekki metin til launa og að allir eigi að fá sömu laun ganga ekki upp í þessu þjóðfélagi að mati annarra en sannfærðra kommúnista.

Það er engin leið önnur en að Efling fari í langt og ótímabundið verkfall og því verði lokað sem lokast vill.

Það var fyrirsjáanlegt með yfirtöku Sósíalistaflokks Gunnars Smára og Sólveigar Önnu með 8 % atkvæða í félaginu, að eitthvað einkennilegt myndi koma upp í kjaramálum. Það er komið á daginn að engin leið er að semja við þetta fólk. Lengsta verkfall Íslandssögunnar gæti því alveg verið í kortunum ef einhverri skynsemi ætti að beita.

En hinsvegar er Borgarstjórnarmeirihluti Dags B. Eggertssonar viðsemjandinn sem tæplega mun setja langtímahagsmuni fram fyrir stundarvinsældir og almennt ábyrgðarleysi. Samningar geta því verið skammt undan og þar með allur vinnumarkaðurinn með hundruð kjarasamninga sprunginn í loft upp.

Kröfur Eflingar eru því miður algerlega óraunhæfar í heildstæðu samhengi, hvað sem allri samúð með láglaunafólki líður, enda pólitískur tilgangur á bak við allt saman en ekki umhyggja. 

Athugasemdir

[Halldór Jónsson, 18.2.2020 kl. 13:12]

Páll bloggkóngur tekur undir mín sjónarmið. Hann telur að verkfall Eflingar kuni að hafa uppeldisleg áhrif.

"Verkfall Eflingar eykur félagsauð. Fólk þarf að finna börnum sínum samastað, vinir og ættingjar hjálpa til. Verkfallið gerir fólk meðvitaðra um neyslu þegar þarf sjálft að farga heimilissorpinu. 

Ónæmiskerfi samfélagsins styrkist við áreitni sósíalistanna í Eflingu. Sósíalísk hrollvekja er nær en margan grunar. Verkfallið er áminning um að Venesúela-Ísland er ekki fjarlægur möguleiki.

Og nú kemur á daginn að digrir verkfallssjóðir greiða hærri bætur en nemur launataxta.

Verkfall Eflingar ætti að standa sem lengst, launþegum og íbúum höfuðborgarinnar til hagsældar."

Skilyrði er að verkfallið verði langt og gott og félagsmenn og foreldrar leikskólabarna njóti þess í botn.